55. MEXICAANSE VERTELLINGEN. WAT TE DOEN?

Een praatje op het land tussen buren. Ter verfrissing wordt pulque gedronken.

 

Diego denkt er het zijne van. Zou het ministerie serieus van plan zijn om van zijn dorp een toeristische trekpleister te maken en zou het werken? Tot nu toe heeft de regering zich nog nooit aan zijn belofte gehouden. Dorpelingen zijn stemvee voor de politieke partijen, eenmaal aan de macht worden ze vergeten.

Het gevolg is dat het dorp al heel lang in een overlevingsfase zit. Als er de komende jaren niks gebeurt zullen de kinderen vertrekken. De ouderen blijven dan achter om er te sterven. Dat is eigenlijk al in zijn jonge jaren begonnen, toen hij zich aansloot bij de revolutionairen.

Dat is op niks uitgelopen, tenminste als je de oorspronkelijke idealen als uitgangspunt neemt. Voor hem persoonlijk is de revolutie daarentegen wel goed afgelopen. Hij heeft een nieuw leven met een nieuw beroep op kunnen bouwen. Hij is van dorpeling een burger, een kunstschilder zelfs, geworden. 

Hij mag van geluk spreken dat hij de revolutie heeft overleefd en dat hij een toekomst kan opbouwen. Voor zijn broer en zussen is dat veel moeilijker. Zijn zussen werken in de provincie hoofdstad waar ze misschien uiteindelijk een vriend of een man opduikelen waarmee ze een gezin en misschien zelfs een toekomst kunnen opbouwen. Maar het kan net zo goed mis gaan. Een zus is al verloren gegaan door een verkeerde liefde.

Zijn jongere broer is in het dorp gebleven. Hij overleeft dankzij een lap grond en zijn paarden die hij verhuurt aan hotelgasten. Hij is niet beter af dan zijn ouders. Hij overleeft met zijn gezin maar daar is het dan ook wel mee gezegd.

Wil het dorp toekomst hebben dan moet er ander werk komen. Zal dat toerisme zijn zoals ze bij het ministerie denken of is er meer nodig? Voorlopig heeft niemand een antwoord op deze vraag.

Diego kijkt zijn vader aan en vraagt hem wat hij denkt van de plannen. Ramon haalt als vanouds berustend zijn schouders op. Wat kan hij anders doen dan erin geloven? Er niet in geloven, zal zijn dorp ook niet verder helpen.

Ook hij beseft maar al te goed dat de gezinnen al lang niet meer van hun lap grond kunnen leven en dat wordt alleen nog maar slechter. Er wordt over gepraat om de wet te veranderen zodat een deel van de gemeenschapsgrond verdeeld kan worden in individuele eigendommen die vervolgens verkocht kunnen worden.

Diego is het met zijn vader eens dat de verkoop van een lap grond enige verlichting kan brengen in een gezin maar voor hoe lang? Als het wordt gebruikt voor levensonderhoud is het zo verdwenen. Het beste zou zijn als het wordt geïnvesteerd in een nieuwe activiteit, maar wat? 

Sommigen zijn bloemen gaan telen, maar dat blijkt veel moeilijker dan gedacht. Uiteindelijk zal de verkoop van de grond hen beroven van hun laatste middel van bestaan. Dan klopt onverbiddelijk de echte armoede op de deur.

Tijdens het gesprek met zijn vader over de toekomst van het dorp, dringt het pas goed tot Diego door hoe moeilijk het leven is voor zijn vader en de dorpelingen. Hij had zo gehoopt met zijn bijdrage aan de revolutie daarin verandering te brengen. Niet dus. Niettemin voelt zich nog steeds verantwoordelijk voor het lot van zijn ouders en het dorp, maar wat kan hij doen?