What do you want to do ?
New mailWhat do you want to do ?
New mail
maandag 19 oktober 2020
vrijdag 16 oktober 2020
82. MIJN SPROOKJESJAREN ZESTIG, MEGENSE PIET
 |
| Het Megense "Lulboom Festival", een zomerfeest onder de zogeheten 'Lulboom'. De boom staat op een markant punt op de dijk vanwaar je uitkijkt op de Maas met het pont. Hij staat in het midden van een kruispunt van drie wegen. In de zomer biedt hij schaduw aan Megense senioren die op de bank een praatje maken of zoals men ook wel zegt "zitten te lullen". Juni 2019 |
Het loopt gesmeerd aan het pont totdat ik concurrentie krijg van Piet uit Megen. Hij verkoopt geen smeerijs, maar verpakt ijs van het wereldberoemde merk Oh-lala. Piet is boos dat ik in zijn dorp en aan zijn pont ijs verkoop. Dat ik daartoe van de bevoegde Megense autoriteiten tegen betaling van zeven gulden vijftig een vergunning heb verkregen met stempels en al telt bij Piet niet. Ik ben niet van Megen en dat zegt genoeg.
Als ik niet wegga, zal hij de politie verwittigen. Ik probeer hem nog te vermurwen met mijn Megense familiebanden. Tante Sjaan en ome Beijs wonen met hun kinderen in Megen. Het mag niet helpen. Hij belt de politie en inderdaad twee agenten komen per auto in de loop van de middag poolshoogte nemen. Of ik mijn kar schoon houdt want hygiëne is belangrijk als je smeerijs verkoopt? Of ze mijn ventvergunning mogen zien? Tot mijn geruststelling is alles in orde.
Ze lopen meteen door naar de kar van Piet. Ik zie dat ook zijn kar aan een inspectie wordt onderworpen en dat hij zijn ventvergunning moet laten zien. En dan hoor ik tot mijn verrassing dat hij een waarschuwing krijgt voor de papierrommel die her en der om zijn kar ligt. Kapot gescheurd Oh-lala pakpapier. Dat krijg je met verpakt ijs! Hij krijgt het bevel om voortaan voor een vuilnisbak te zorgen zodat niet langer papier rondslingert.
Nu is het moment aangebroken om een compromisvoorstel te doen. Is het geen goed idee, zo vraag ik hem, dat we bijvoorbeeld om de twee uur van walkant afwisselen? Eerst blijft hij van een tot drie aan deze kant van de Maas staan en ik aan de overkant. Na drie uur gaat hij aan de overkant staan en ik aan de Megense kant. Piet wil er niet van horen. Is het omdat aan de overkant het vijandige Gelderland begint of wil hij geen samenwerking met een Ossenaar? Hoe moet er ooit vrede komen in de wereld als dit al niet kan? Het gekke is, dat ik hem daarna niet meer gezien heb met zijn ijskar, niet in het dorp, niet aan het pont.
Als ik in Megen kom, heb ik altijd het gevoel dat ik op bekend gebied ben. Alles voelt vertrouwd aan, toch weet ik maar weinig van het dorp. Een oom en tante van me wonen in het dorp en daarom kwam ik wel eens met mijn ouders, maar dat was het dan. Nu zie ik pas dat het een bijzonder dorp is.
Zo is de grote zeventiende eeuwse Franciscus kerk met aanpalend klooster en bijbehorende kloostertuin een maatje te groot voor een dorp als Megen. Verder van de Maas staat een groot Clarissen klooster. Je verwacht in een dorp als Megen zeker geen Acropolis, een voormalige Latijnse School, daarna seminarie en gymnasium en nu van alles wat. De bestrating met keien in het centrum getuigt van een lange geschiedenis net als de oude Middeleeuwse gevangentoren aan de dijk.
In een doorsnee dorp tref je op een plein naast het stadhuis niet zomaar een standbeeld aan van een graaf ook als is het een onopvallend beeld. Megen blijkt tot aan het begin van de negentiende eeuw een zelfstandig graafschap geweest te zijn, een onafhankelijk stadsstadje -het dorp heeft stadsrechten- gelegen midden in de Hollandse Republiek. Net zoiets als San Marino in Italië en Andorra in de Pyreneeën. Een eigenwijs stukje Nederland waar het gezag van de Republiek der Nederlanden ophield bij de grenzen van het graafschap. Eigenwijs daar houd ik van, misschien dat ik me daarom in Megen thuis voel?
(verschijnt elke vrijdag)
What do you want to do ?
New mailWhat do you want to do ?
New maildonderdag 15 oktober 2020
DE TWEEDE GOLF: RUTTE VERDIENT EEN BETER VOLK
 |
| Rutte neemt moeiteloos de Tweede Golf. (een fotocollage van petrus) |
Natuurlijk moet de oppositie roepen dat de Rutte het helemaal verkeerd heeft gedaan. Daar is de oppositie voor. Wilders heeft altijd wat te chagrijnen dus die kan niet anders. Lilian, Jesse en Lodewijk kunnen als herders van het volk ook niet anders. Ze zijn nu eenmaal van de Haagse geleide democratie. Alle zegen van boven, zeiden ze al in het Vaticaan.
Als de Haagse wolven huilen in het bos dan huilen de media mee, vooral op TV aan de nationale borreltafels. Daar wordt permanent geleuterd over de maatregelen. Constructieve voorstellen hoor je daar niet. Zaniken is troef. Rutte heeft groot gelijk dat hij daar kritiek op heeft. Wat moet je er mee? Verwarring zaaien. Anders niks.
Helaas huilen sommige kranten al net zo hard mee. Rutte grijpt te laat in. Rutte loopt achter de ontwikkelingen aan enz. Dat Rutte een balans zoekt tussen economie en gezondheid willen ze niet weten. Waarschijnlijk te moeilijk ook om te begrijpen.
En dan de roep van het volk om strenge maatregelen. Nu snap ik hoe autoritaire regimes ontstaan. Nu weet ik waarom Trump aanhang heeft. Kiezers willen aan het handje meegenomen worden als kinderen. Zelf nadenken is er niet bij. Mijnheer Rutte bescherm ons, geef ons ons dagelijks brood, redt ons van het virus.
Rutte heeft het steeds gehad over eigen verantwoordelijkheid net als RIVM voorman van Dissel en in België de virologen Van Gucht en van Ranst. Maar dat willen veel mensen helemaal niet. Stel je voor dat je moet nadenken over hoe je het beste kunt voorkomen dat je ziek wordt.
Voor Rutte moet dit een grote teleurstelling zijn. Zijn liberale ideaalbeeld van de verantwoordelijke burger krijgt in deze Corona tijd een heel harde dreun. Eigen verantwoordelijkheid nemen? Nooit van gehoord. Onze verantwoordelijkheid ligt in Den Haag, daar moet hij genomen worden en nergens anders!
Rutte verdient een beter volk voor zijn liberale ideaal van eigen verantwoordelijkheid maar dat is er niet. Het volk steekt liever zijn kop in het zand. Het volk wast liever zijn handen in onschuld en de oppositie helpt daarbij. De oppositie heeft liever slachtoffers dan kunnen zij weer de redder en de beschermengel spelen. Nee Rutte, je liberale ideaal van de verantwoordelijke burger bestaat niet. Jammer maar er is geen beter volk. Je moet het met dit volk doen.
What do you want to do ?
New mailwoensdag 14 oktober 2020
dinsdag 13 oktober 2020
maandag 12 oktober 2020
vrijdag 9 oktober 2020
81. MIJN SPROOKJESJAREN ZESTIG: DE KUNST VAN HET IJS VENTEN
 |
| De gemotoriseerde ijskar |
Eenmaal aangekomen bij een van de Maasdorpen tingel ik er flink op los met mijn ijskar bel. Kinderen en ouders lijken me te verwachten. Ze rennen op mijn kar af zodra ik stil sta. De kinderen volgen oplettend alles wat ik doe. Nog voor ik klaar ben met hun ijsje, strekken ze hun handen al uit naar het hoorntje met een bolletje ijs van 15 cent. Het geld valt rinkelend in mijn blikken koekdoosje dat ik in de gauwigheid op de kar heb gezet. Ondertussen wordt om me heen druk gekletst. Mijn ijskar is net een dorpspleintje.
Ik ben ondertussen een ijsjes smerende duizendpoot. Ik vraag wat ze willen, aardbeien of vanille ijs, in een hoorntje, bakje of tussen twee grote wafels, spoel mijn ijslepel in het bakje water, pak het hoorntje, bakje of wafel uit de koekendoos, smeer het ijs, noem de prijs en reken af. Dat allemaal in een zo hoog mogelijk tempo om zoveel mogelijk klanten te kunnen bedienen. IJs venten vereist concentratie. Het is een kunst.
Soms tref ik op de dijk vissers die een ijsje kopen voordat ze hun hengel in de Maas gaan uitgooien. Soms zwaaien vissers vanaf de oever dat ik moet stoppen. Een van hen hijst zich tegen de dijk omhoog. Hij is de man die trakteert. Dat kunnen wafels zijn met 3 dikke bollen ijs voor 50 cent of een bakje met 2 bollen ijs voor 25 cent. Tussendoor is er nog wat tijd voor klets over het weer, de vangst, de vissen, de Maas of wat dan ook. Het kwaad in de wereld is ver weg.
Op twee plekken in mijn ronde verkoop ik bij goed weer veel ijs, vooral op zaterdag en zondag. De eerste is die aan het kanaal in aanleg, vlak bij de brug van Macharen op een brede strook gras onder aan de dijk. Daar ligt altijd een hoop volk te zonnen. Een enkeling zwemt in het kanaal. Het is een gezellige drukte van jonge mannen en mooie meisjes. Zodra ik boven op de dijk met mijn ijskar stop, stromen ze toe in badpak. Ik begin als een razende ijs te smeren.
Al snel zie ik de bodem van mijn bakken ijs. Normaal zou ik terug naar Oss moeten rijden om nieuwe voorraad te halen. Dat kost me al gauw een uur alleen al het op en neer rijden. Een kostbaar uur want ik verdien niks. Gelukkig is daar mijn vriendin Dora met de witte Taunus 12M van thuis. Zodra een bak leeg is, haalt ze met de auto een nieuwe bak. Dat is in een kwartier gepiept.
Een andere plek met een gegarandeerde hoge ijs omzet, is aan het pont van Megen, een noodzakelijke stop op de noord-zuid verbinding tussen Oss en Tiel. Dankzij de groeiende welvaart staan in het weekeinde na het middageten de Volkswagentjes en Opel Kadettjes in een lange rij te wachten op de overvaart op weg naar vertier elders.
Om de tijd te doden, komen ze een ijsje halen. Staat er eenmaal eentje aan mijn kar dan volgt de rest als vanzelf. Aan mijn kar nemen ze alvast een voorschot op het nakende vermaak. Op het ritme van de kalme op en neer varende pont heb ik het druk met ijs smeren. Dora zorgt er ondertussen met de Taunus 12M voor dat mijn voorraad smeerijs op peil blijft. Zo kan het zijn dat ik op een mooie zomerdag zo maar vier bakken ijs leeg smeer.
(verschijnt elke vrijdag)
What do you want to do ?
New mail
Abonneren op:
Posts (Atom)