FOTOBLOG: HOGE VELUWE, HET VERBRANDE BOS

9 januari 2019 © petrus nelissen

9 januari 2019 © petrus nelissen

9 januari 2019, © petrus nelissen

9 januari 2019, © petrus nelissen

9 januari 2019, © petrus nelissen

9 januari 2019, © petrus nelissen

9 januari 2019, © petrus nelissen

MET DE AUTO VAN OSS NAAR MAASTRICHT, 5 DECEMBER 2018

Oss

Oss

Oss

Oss

Kerk van Sint Oedenrode

Eindhoven

Eindhoven

Eindhoven

Maastricht

Maastricht

Maastricht

Maastricht

FOTOBLOG: TEXTIELFABRIEK IN MEXICO

Mexico 1980

Mexico, 1980

Mexico 1980

Mexico 1980

Mexico 1980

KEN JE LAND: VALKENBURG OP EEN ZONDAGOCHTEND IN AUGUSTUS

 

 

 

 

KEN JE LAND: HET DROGE LEUVENUMSE BOS

 De boom klampt zich vast aan de droge grond

 De door de wind gevelde boom in het droge bos

 Met zijn ontblote wortels in het hete, drogen zand.

 Verlaten in het droge, hete zand

De drie verdwaalde toiletten

POËTISCH LA LAVINIERE 1

 Het was wel 15 jaar geleden dat ik in La Livinière was,

een oud wijndorp in de Minervois streek

tussen Narbonne en Carcassonne.

Ik was deze keer met een Mexicaans echtpaar.
Die hadden zoiets nog nooit gezien. 

Ze bekeken het dorp rustig vanaf een bankje

op de Place de la Republique.

De vrouw van de bakker herkende mij

toch nog,
na zoveel jaren. 

La Livininière wordt samen met de Minervois

in de rug gedekt door de Montagne Noir

en geeft bij helder weer uitzicht op de Pyreneeën.

De kerktoren siert het seculiere Franse landschap

bij het vallen van de avond

wanneer rust en stilte neerdalen over de warme stenen

van het dorp. 

 Het ochtendlicht legt een zware schaduw

 in de hoofdstraat van het dorp

Het strijkt over de stenen

van de Plaza de la Republique

en de huizen van de hoofdstraat

.

 Er staan in het dorp meer huizen te koop

dan vroeger.

Er staan meer huizen buiten de dorpskern 
dan vroeger.

Het dorp leeft nog.
De tijd in het dorp gaat trager
dan daar buiten.

 Twee wandelaars wekken het dorp tot leven

door van de zware ochtendschaduw

het zonlicht in te lopen

de dag tegemoet.

 Een tractor met een wijnboer 

trekt er op uit.

De druivenstokken besproeien en bespuiten.

Een wijnboer loopt naar zijn werk

in de wijnkelder.

De brasserie is nog dicht

Marianne wacht op haar imposante zuil

geduldig op een nieuwe dag

Een toerist bekijkt foto's

FOTOBLOG: DALI MUSEUM THEATER IN FIGUERES, SPANJE

Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw voor het eerst in Figueres het Dali Museum bezocht, was Figueres een slaperig stadje en weinig volk in het museum theater van Dali. Er was maar een souvenirwinkel. Restaurants waren vooral bedoeld voor de lokale bevolking wat wel zo lekker en rustig is. Zoals je op de foto boven ziet, is het ondertussen druk geworden met toeristen voor het museum. Figueres en Dali zijn net als zoveel andere musea en steden opgenomen in de vaart der volkeren. Wij waren buiten het seizoen en rond lunchtijd. Dan valt de drukte mee. In vakantietijd moet je in de rij staan.

Het museum is meteen ook een tehater en dat past prima bij de surrealistische meester en charlatan Dali. Want hij kon niet alleen goede en boeiende schilderijen maken maar hij wist het ook heel goed aan de man te brengen. Hierboven een stukje van de centraal gelegen grote theaterzaal met in het midden de grafsteen waaronder de meester zelf begraven ligt. Rechts is nog een stukje te zien van het buiten theater tevens ingang van het museum met goudkleurige poppen als publiek. Dali is een van de eerste kunstenaars die kunst en vermaak combineerde. tegenwoordig is die mix niet meer weg te denken uit de kunst en vermaakwereld.

In een van de gangen tevens galerijen met schilderijen en tekeningen kwam ik een nog levende dubbelganger van Dali tegen (links). Zijn gelijkenis was zo sprekend dat hij me met mijn enthousiasme toestand een portret van hem te maken in het museum. De rechtse foto is van dali op jongere leeftijd. Het zouden zo maar twee broers kunnen zijn. De dubbelganger is geen familie van Dali anders had ik wel wat mogen kiezen uit het museum.

De foto's hierboven hangen aan het einde van de museumroute en laten zien dat Dali een potsenmaker was. Zijn snor was zijn logo en handelsmerk samen met zijn ogen. Dali zelf was een merknaam geworden.

Mijn vriend Adrian probeerde op mijn verzoek dezelfde ogen op te zetten als Dali. Ik moet zeggen dat het hem aardig lukt.

Onder het wakend oog van de meester kon je ook nog ene tentoonstelling van door Dali ontworpen juwelen en sieraden bewonderen. Dali wist hoe hij de rijken met zijn talenten moest behagen.