Toen ik in de jaren tachtig van de vorige eeuw voor het eerst in Figueres het Dali Museum bezocht, was Figueres een slaperig stadje en weinig volk in het museum theater van Dali. Er was maar een souvenirwinkel. Restaurants waren vooral bedoeld voor de lokale bevolking wat wel zo lekker en rustig is. Zoals je op de foto boven ziet, is het ondertussen druk geworden met toeristen voor het museum. Figueres en Dali zijn net als zoveel andere musea en steden opgenomen in de vaart der volkeren. Wij waren buiten het seizoen en rond lunchtijd. Dan valt de drukte mee. In vakantietijd moet je in de rij staan. |
Frappant die dubbelganger! Het is een leuk museum waar je steeds iets nieuws ontdekt. Overigens heb ik nog ergens een foto van Bernard in een ei van Salvador Dali. Wij kampeerden toen bij Cadaques en zwommen in de baai waar zijn huis stond. Hij leefde toen nog. Aan zee stond toen een oude piano waar af en toe vreemde klanken vandaan kwamen. En die eieren. Op een avond zijn wij daar stilletjes naartoe gelopen en is Bernard in zo’n ei gaan zitten.
BeantwoordenVerwijderenEen mooie herinnering is dat. Ik zou hem graag eens meegemaakt hebben. Het moet een gekke vent geweest zijn als ik de docu's mag geloven die ik van hem gezien heb. Het gekste is wel dat hij in Cadaques met een reproductie van De Naaister van Vermeer in zijn zwembad rond zwom en oreerde over de grote Vermeer.Die foto van Bernard op een ei is natuurlijk wel heel bijzonder.
Verwijderen