Het was wel 15 jaar geleden dat ik in La Livinière was,
een oud wijndorp in de Minervois streek
tussen Narbonne en Carcassonne.
Ik was deze keer met een Mexicaans echtpaar.
Die hadden zoiets nog nooit gezien.
Die hadden zoiets nog nooit gezien.
Ze bekeken het dorp rustig vanaf een bankje
op de Place de la Republique.
De vrouw van de bakker herkende mij
toch nog,
na zoveel jaren.
na zoveel jaren.
La Livininière wordt samen met de Minervois
in de rug gedekt door de Montagne Noir
en geeft bij helder weer uitzicht op de Pyreneeën.
De kerktoren siert het seculiere Franse landschap
bij het vallen van de avond
wanneer rust en stilte neerdalen over de warme stenen
van het dorp.
Het ochtendlicht legt een zware schaduw
in de hoofdstraat van het dorp
Het strijkt over de stenen
van de Plaza de la Republique
en de huizen van de hoofdstraat
.
Er staan in het dorp meer huizen te koop
dan vroeger.
Er staan meer huizen buiten de dorpskern
dan vroeger.
dan vroeger.
Het dorp leeft nog.
De tijd in het dorp gaat trager
dan daar buiten.
De tijd in het dorp gaat trager
dan daar buiten.
Twee wandelaars wekken het dorp tot leven
door van de zware ochtendschaduw
het zonlicht in te lopen
de dag tegemoet.
Een tractor met een wijnboer
trekt er op uit.
De druivenstokken besproeien en bespuiten.
Een wijnboer loopt naar zijn werk
in de wijnkelder.
De brasserie is nog dicht
Marianne wacht op haar imposante zuil
geduldig op een nieuwe dag
Een toerist bekijkt foto's
Geen opmerkingen:
Een reactie posten