DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 57

 

Antwerpen 1993

Men dacht bij de Volksunie met een referendum een einde te maken aan de onderlinge onenigheid over de Lambermont akkoorden maar in plaats daarvan valt de partij in 3 stukken uiteen in een groep ‘Vlaams-Nationaal’ rond Volksunie voorzitter Geert Bourgeois, een ‘Toekomstgroep’ van Bert Anciaux en een middengroep ‘Niet Splitsen’. 

“Geen van de drie groepen behaalde een absolute meerderheid bij het interne referendum, zodat de naam “Volksunie” niet kon worden overgedragen. De groep Vlaams-Nationaal erfde als grootste groep de partij-infrastructuur. De financiële middelen werden onder de drie groepen verdeeld.” (Wikipedia: Volksunie)
 
Het Volksunie referendum is een voorbeeld van het destructieve karakter dat een referendum in een overleg democratie kan hebben. Referenda bedoeld om een politiek conflict op te lossen werken in een overleg democratie destructief omdat ze het politieke compromis definitief onmogelijk maken met als gevolg dat de politieke polarisatie verscherpt wordt. In dit geval hielp het referendum, in feite een gevecht tussen enkele politieke leiders, een partij om zeep die sinds 1954 zijn stempel drukte op belangrijke politieke ontwikkelingen in België, waaronder de totstandkoming van de taalgrens in de beginjaren zestig.

De groep ‘Niet splitsen’ redde het niet en verdween van het politieke toneel. Anciaux brouwt uit de Toekomstgroep met ID21 de politieke partij Spirit onder leiding van hemzelf. Ook Spirit was geen lang leven beschoren. “De partij werd opgericht in 2001 en heette voor het grootste deel van haar bestaan, tot april 2008, Spirit (acroniem voor Sociaal, Progressief, Internationaal, Regionalistisch, Integraal-democratisch en Toekomstgericht). Na acht jaar werd de naam Spirit veranderd in Vlaams Progressieven (afgekort als Vl. pro). Op 1 januari 2009 werd de partij, na te zijn verlaten door enkele kopstukken, nogmaals omgedoopt tot SLP (Sociaal-Liberale Partij). Eind 2009 besliste de partij de krachten te bundelen met Groen! en erin te integreren, terwijl door congressen en studiedagen geleidelijk aan een vernieuwd geheel zou worden gewerkt.” (Wikipedia: Sociaal-Liberale Partij)

Aldus eindigde de tocht van de linkse progressieve vleugel van de Volksunie bij Vlaams ‘Groen!’ (sinds 2012 is het uitroepteken uit de naam verwijderd).  Bert Anciaux neemt afscheid van zijn eigen politieke kind en begint aan zijn eigen onnavolgbare pad in de Vlaamse progressieve politiek. Een pad dat recht doet aan zijn politieke gewicht (van voorkeursstemmen) tezamen met zijn progressieve idealen.
(verschijnt elke vrijdag)