vrijdag 27 april 2018

DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 36

Travestiet in het Schipperskwartier van Antwerpen, 1993

De val van Antwerpen in 1832 was de bezegeling van de ondergang van het Verenigde Koninkrijk der Nederlanden met dank aan de Fransen, die veertig jaar daarvoor orde op zaken hadden gesteld in Nederland zelf door het te bezetten en daarna onder andere de scheiding tussen De Republiek en de Generaliteitslanden eindelijk op te heffen. Blijkbaar was een Europese mogendheid als Frankrijk nodig om van Nederland een land te maken waar alle burgers - protestanten en katholieken - voortaan gelijk zijn voor de wet. Eerst was de Republiek de modernste aller naties om prompt daarna een land te worden met burgers van de eerste en de tweede categorie.

Deze tweede val van Antwerpen, de eerste was aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog, bevestigde opnieuw het lot van Vlaanderen en de Vlamingen. Ze stonden er weer alleen voor. Nou ja, niet helemaal alleen. Samen met de Franstaligen Walen en de Brusselaars stichtten ze de onafhankelijke staat België. Maar die nieuwe staat, goed tweehonderd jaar na de stichting van de Republiek, gaf hun uiteindelijk minder in plaats van meer zelfbeschikking. De Nederlandse taal en cultuur werden zoveel mogelijk verdrongen ten koste van het Frans en de Franse cultuur. België werd ongewild het vreedzame strijdtoneel tussen het Latijnse en het Germaanse Europa.

Eigenlijk hebben de Vlamingen nooit succes gehad met hun strijd voor onafhankelijkheid en zelfbeschikking. Zelfs de roemruchte overwinning tijdens de Guldensporenslag bij Kortrijk (1302), in Vlaanderen gevierd als het begin van het nationaal Vlaams bewustzijn,  bracht hun nauwelijks een stap verder naar onafhankelijkheid en  zelfbeschikking. Al na een paar jaar was het gedaan met de eigengereide Vlaamse Graaf en zijn burgers en moesten ze hun hoofd opnieuw buigen voor toen nog de Franse koning.


“Vlaanderen herwon zijn zelfstandigheid van vroeger, maar werd bij de Slag bij Pevelenberg in 1304 tijdens de onderhandelingen tot zware toegevingen gedwongen nadat die slag onbeslist was geëindigd. De graaf van Vlaanderen bleef onafhankelijker dan de andere Franse leenmannen, maar de Franse koning verstevigde zijn gezag en de graaf boette een deel van oude verworvenheden in. Het is pas na de Bourgondische eenmaking en de Honderdjarige oorlog dat Vlaanderen uit het Frans leenverband werd gelicht, wat een definitief beslag vond in 1548 met de Vrede van Augsburg.” (Wikipedia: Guldensporenslag)

(verschijnt elke vrijdag)

1 opmerking: