HET MENSBEELD VAN PREMIER DICK SCHOOF(IS HIJ EEN MAANBLAFFER? )

 

Uit: Maarten Toonder, Parbleu,  De Maanblaffers (1971)

De Tweede Kamer Oppositieleiders Frans Jozef,  Cowboy Jimmy, Laurens de koster en naar ik meen ook Mirjam de deugdzame,  vroegen tijdens de Algemene Beschouwingen haast wanhopig naar het mensbeeld van Premier Dick Schoof. Ze wilden wel eens weten hoe dat zit. Kun je als partijloze en voormalig ambtenaar wel een mensbeeld hebben? 

Premier Dick gaf een ontwijkend antwoord. Hij bekent dat hij wel een mensbeeld heeft maar dat het nu niet aan de orde is. Wel moet hij zijn kabinet in goede banen leiden en de bijna onoverbrugbare tegenstellingen moet zien te verzoenen en wie weet alsnog te overbruggen. Een opdracht gekregen van de vier coalitiepartners van het regeerakkoord en hem op basis daarvan tot premier geroepen hebben.

Dick is de schoenmaker die zich bij zijn leest houdt. Geen grootse vergezichten over hoe het met ons land moet gaan, maar werk in uitvoering tussen partijen met verschillende mensbeelden en opvattingen. Een heidens karwei als je het mij vraagt waar je niet al teveel met je eigen mensbeeld te koop moet lopen en zeker niet moet proberen op te dringen. Bij dat laatste is de kans groot dat je meer brokken maakt dan goed is voor het land.

Trouw huis-columnist Steven Akkerman zet het kabinet-Schoof weg als een kabinet dat liever geen mensbeeld heeft maar wel onaanvaardbare plannen. Zijn die plannen onaanvaardbaar vanwege hun mensbeeld? Ik heb geen abonnement dus ik kan het niet nalezen maar dat kan natuurlijk altijd.

Maar wat is het goede mensbeeld? Frans Jozef is een sociaal-democraat tevens groen-linkser. De Groen-linksers vormen een amalgaam van (milieu)communisme, socialisme en christelijk radicalisme. Hebben die een gezamenlijk mensbeeld en zo ja, is dat een goed mensbeeld? Is Frans Jozef het vlees geworden mensbeeld van sociaal-democratie en groen-links?

Op internet lees ik een stukje over het mensbeeld van de mooie Jesse. Volgens hem kan een mens niet alles weten en moet dus bescheiden  zijn. Hij vindt dat je moet kunnen beslissen zonder alles te willen weten, niet bang moet zijn om beleid te herzien, je moet kunnen inleven in de ander (stel dat je zelf moet vluchten), dat we op moeten komen voor onze idealen, voor eerlijk delen en een duurzame economie. Een prachtig mensbeeld maar nu de praktijk nog.  

Cowboy Jimmy is van de SP en die hebben vooral een mensbeeld van de werkende mens. Die wordt uitgebuit door het grootkapitaal, in de algemene beschouwingen door hem nog een monster genoemd.  Het is natuurlijk heel deugdzaam dat hij voor de werkende mens staat. Ik zou haast zeggen wie niet? Zijn we niet allen werkende mensen? 

Zo breed ziet cowboy Jimmy het nu ook weer niet. Er zijn werkende mensen en er zijn kapitalisten, die werken ook maar verkeerd. De kapitalist moet verdwijnen. Hoe doe je dat?  

Mirjam de deugdzame van de Christen Unie. De geschiedenis der christenen leert ons dat ook in die groep heel veel mis kan gaan ondanks het sympathiek mensbeeld. Wat voor de ene Christen deugdzaam is, bijvoorbeeld op Trump stemmen is voor de ander een doodzonde. De geschiedenis van het Christendom leert ons ook nog dat elkaar op basis van deugden de maat nemen, tot rampspoed en onheil leidt. 

Wie weet is premier Schoof wel een Maanblaffer en die deugen niet zo weten we uit het verhaal van Maarten Toonder over de Maanblaffers. De man van de Sociale Ontwaak Partij SOP weet er alles van. "Maanblaffers zijn overal om ons heen. Ze sturen aan op een revolutie, want ze willen de macht in handen krijgen. Ze vermommen zich goed en dringen overal in, zodat men ze soms op belangrijke posten vindt." Maanblaffers zijn machtswellustelingen, zoveel is duidelijk. Hun mensbeeld is Machiavelliaans. 

Kortom, een mensbeeld is ook niet alles maar dit wisten ze natuurlijk ook wel in de Tweede Kamer maar je moet toch iets als oppositie?

KLIMAATKRANTEN

 

Klimaatkranten zijn kranten die veel, heel veel schrijven over klimaat maar dan een kant van het verhaal die van het officiële beleid. Kritische kanttekeningen bij de officiële lezing van IPCC en de overheid lees je zelden of nooit. Het is of er geen andere wetenschappelijke opvattingen, andere invalshoeken bestaan. Die kranten met hun redacties hebben zichzelf wijs gemaakt dat die er ook niet zijn. Ik zou me diep schamen als ik bij zo ene kritiekloze krant zou werken.

 Iedereen die kranten leest, weet welke kranten ik bedoel. Ik noem er drie: NRC Handelsblad (ooit de beste krant van Nederland), de Volkskrant (ooit de arbeiderskrant van Nederland) en Trouw (ooit christelijke verzetskrant).

Wat die drie kanten gemeen hebben, samen met nog andere media, is dat ze altijd en eeuwig nooit iets anders berichten dan wat hoort tot de officiële klimaatopvattingen, te weten het VN klimaatrapport en de daaruit afgeleide EU en Nederlandse beleidsdoelen. Dat leidt tot bijna dagelijkse berichten over de dreiging die uit zou gaan van klimaatverandering die intussen dan ook veel betekenend klimaatcrisis is gaan heten.

Die klimaatcrisis wordt op onverantwoorde wijze aangewakkerd door VN algemeen secretaris Guterres. Vorig jaar zei hij op een klimaattop dat we op de snelweg naar de klimaat hel zitten met de voet op het gaspedaal. Het woord hel herinnert ons aan hel en verdoemenis wat vroeger vanaf de kansel in kerken werd verkondigd wat gelovigen te wachten stond als ze zich niet aan de voorschriften hielden. Guterres streeft hetzelfde effect na.

Om het nog eens aan te dikken, spreekt hij tegenwoordig niet meer van global warming maar van koken alsof de aarde op een heet vuur staat. Een angstaanjagend beeld dat nog een versterkt wordt door de beelden van bosbranden die deze zomer bijna dagelijks door de media en vooral ook het NOS journaal over ons uitgestort zijn.

De klimaat, milieu en natuurgroepen doen daar nog eens een schepje bovenop. Zij durven met droge ogen te suggereren dat de ondergang van de wereld nabij is mits we hun petities ondertekenen en uiteraard flink wat ledengeld betalen of donaties geven. Zij zijn de moderne pastoors en dominees die profiteren van de angst voor onze ondergang.

Wat de klimaatkranten, media en milieugroepen nadrukkelijk niet doen, is de zaak nuanceren laat staan dat er feiten zijn die de klimaatverandering in een ander licht plaatsen. Elk ander geluid wordt als niet relevant, onwetenschappelijk, niet terzake doende of politiek ongewenst verklaard. Dat doet afbreuk aan onze open maatschappij waar vrije uitwisseling van (wetenschappelijke) gedachten, ideeën en meningen de basis vormt van waarheidsvinding. Helaas hebben de drie klimaatkranten daar lak aan. Ze zijn liever klimaat bevlogen dan evenwichtig en bedachtzaam. 

40. HET KAN VRIEZEN, HET KAN DOOIEN. TEMPO OPWARMING HOUDT CO2 NIET BIJ.

 

Misschien ben ik te simpel om het te begrijpen maar terwijl de aarde in een gestaag tempo opwarmt, ongeveer 0,13 graden per tien jaar, langzaam genoeg om het leefbaar te houden, is CO2 ondanks alle maatregelen en veel wereldconferenties verder nog steeds booming. Voorshands lijkt er dus geen verband tussen toenemende CO2 en tempo van opwarming. Hoe zit dat? 

Om met de CO2 te beginnen. In de grafiek bovenaan deze blog zien we de booming CO2 sinds 1850, het begin van de industrialisering. Van nul toen tot 45 biljoen ton nu. Een onvoorstelbaar cijfer dat meer lijkt dan het is. In volumeprocenten is CO2 een niemandalletje in de atmosfeer, namelijk 0,04 volume procenten, je zou bijna zeggen verwaarloosbaar klein. (Lucht bestaat voor ongeveer 78 vol.-% uit stikstofgas, 21 vol.-% uit zuurstofgas en bijna 1% argon. Wikipedia: lucht). Scheikundig is het een broeikasgas, wat op zich een goede eigenschap is mits het niet leidt tot te hoge temperaturen van de atmosfeer rond de aardkloot.

En dat doet het niet zoals in de grafiek onderaan te zien is. Volgens die grafiek, tot stand gekomen door satellietmetingen, zie je dat van 1979 de aarde gestaag opwarmt met 0,14 graad Celsius (+0,12 C/decennium over de wereldgemiddelde oceanen en +0,18 C/decennium over het wereldgemiddelde land).

www.drroyspencer.com

 

Als CO2 de oorzaak is waarom warmt de aardkloot dan niet in hetzelfde tempo op als de CO2 toeneemt? Wat is dan het verband tussen CO2 en de gestage opwarming? In ieder geval niet een op een. Raakt CO2 op een bepaald niveau uitgewerkt als broeikasgas? Beschikt de aardbol uit zich zelve over middelen om het effect van het broeikasgas te dempen of is er geen verband?

Vragen genoeg om de vraag te stellen of de monstrueuze kosten om CO2 terug te dringen wel verantwoorde uitgaven zijn. Alleen al in Nederland wordt 75 miljard vrijgemaakt. Stel dat het allemaal voor niks is?  Daar moet je toch niet aan denken als VN klimaatpanel. Ik zou er niet van kunnen slapen.

PS. 

Bij plaatsing van de blog lees ik in de kranten dat ondanks alle verwachtingen het Urgenda doel van 25% minder CO2 uitstoot gehaald zou zijn, ook al zitten aan die vaststelling zoals aan alles wat met klimaat en weer te maken heeft, veel haken en ogen. Mevrouw Minnesma van Urgenda, haar naam zegt het al, vindt het maar minnetjes. Voor haar is het glas half leeg. De crusiale vraag is wat scheelt die 25% mindert uitstoot aan opwarming? Daar hoor ik dan weer niemand over.

(wordt vervolgd)
 

8.HET KAN VRIEZEN, HET KAN DOOIEN. OPNIEUW DE ZON

 

Een zogeheten zonnevlam: een uitbarsting van de zon. Hevige uitbarstingen verstoren op aarde radioverbindingen en elektriciteitscentrales.Beeld AP

Dat de zon wel eens een grotere rol kan spelen bij klimaatverandering dan de broeikasgas aanhangers ons willen doen geloven blijkt uit een publicatie van Bas van Geel van de Universiteit van Amsterdam in het blad Nature Geoscience. In de krant Trouw verscheen daarover een artikel ‘Invloed van zon veel groter dan klimaatpanel ons wil doen geloven.’  (7 mei 2012). Dat hij met zijn theorie terecht komt in het kamp van de klimaatsceptici deert hem niet.

"Dat deert mij op zich niet", zegt de onderzoeker, "en mijn werkgever, de UvA gelukkig ook niet. Ik krijg alle vrijheid om onderzoek te doen naar dit fenomeen. Maar het is waar dat de gevestigde klimaatwetenschappers van het internationale klimaatpanel IPCC de rol van de zon veel kleiner inschatten. Die houden vast aan een grote rol voor al het koolzuurgas dat wij de lucht in sturen door het gebruik van fossiele brandstoffen."

Wat hem zorgen baart is dat de theorie van de opwarming van de aarde door broeikasgas straks wel eens onderuit gehaald kan worden doordat de aarde niet opwarmt maar afkoelt als gevolg van verminderde zonde activiteiten.

“Maar als straks blijkt dat de afgelopen twaalf jaar van beperkte zonneactiviteit met enige vertraging zorgt voor een afkoeling van de gemiddelde temperatuur op aarde, dan staat het IPCC en de hele gevestigde klimaatorde in zijn hemd. Dan zal de burger denken dat het dus blijkbaar allemaal niet uitmaakt en die zal weer onbekommerd energie gebruiken.” (uit eerder geciteerd krantenartikel).

Ook Martijn van Mensvoort beschouwt de zon als belangrijkste factor voor de opwarming van de aarde en spreekt van een schijnverband tussen CO2 en opwarming.

 “De zon verklaart 93% variantie zeewateroppervlaktetemperatuur t/m jaren '80; verzwakking ozonlaag zorgde vanaf jaren '90 voor meer zonnestraling op aardoppervlak waardoor schijnverband tussen CO2 en temperatuur stand hield; vervolgens zorgde de zon in de 21ste eeuw voor verdere opwarming.” (zie website Climategate, 7 mei 2020). 

In een latere publicatie concludeerde hij aan de hand van een analyse van IPCC data (data van het VN klimaatpanel) dat de zon tezamen met vulkanisme de helft van de opwarming sinds 1815 -het begin van het industriële tijdperk- verklaart.

“De zon levert bijna alle energie die het klimaatsysteem van de aarde aandrijft. Binnen het perspectief van klimaatverandering is het daarom van belang om de fluctuaties in de totale zonnestraling aan de top van de atmosfeer zorgvuldig te bestuderen. De relatie tussen de temperatuur en de belangrijkste cyclus van de zon (de 22-jarige Hale cyclus) wordt onvoldoende begrepen. Daarom is hier gekozen voor een analyse gericht op het 22-jarige voortschrijdend gemiddelde van de volgende 6 factoren: mondiale temperatuur & CO2 [2 Degrees Institute beide], drie verschillende TSI datasets [NRLTSI2, SATIRE SandT en LISIRD] en een index voor vulkanisme [GISS AOD verlengt met ICI global AOD index].

Vervolgens wordt voor de TSI dataset die in het meest recente uitgebreide klimaatrapport van het IPCC is gebruikt (SATIRE SandT vormt de basis voor de TSI in AR5, 2013) aangetoond dat deze na een fase correctie van 30 jaar in combinatie met vulkanisme ruim de helft van de mondiale opwarming verklaard die sinds 1815 tijdens het Dalton minimum is ontstaan. De combinatie van de zon en vulkanisme toont bovendien voor de periode vanaf 1740 een hoge correlatie (0,952) met de temperatuur. “ (IPCC dataset voor de zon verklaart in combinatie met vulkanisme ruim de helft van de opwarming sinds 1815 tijdens het Dalton minimum, website Climategate, 23 april 2021)

Een ander voorbeeld over de grote rol van de zon bij de opwarming van de aarde is de Svensmark hypothese: 

“Svensmark is een rustige, sympathieke man, maar zijn theorie is zeer omstreden. Dat heeft uiteraard alles te maken met het oververhitte klimaatdebat. Svensmark ontkent niet dat koolstofdioxide (CO2) bijdraagt aan opwarming van de aarde, maar ziet een veel grotere rol weggelegd voor de zon dan het IPCC, het klimaatpanel van de Verenigde Naties. Hij en zijn Israëlische collega Nir Shaviv schatten zelfs dat tweederde van de opwarming sinds 1850 door ‘de zon’ komt. Het IPCC daarentegen stelt dat vrijwel alle opwarming in die periode is veroorzaakt door broeikasgassen. … “(Zie wetssite climategate, ‘Forbes censureert interview met Nir Shaviv over invloed van de zon op het klimaat’ ). 

De hypothese dat de opwarming van de aarde door meer dan alleen het broeikasgas CO2 wordt veroorzaakt, is de moeite van het onderzoeken waard. In ieder geval is de zon niet de Grote Constante waarvoor hij in de computermodellen van de VN klimatologen wordt gehouden. De zon is net zo goed een variabele als het CO2 gas. Veel wijst erop dat er meer oorzaken zijn voor de temperatuurverandering op aarde dan CO2.

 (wordt vervolgd)

1. HET BELOOFDE LAND. LIEFDE

 

Mijn eerste stap naar het beloofde land is de trouw met mijn lief van de dansles, voor de Roomse kerk nog wel. We zijn weliswaar afvalligen maar vinden dat we dat niet op de spits moeten drijven. We geloven in de liefde en wie weet is God wel liefde, al weten we niet meteen hoe we ons dat moeten voorstellen. De lezing van de brief van Paulus aan de Korintiërs helpt ons een beetje op weg.

De liefde is lankmoedig, zij is goedertieren;
De liefde is niet afgunstig;
De liefde handelt niet lichtvaardiglijk, zij is niet opgeblazen;
Zij handelt niet ongeschiktelijk, zij zoekt zichzelve niet, zij wordt niet verbitterd, zij denkt geen kwaad;
Zij verblijdt zich niet in de ongerechtigheid, maar zij verblijdt zich in de waarheid;
Zij bedekt alle dingen, zij gelooft alle dingen, zij hoopt alle dingen, zij verdraagt alle dingen.

Liefde is een mysterie, net als God, daarom kiezen we voor een mis in het latijn. Dat past beter bij het mysterie van de liefde en God. Onze ouders zijn blij dat we op de traditionele manier trouwen. Niks zo romantisch als trouwen voor de kerk en eeuwige liefde beloven. Het houdt je deemoedig.

Volgens de Roomse mores komt met onze trouw een einde aan ons leven in zonde, want dat leefden we. Weliswaar woonden we apart, Dora met haar vriendinnen in een boerderij, ik met mijn vrienden in de andere ernaast gelegen boerderij, maar we deelden geregeld het bed en trouwens ook als dat zo uitkwam de tafel. Dat laatste voornamelijk in de weekeinden als wederzijdse vrienden uithuizig waren.

Onze ouders wisten natuurlijk goed dat we in zonden leefden maar ze wilden het niet weten voor de buitenwereld. Dat spel speelden we mee om hen niet voor de voeten te lopen. Waarom zouden we ook? Zij leefden met ons mee. Ze brachten altijd wat extra’s mee, een soort voedselpakketten in een tas. Zij waren nooit zo van de strenge Roomse voorschriften behalve de zondagse kerkgang. De vernieuwing van de Roomse kerk maakte dat ze nog soepeler omgingen met de kerkelijke huisregels en ons daarom met rust lieten.

Ons besluit te trouwen viel toen een vriendin van Dora trouwde en naar Leiden verhuisde waar haar geliefde antropologie studeert. Door haar vertrek kwam de grote woonkamer beneden vrij. Dat was ons eerste huis samen, twee kamers -een boven en een beneden - en een gedeelde keuken en toilet. De twee medebewoonsters van Dora vinden het prima.

Voor ons is de officiële trouw een bevestiging van wat we al lang wisten, bestemd te zijn voor elkaar. De zelfgemaakte trouwjurk van Dora is eenvoudig mooi en elegant. Mijn mouw en kraagloze, lange zwarte jas met bloemetjeshemd is tegelijk ernstig en vrolijk. Des morgens trouwen we in het gemeentehuis voor het aangezicht van de Staat der Nederlanden, des middags voor het aangezicht van de God van Liefde in de Paterskerk, daarheen gebracht in een witte trouwauto van het Osse taxibedrijf Disco.

Het door onze ouders georganiseerde trouwfeest met receptie, diner en dansavond was in een buurtcafé. De eigenaar was een goede klant van mijn aanstaande schoonvader. Een buurtbandje speelde voor jong en oud zodat iedereen, familie, vrienden en medestudenten, mee kon doen. Het was een vrolijke bedoening met polonaise en al, tegelijk een feestelijk afscheid van onze jeugd en een begin van ons leven samen.

(wordt vervolgd)
 

DE NRC VAN HELDRING IS VERDWENEN

 

Jerôme L. Heldring (1917-2013) was tussen 1953 en 2012 columnis, aanvankelijk voor de NRC en vervolgens voor NRC Handelsblad waarin de NRC na een fusie met het Algemeen handelsblad opging. Tussen 1968 en 1972 was hij hoofdredacteur. Hoewel ik niet altijd zijn conservatieve opvattingen deelde, was hij een baken in een zee van kritiekloze linkse meelopers, gemakzuchtige napraters en eenzijdige analisten.

Na langer dan dertig jaar heb ik afscheid genomen van NRC. Daarvoor las ik de Volkskrant, de van thuis meegekregen huiskrant van de Katholieke Vakbond die ik tot in mijn studententijd heb gelezen en waar ik goede herinneringen aan heb.  Maar naar de trend van de tijd werd het engagement met de katholieke vakbond ingeruild voor een progressieve, linkse en voor het buitenland zelfs socialistische toekomst. Na verloop van tijd vond ik de krant te ver gaan in zijn engagement. Te weinig kritisch, teveel feiten negeren en te gemakzuchtig in zijn analyses.

Vandaar dat ik overstapte naar NRC Handelsblad, een heer van stand, gedistingeerd, afstandelijk met een warme belangstelling voor de nieuwsfeiten en niet de roeping om de wereld te veranderen. De maakbaarheid van de wereld was toen nog niet de taak van de krant. Het was de tijd van columnist en voormalig hoofdredacteur Heldring. In de navolgende uitspraak over hem  kan ik me goed vinden: "Heldring wilde als scepticus en conservatief de wereld niet behouden zoals die is, maar hij wilde ontwikkelingen in goede banen leiden. Hij deed dat door te analyseren en vraagtekens te plaatsen, niet zozeer door de mensen van zijn mening te willen doordringen." (Wikipedia, Jerôme Heldring). Hij bevestigde wat ik op de Nijmeegse Journalistencursus in de jaren zestig van professor Schlichting had geleerd. Een journalist moet bescheiden en fatsoenlijk zijn, zijn bronnen respecteren, zich zorgvuldig uitdrukken en bij de feiten houden. Van journalisten die zich te ver lieten meeslepen door hun engagement, zoals Jan van der Putten in de Volkskrant, moest Heldring niks hebben.

De erfenis van Heldring is na verloop van tijd verdwenen uit de NRC. Het is alles engagement wat de klok slaat, modieus engagement. NRC volgt de tijdgeest van het slachtofferschap, het klimaat, het milieu, de maakbaarheid van mens en wereld, enz. Vandaar dat ik een uitstap maakte naar Trouw, met name vanwege diens grotere aandacht voor geestelijk leven. Maar dat viel tegen want ook deze krant zweert bij het engagement met de tijdgeest zonder kritische kanttekeningen. Ook hier veel advieswerk voor gezond en milieuvriendelijk leven enz.

Bij terugkeer naar de NRC ontdekte ik dat het engagement met de tijdgeest nog sterker was dan voorheen.  De NRC wil van mij een groene burger, een milieubewuste burger maken. Welnu, daar zorg ik zelf wel voor.

IS DE KRANT NIET OOK MAAR EEN MENING?

 

De ene krant brengt meer onheil dan de andere. De gewone-mensen- krant De Telegraaf is het voorbeeld van een krant waar onheil, sensatie, vermaak en goed nieuws in balans worden gehouden zodat verschillende gevoelens een plaats krijgen. Vooral vermaak houdt het leven draaglijk. De Telegraaf dient het nieuws op als een snelle hap. Je weet wat er ongeveer in de wereld aan de gang is en dat is genoeg om dagelijks je positie te bepalen in het spel der krachten die de wereld beheersen.

Tegenover De Telegraaf  staat de landelijke onheilskrant Trouw. Het is een door en door Hollandse krant vol kommer en kwel.  Je moet over een sterke geestelijke maag beschikken om enige reserve aan optimisme of levensgeluk te houden wil je deze krant kunnen doorstaan. Voor een cultuur-katholiek als ik is het een teveel aan onheil. Er is te weinig mildheid, te weinig vergevingsgezindheid en teveel schuld. Trouw is schaars met het geven van kleuren die het leven draaglijk maken.

Als ik de voormalige katholieke Volkskrant lees, heb ik  het gevoel een Linkse Telegraaf te lezen, gemakkelijk en vlot leesbaar met een zekere balans tussen rechts onheil en linkse verlossing. Het Rechtse Onheil is uiteraard verontrustend. De Linkse Verlossing daarentegen een kwestie van geloof.  De wereld moet veranderen. Aangezien dat maar niet lukt, worstelt de krant met sarcasme, ironie en bitterheid. Ik mis er de mildheid, de zelf relativering, de vergeving en de gemoedelijke verlossing van "we zijn allemaal maar mensen"

Mijn lijfkrant was en is nog altijd NRC Handelsblad ook al is die de afgelopen decennia veranderd en helaas niet ten goede. Misschien heeft dat te maken met mijn ouder worden. De ervaring heeft me geleerd dat de wereld maar moeizaam veranderd en ondanks alle inspanningen niet echt verbetert.

Vroeger was de NRC een krant met wat ik voor het gemak geobjectiveerd nieuws noem. Dat werd begeleid door weloverwogen opinies waarin rekening gehouden werd met die moeizaamheid van de veranderingen in de wereld. Tegenwoordig neigt de krant naar activisme ter verbetering van de wereld.

Intussen zitten alle kranten noodgedwongen in een concurrentieslag met internet want daarop gaat het nieuws als een vuurtje rond. Betrouwbaar of niet, voor veel mensen zijn internet opinies, nieuwspagina’s en alternatieve meningen op internet de belangrijkste informatiebron geworden. Tot overmaat van ramp ook nog gratis. Wat kun je daar als krant tegenover zetten? Niet zoveel behalve dan zoveel mogelijk aansluiting zoeken bij lezers die nog wel willen betalen, niet voor nieuws maar voor een mening.

Daarom veranderen alle kranten in actie en meningen-kranten. Meningen en actie die passen bij hun lezerspubliek met af en toe de intellectuele prik van een andere mening, om op zijn minst de schijn van brede oriëntatie op te houden. Geen te grote prik want dan loopt de betalende lezer weg en dan ben je nog verder van huis. Gaan de kranten dit overleven?
 

COMPLOTDENKEN

Het zegt iets over het vertrouwen in eigen regering en geheime dienst als een groep mensen beweert dat hun eigen regering zelf de aanval op de twee torens in New York op 11 september 2001 zelf georganiseerd heeft ten koste van vele duizenden doden. Het is ook moeilijk voor te stellen dat een zo machtig land als de VS verslagen zou kunnen worden door een zootje terroristen.

Je zou complotdenken als een vorm van onmacht kunnen zien om de wereld en de gebeurtenissen te begrijpen. Je kunt er ook een signaal van wantrouwen in zien. Mensen vertrouwen de officiële lezingen van hun overheid niet. Zo ben ik nergens zoveel complotdenken tegengekomen als bij mensen in Afrika, Azië en Latijns Amerika.

Dat is ook geen wonder want in veel landen in die continenten is de informatievoorziening niet betrouwbaar. Hele en halve dictaturen, autocraten enz. zetten de media naar hun hand of onderdrukken ronduit de vrijheid van meningsuiting. De meeste Derde Wereld landen staan machteloos in de wereld van geld en macht,zijn ook kolonie geweest van een Europees land en nu zijn ze weliswaar onafhankelijk maar onderworpen aan de economische, politieke en militaire macht van grootmachten en hun vazallen. Ze kunnen hooguit hun stem zo duur mogelijk verkopen in  de VN en andere internationale organisaties. Is het dan gek dat veel burgers in die landen denken dat ze nog steeds de speelbal zijn van het koloniale moederland of de grootmachten met hun geheime diensten, hun machtige multinationale ondernemingen en hun handlangers in eigen land?

Voer genoeg voor verstandig onderzoek naar complotdenken zou je zeggen maar helaas niet bij Trouw en Kieskompas. Die bewandelen met hun onderzoek liever de platgetreden paden van de vooroordelen tegen kiezers van  populistische partijen. De zaterdagkrant van 5 oktober j.l. meldt met grote letters dat FvD, PVV en 50 plus stemmers vaker complotdenkers zijn dan stemmers op andere partijen met als toegevoegde variabele dat “hoger opgeleiden gemiddeld minder in samenzweringen geloven, maar een hoger opgeleide FvD’er nog altijd meer dan een laagopgeleide D66’er.”
 
Kiezers van populistische partijen zijn complotdenkers en dus eigenlijk sneue mensen. Zo gelooft bijna een kwart van de bevolking de bewering dat er een voorop gezet plan bestaat om via media, kunst en onderwijs de samenleving linkse ideeën op te dringen. De bewering dat politici proberen de oorspronkelijke bevolking van ons land te vervangen wordt zelfs geloofd door de helft van de FvD en PVV stemmers. Veel kiezers geloven dat achter de financiële crisis de lange arme van internationale bankiers steekt.

Maar is dat eigenlijk allemaal wel zo gek? Als achter de bankencrisis een complex van factoren zit die zelfs veel journalisten van kwaliteitskranten niet begrijpen, is het toch niet zo gek dat er mensen zijn die denken dat bankiers en politici samen onder een hoedje spelen om de belastingbetaler geld af te troggelen terwijl de bankiers hun vette salarissen behouden?

Als de wijk volloopt met Medelanders zonder dat je iets gevraagd wordt en daar dan tegen protesteert om vervolgens te worden weggezet als racist dan kun je toch aan een complot denken? Zeker als in de gegoede wijken geen asielzoeker is te vinden?  Wat moet je anders denken? Dat het een migratiecrisis is waar niemand van Brussel tot den Haag raad mee weet? Dat is moeilijk te geloven als dezelfde politici in Nederland en Brussel 24 uur per dag beweren dat ze onze toekomst in handen hebben?

Voor media en onderwijs hetzelfde verhaal. Hoe komen anders al die klimaatkinderen plotseling op straat? Die komen toch niet uit de lucht vallen? Dat moet toch een vooropgezet plan zijn van de media en het onderwijs? Trouw doet net of zijn neus bloed terwijl ze als krant hebben besloten zich te scharen achter het VN klimaatpanel en de akkoorden van Parijs. Werken ze daarmee zelf niet ook het wantrouwen en complot denken in de hand?
 
Ligt het niet voor de hand aan een complot te denken dan te moeten geloven dat je geregeerd en bestuurd wordt door onnozelaars die zelf ook niet niet snappen hoe banken werken, ook niet door hebben hoe migratie werkt en geen benul hebben van klimaat?  Het zou verstandiger zijn van Trouw en Kieskompas als ze eens uitzochten waar dat wantrouwen vandaan komt in plaats van kiezers weg proberen te zetten als complotdenkers.

IS TROUW OOK MAAR EEN MENING?

Collage van een internetpagina van Trouw om ene indruk te krijgen hoe het eruit ziet. Je kunt natuurlijk ook even naar Trouw.nl gaan.

Sinds kort heeft een van mijn kranten, sorry ik lees twee kranten op internet, een nieuwe internet voorpagina. Beide kranten lees ik dagelijks op mijn bureau computer. Niet op de telefoon, dat is mij te ongemakkelijk. Alleen als ik langer uithuizig ben wil ik wel eens turen op mijn telefoon maar dan alleen naar de koppen.

Die nieuwe internetpagina van Trouw is typografisch en wat betreft vormgeving een chaos van kleuren, vormen en letters. Er zijn blauwgrijze en chroom-groene vierkanten, okergele en grijsblauwe cirkels met daar binnen kleine pasfoto's, er zijn grote en kleine foto's met of zonder teksten, getekende illustraties enz. De nieuwe internetpagina lijkt een getrouwe afspiegeling van de chaos in de wereld en in die van meningen. 

Door elk artikel een eigen kleur, vorm en letter te geven, heeft Trouw als het ware zijn redactie volledig geïndividualiseerd. Het ziet er naar uit dat Trouw de trend volgt van individualisering van de Nederlandse samenleving: minder samen, meer apart. Ik vergat het bijna, er is nog wel een soort indeling als je door de bomen het bos ziet. Die indeling bestaat uit de koppen voorpagina, verdieping, opinie, religie&filosofie, duurzaamheid&natuur, cultuur&media, achterpagina. De klassieke indeling van nieuws, binnenland, buitenland, redactioneel enz. is blijkbaar achterhaald. 

Ik heb de indruk, ik heb er geen systematisch onderzoek naar gedaan, dat kranten veel meer dan vroeger een mening zijn geworden. Nieuws is hun vlag, mening hun lading. Trouw is net als NRC en Volkskrant ook maar een mening naast allerlei andere meningen zoals bijvoorbeeld De Telegraaf. Maar meningen kun je tegenwoordig overal vandaan halen en dan vooral uit de Social Media als Facebook, Twitter, Instagram enz. Hoe lang kun je als krant met je meningen daar tegenop boksen?

Aan de Trouw internetpagina te zien, gaat het bij die krant vooral om meningen die van doen hebben met religie, filosofie, duurzaamheid, natuur, cultuur en media. Breed en trendy maar is het wel duurzaam? Ik denk het niet. Misschien is het wel een gevecht met de tijd waarin kranten zijn terecht gekomen. Straks hoeven veel mensen die meningen niet (meer) en verdwijnt de krant in het Grote Vergeetboek van de Geschiedenis.

SEADA NOURHUSSEN

 

Seada Nourhussen zoals ze boven haar column in Trouw staat afgebeeld.

Als lezer van de krant Trouw ken ik de columns van Seada Nourhussen. Ze is ermee gestopt. Ze heeft er genoeg van om racistische bagger over zich heen te krijgen. Meestentijds wist ik niet wat ik met haar collumn aan moest. Er was vaak sprake van een soort omgekeerd racisme, witte mensen deugen niet. Ik weet niet of zij zich bewust is van dit omgekeerd racisme of dat ze het willens en wetens zo doet, maar hoe dan ook, ik weet niet wat ik daar mee aan moet.

Ze gaat heel ver in haar afkeer van witte mensen. Volgens haar zijn die zo ongeveer  per definitie racist maar dat weten ze zelf niet omdat ze in een wit systeem zitten. Witte systemen houden zwarten er liever buiten en dat is wit racisme. Als witte man zal ik tot overmaat van ramp ook nog opgesloten zitten in mijn witte mannen macho cultuur en dat is geestelijk gesproken net zo dodelijk.

Aangezien ik met mijn witte huidskleur nooit uit het witte systeem kan ontsnappen ben ik -alweer geestelijk gesproken- voor eeuwig en altijd verloren. Het is dit soort opvattingen dat me doet denken aan het boek “De verworpenen der aarde” van Frantz Fanon (Bruna boeken, 1969). Volgens Eldridge Cleaver, een van de eerste leiders van de Amerikaanse Zwarte Panter beweging in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw, ‘de Bijbel’ van de zwarte militanten.

Dat was het ook voor ons linkse studenten in Nijmegen mede dankzij het vlammende voorwoord van de Franse filosoof Sartre. Sartre analyseert samen met Fanon de anti-koloniale bevrijdingsstrijd als een combinatie van bevrijdingsstrijd en klassenstrijd. De gekoloniseerden zijn samen de onderdrukte klasse, de kolonisten samen de onderdrukkende klasse. Daartussen zitten aan beide kanten verraders die dit alles willen verdoezelen of voor hun eigen profijt gebruiken.

Hoe moet je hier als normaal mens nog uit zien te komen? Of je staat aan de goede kant van de onderdrukten, of je staat aan de slecht kant van de onderdrukkers. Daar tussenin is geen plek voor nuances. Het is een totale oorlog, een bevrijdings- en een klassenoorlog tegelijk. In zulke oorlogen vallen doden, daar is niet aan te ontkomen. Dat is dan ook gebeurd in Zuid Afrika, in Angola, Mozambique, Algerije en in al die andere voormalige koloniën tot aan Nederlands Indië toe.

Wie na al die oorlogen om zich heen kijkt, beseft dat er uiteindelijk niets anders op zit dan dat we als mensen, wit of zwart, man of vrouw verder samenleven met alle tekortkomingen die daar nu eenmaal bij horen. Dat laatste is moeilijk te aanvaarden als je boos bent, heel boos maar toch zit er niks anders op. Wat je ook doet, racisme, anti-semitisme, overheersing, onderdrukking enz. zal er altijd zijn. De kunst is om daar tussen de menselijkheid overeind te houden met behulp van democratische instellingen, fatsoenlijke rechtspraak en rechtsnormen, wetgeving gebaseerd op de gelijkheid van mensen enz. Misschien voor iemand die radicaal én boos is te weinig maar er rest ons weinig anders.

OPEN BRIEF AAN LEONIE BREEBAART OVER HET WARE KARAKTER VAN DE ISLAM

Islamitische Staat is een extreem radicale poging een Staat te grondvesten op basis van de Koran.

Geachte mevrouw Leonie Breebaart,

Uw vergelijking tussen communisme en politieke islam gaat meer op dan u zelf beseft. De Communistische landen waren dictaturen. Veel islamitische landen komen in de buurt daarvan of zijn het helemaal. Net als de communisten indertijd beschikken radicale moslims over een te mobiliseren vijfde colonne. Zie de terreur in Europa en het vertrek van gelovigen naar IS.

In tegenstelling tot het communisme dat geleid werd door Rusland als grootste staat van de Sovjet Unie, heeft de Islam geen leidersstaat. Dat is een geluk tot nu toe en misschien komt het wel nooit zo ver. Iran en Turkije proberen wel zo een positie te veroveren, maar ze zijn beide voorlopig nog niet ontwikkeld genoeg. Iran maakt voor zijn ambities ondertussen wel gebruik van terreur organisaties in o.a. Libanon.

Waar de Turkse president Erdogan mee bezig is, weten we niet maar hij is in ieder geval niet bezig met het versterken van de democratische Turkse staat maar wel met Islamisering van het openbare leven. Mocht Turkije onder Erdogan alsnog zo ver komen dat het een soort islamitische staat wordt, dan zitten we in Europa met miljoenen Turken waarvan we niet zeker weten waar hun loyaliteit ligt. Kiezen ze voor het democratisch pluralisme of geven ze de voorkeur aan een Islamitsiche staat? Hoe dan ook, de spanning in Europa zou dan om te snijden zijn, wat het trouwens nu ook al is als gevolg van door IS georganiseerde terreur.

Dat neemt niet weg dat de meeste Moslim burgers in ons midden vreedzaam zijn.

Maar machtsstrijd kan dat gemakkelijk wijzigen. Serviërs, Kroaten, Bosniërs leefden en waren decennnia lang buren, ze woonden vreedzaam bij en naast elkaar. Hun talen zijn inwisselbaar en velen waren door de jaren heen familie van elkaar geworden. Toen de machtsverhoudingen veranderden in Joegoslavië en politieke leiders als Milosevic en Tudjman kansen zagen om via nationalistische religieuze retoriek hun macht te vestigen, bleken brave orthodoxe Serviërs, katholieke Kroaten en Moslim Bosniërs, bereid elkaar naar het leven te staan.

Er waren bombardementen van de NAVO op Belgrado voor nodig om de vrede aan de grenzen van Europa af te dwingen. Brave Serviërs keken geschokt toe hoe beschaafde Westerse landen

midden in de stad TV stations, politie en militaire gebouwen bombardeerden waarbij ook burgerdoden vielen.

Er is nog een overeenkomst tussen communisme en islam. Anti-communisme was not-done in intellectuele kringen. Met de politieke Islam zien we een gelijksoortige afwijzing van het benoemen van problemen. Ze geloven liever in het sprookje of de mythe van de goede bedoelingen. Ik zou daar ook graag in geloven maar me dunkt dat de geschiedenis leert op onze hoede te zijn.

Ephimenco heeft daar oog voor. Hij wil ons alert houden en niet dat we door goede bedoelingen en machteloze braafheid in slaap worden gesukkeld.

Ik ben blij dat hij in Trouw daarvoor de ruimte geeft. Hij is een van de weinigen. Daarom moeten we hem koesteren.

Met vriendelijke groeten,

*Leonie Breebaart heeft in Trouw een column over religie en filosofie. _Deze open brief is geschreven naar aanleiding van haar column "Het ware karakter van de Islam" verschenen in Trouw op 17 december.

HIRSCH BALIN

Sinds Buma zijn HJ Schoo lezing heeft gehouden en het kabinet Rutte III zo goed als klaar is, wordt hij in het CDA en omstreken kritisch onderuit gehaald. Komt dat omdat de Schoo lezing een Elsevier ding is en Elsevier is te liberaal, te rechts en te conservatief? Of komt dat omdat Buma naast Gert Jan Segers van de Christen Unie als te weinig Christelijk overkomt?

Vragen en nog eens vragen. Trouw kolumnist Goslinga meende onmiddellijk na de Schoo lezing Buma al te moeten ontmaskeren als Trump light en niet Christelijk genoeg. Dezer dagen richt oud minister van justitie Hirsch Balin zijn pijlen op hem, samen met hoogleraar Paul van Geest, tevens redactielid van het wetenschappelijk tijdschrift van het CDA.

Ik lees in Trouw dat Balin c.s. vinden “dat Buma tegenstellingen aanzet terwijl het CDA die juist zou moeten overbruggen.” Hoor, hoor wie dat zegt? Is dat dezelfde Hirsch Balin die in 2010 keihard de scheidslijnen trok in de Nederlandse politiek én de eigen partij tussen de voor en tegenstanders van een gedoogkabinet met Wilders? Het CDA brak toen bijna in twee stukken. 

Hirsch Balin lijkt me dus niet de man die anderen moet verwijten scheidslijnen te trekken. Dat is schijnheilig om het in Christelijke termen te zeggen. In plaats van te proberen de partij van Wilders met zijn kiezers te integreren in de Nederlandse politiek, sloot hij ze liever uit op grond van legalistische orthodoxe opvattingen. Een soort van cordon sanitair zoals in de Belgische politiek gebruikelijk is tegenover het Vlaams Belang.

Een ander verwijt aan Buma is dat hij de migranten weliswaar niet uitsluit maar toch ook niet aan ze denkt. Je kunt blijkbaar niet aan beide denken volgens de kritici van Buma. Goslinga was slimmer. Die beweerde dat boze burgers niet in het echt bestaan. Hoe dan ook, mij lijkt het politiek legitiem en normaal dat Buma als volksvertegenwoordiger aan zijn eigen burgers denkt, boos of niet boos.

Sterker nog, zoveel mogelijk begrip opbrengen voor je eigen burgers is een plicht voor een volksvertegenwoordiger tenzij hij vindt dat ze niks weten, niet moeten zeuren, het zo goed hebben enz. Zo een houding getuigt van elitair denken. Dat valt me dan ook hard tegen van CDA’ers als Balin en Van Geest.

Tot slot. Laat Buma de migrant in de kou staan omdat hij de zorgen deelt van burgers? Ik dacht het niet. Voor zover ik het kan beoordelen, probeert hij de migrantencrisis terug te brengen tot  beheersbare proporties met als moeilijkste opgave grenzen te stellen aan wie wel en wie niet in ons land welkom zijn. Dat is razend moeilijk, ingewikkeld en ondankbaar werk. Misschien dat de jurist Balin en de hoogleraar Van Geest daar eens een handje bij zouden kunnen helpen?