Petrus, 'De Rood Gevlekte Kanarie, acryl en potlood op paper (56 x 76 cm) |
zaterdag 16 maart 2013
DE ROOD GEVLEKTE KANARIE
Kunsten en (Internationale)Politiek
acrylverf en potlood op papier,
de rood gevlekte kanarie,
petrus
donderdag 14 maart 2013
HET IS ALLEMAAL DE SCHULD VAN DE VAKBOND
Rosanne beweert in haar
stukje dat “ene Ton Heerts” verwarring zaait want hij wil niet
toegeven op de duur van de WW uitkering. Maar schrijft ze, als er
teveel ouderen zijn, versoberen we de AOW, als er teveel immigranten
zijn dan beperken we de toegang, “maar nu er veel werkloosheid is,
mag er niets aan de WW gebeuren? Dat begrijp ik niet.” Dat valt me
dus tegen van een PhD student. De AOW wordt niet versoberd omdat er
teveel ouderen zijn, maar te weinig jongeren. Vergrijzing heet dat.
Oké, je kunt zeggen dat is de schuld van die ouderen zelf, hadden ze
maar meer kinderen moeten maken. Daar zit wat in. Maar een vervelende
bijkomstiheid is dan weer dat die ouderen hun leven lang premie
betaald hebben voor die AOW ervan uitgaande dat de jongeren dat
straks ook zouden doen. Konden zij weten dat die jongeren wel andere
zorgen aan hun kop hebben dan de zakken spekken van ouderen?
Een promovendus verdient in het eerste
jaar ongeveer € 2000 bruto per maand en dat stijgt in het vierde
jaar tot ongeveer € 2600. Universitair docenten krijgen een salaris
dat varieert van € 2900 tot € 5000 bruto per maand en
universitair hoofdocenten een salaris dat varieert van € 3700
tot € 6200 bruto per maand. Voor hoogleraren zijn speciale
salarisschalen (16 t/m 18).
|
Daarna volgen twee
paragraafjes waaruit minachting spreekt voor Ton Heerts en de FNV.
Ik citeer een stukje om duidelijk te maken dat ik niet overdrijf:
“Een half jaar nadat de voorzitter zijn eigen bond als een rokende
puinhoop beschrijft, schittert de vakbond aan de onderhandelingstafel
als nooit tevoren in zijn onmogelijke conservatisme en
onverzettelijkheid.” Van een PhD studente verwacht je meer kennis
van en begrip voor de georganiseerde werkende mens die dat mooie land
Nederland gedisciplineerd en georganiseerd heeft opgebouwd. In mijn
studententijd beseften biologiestudenten dat nog wel, maar ja tijden
veranderen. De jongeren van vandaag vinden dat ze niks te maken
hebben met het verleden.
Rosanne komt vervolgens
bij de kern van haar betoog want “wie vertegenwoordigt Heerts dan
in al die onderhandelingen? Het zijn in ieder geval niet mijn
generatiegenoten die vaak het wettelijk maximum van 3 tijdelijke
contracten krijgen (..). Het zijn ook niet de ZZP'ers die nooit
reclame hoeven te maken voor hun zaak, omdat ze toch maar één klant
hebben: hun voormalige werkgever die weigerde nog langer
pensioenpremie te betalen. Het zijn ook niet al die mensen die op
oproepbasis altijd beschikbaar moeten zijn, maar te weinig uren maken
voor een vol inkomen.” Rosanne is lid van de generatie zelfbeklag.
Dat is jammer want in plaats van zich te beklagen, had ze lid van de
vakbond kunnen worden en daar werken aan betere arbeidsvoorwaarden
voor flexwerkers en ZZP'ers. Het mooie is dat de vakbond zelf dat ook
allemaal al wil zonder dat Rosanne daarvoor lid van de vakbond is
geworden.
Ondertussen is de
malaise op de arbeidsmarkt helemaal de schuld van de vakbond: “Die
heeft de vaste werknemers zo'n luxe positie gegeven, dat vervolgens
niemand meer een vaste werknemer wil.” Nu zullen er vast wel vaste
werknemers met een luxe positie zijn zoals bijvoorbeeld professoren
en wetenschapelijke medewerkers aan universiteiten, betaald met
belastinggeld opgebracht door de gemeenschap. Maar bij de vakbond
zitten toch hoofdzakelijk bouwvakkers, metaalbewerkers,
vuilnisophalers, politiemensen, schoonmaakpersoneel enz. Om hun
positie luxe te noemen, vind ik een gotspe. Mogen die mensen met hun
gemiddelde beneden modaal inkomen beschermd worden tegen ontslag en
WW uitkeringen op minimumbestaansniveau? Rosanne vindt het allemaal
overdreven luxe. Weet je wat ik luxe vind? Een grote mond hebben ten
koste van de gemeenschap en de erfenis van een beschaafd en
fatsoenlijk land waar niemand armoede hoeft te lijden en een auto kan
rijden.
Door met haar
beschuldigende vinger naar de vakbeweging te wijzen, draagt R. niks
bij aan een oplossing van de hervormingsproblemen die vooral het
gevolg zijn van de uitdijende globale markt met zijn
lage-loon-landen, zijn goedkope maakindustrie waarin lokale
werknemers onder Middeleeuwse omstandigheden worden uitgebuit, de
dure energie, de vergrijzing enz. Ze slaat geen acht op de
verantwoordelijkheid van de werkgevers, de banken en de financiële
wereld en de politiek. Gelukkig doen de vakbonden dat zelf wel door
op gediscilineerde wijze te praten en te onderhandelen met alle
betrokken partijen. Dat lijkt me beter dan een barbertje moet hangen
betoog te houden zoals Rosanne doet. Van een PhD student had ik
trouwens meer verwacht maar zoals gezegd, tijden veranderen.
Kunsten en (Internationale)Politiek
aow,
arbeidsmarkt,
fnv,
globalisering,
rosanne hertzberger,
vakbonden,
zzp'ers
woensdag 13 maart 2013
VORIGE WEEK WAS HET EVEN LENTE
Dinsdag 5 maart 2013, 14:49:02. Foto: Petrus uit 'Foto Dagboek 2013' |
Dinsdag 5 maart 2013, 15:11:50. Foto: Petrus uit 'Foto dagboek 2013' |
Kunsten en (Internationale)Politiek
foto dagboek,
lente schoonmaak,
petrus
dinsdag 12 maart 2013
GEZICHTEN VAN HET KWAAD
Kim de Gelder. |
Ik vroeg onlangs een
vriendin die gelooft in reïncarnatie, engelen en graancirkels of
kwaad bestaat. Na enig nadenken vertelde ze aarzelend een verhaal
over blijven hangen in lagere geestelijke regionen waar je in de
greep van demonen kunt komen. Een ouderwets idee. Behalve in
horrorfilms hoor of zie je nooit meer wat van demonen. Vroeger wel.
Toen was kwaad het werk van de duivel. Sinds de moderne wetenschap
gelooft niemand meer in duivels en demonen. Die zijn definitief
verbannen naar het rijk van de fantasie en de sprookjes.
Daarvoor in de plaats
is het wetenschappelijk humanisme gekomen. Het individuele kwaad is
voortaan het gevolg van een of andere, niet altijd duidelijke
definieerbare, geestelijke aandoening. Daarom worden misdadigers en
vooral moordenaars aan psychologisch onderzoek onderworpen. Wat is de
aard van hun geestelijke ziekte en indien daar sprake van is, kunnen
ze dan nog verantwoordelijk voor hun daden gehouden worden?
Het collectieve kwaad
zoals het nazisme is het gevolg van een maatschappelijke aandoening
zoals bijvoorbeeld het nazisme in het Duitsland van voor en tijdens
de Tweede Wereldoorlog. Het maatschappelijke, politieke kwaad kan ook
gezien worden als een vorm van colateral damage zoals de
massamoorden onder Stalin en Mao en de onderdrukking op Cuba door
Fidel Castro c.s. Hun communistische bedoelingen worden verondersteld goed te zijn maar hun middelen waren helaas verkeerd.
Ondertussen zien we
vandaag op TV Kim de Gelder die terecht staat vanwege een
steekpartij in de kindercrèche Fabeltjesland in
Sint-Gillis-bij-Dendermonde (23 januari 2009) waarbij drie dodelijke
slachtoffers vielen, twee baby's en een begeleidster, en 12 gewonden.
Nadat hij was opgepakt, bleek hij ook de moordenaar te zijn van de
73-jarige Elza van Raemdonck in Beveren. De Gelder was geen
psychiatrische patiënt en had ook geen psychiatrisch of anderszinds
geestelijk ontwricht verleden. De 5 psychiaters die hem in opdracht
van Justitie onderzochten, kwamen unaniem tot de conclusie dat De
Gelder niet ontoerekeningsvatbaar was terwijl hij zijn slachtoffers
doodstak.
Iedereen verwacht nu
tijdens het proces dat Kim de Gelder zelf uitlegt wat hem tot deze
onbegrijpelijke daden heeft gebracht: weerloze baby's vermoorden met
een mes, een 73 jarige vrouw alleen thuis en een 54 jarige
kinderbegeleidster. Maar Kim zegt niks. Integendeel, tijdens de
rechtszaak houdt hij iedereen aan het lijntje tot groot verdriet van
de familie en bekenden van de slachtoffers. Tijdens de getuigenissen
van de ouders van de gewonde kinderen vroeg een van hun advocaten De
Gelder of het hem te doen was geweest om dit lijden. Zijn
raadselachtige antwoord was dat“dat niet was wat ik wou bereiken”.
De toen 20 jarige De
Gelder koos voor zijn dodelijke acties geen mannen of jongeren in de
kracht van hun leven maar oudere vrouwen en babytjes. Hoe laaghartig
en laf kan een mens zijn? Wat mankeerde De Gelder? Ondanks al onze
psychiatrische kennis weten we het antwoord niet en hijzelf wil het
niet geven of weet het misschien ook niet.
Dutroux |
In België heeft men de
laatste tijd veel met dit soort kwaad te maken gehad. Het meest
gruwelijk was de zaak Dutroux (1996) die nationaal tot veel ophef
heeft geleid o.a. Vanwege de combinatie van ontvoering en
gevangenhouding van jonge meisjes voor seks in de kelder van zijn
eigen huis, het gebrekkige politie optreden waardoor hij jaren zijn
gang kon gaan, de genadeloze rol van zijn vrouw bij de
gevangenhouding en het misbruik van de meisjes, de hongerdood van 4
meisjes, de vondst in zijn tuin van een vermoorde handlanger, zijn
tijdelijke ontsnapping (1998), zijn emotionele onbewogenheid tijdens
het proces.
In 2004 werd Dutroux
schuldig bevonden aan ontvoering en verkrachting van 6 meisjes en
moord op 4 meisjes. Zijn voormalige vrouw Michelle Martin werd
veroordeeld tot maximaal 30 jaar gevangenisstraf voor opsluiting en
foltering van de 6 meisjes en voor lidmaatschap van een bende die
meisjes ontvoerde. Daarnaast werd zij veroordeeld tot betaling van
een schadevergoeding van 179.000 Euro.
Ronald Janssen |
Het moorddadige gedrag
van Dutroux was het gevolg van zijn drang naar seks en lust. In
vergelijking met De Gelder tot op zekere hoogte begrijpelijk. De mens
is nu eenmaal evolutionair verwant aan het dier en dus is dierlijke
lust -lust om de lust- hem niet onbekend. Dezelfde combinatie van
seks en lust was ook bij Ronald Janssen de oorzaak van zijn
moordgedrag. Volgens deskundigen had Janssen het typische profiel van
de seriemoordenaar. Hij werd na de strafzaak tegen hem in september
2011 schuldig bevonden aan vrijheidsberoving, verkrachting, foltering
en drievoudige moord. Bij De Gelder is tot nu toe seks niet ter
sprake gekomen wat gezien de aard van de slachtoffers ook moeilijk
kan. Misschien is het bij De Gelder alleen maar de lust tot moord,
een zelfs voor dieren uit de hand gelopen gedrag want die moorden uit
noodzaak, om te eten.
Michelle Martin |
Tot slot nog de kwestie
van de lerares Michelle Martine, de ex van Dutroux. In 1988 was ze
met hem in de gevangenis getrouwd terwijl ze wist dat hij veroordeeld
was voor het verkrachten van 5 tienermeisjes in 1985 en 86. Zelf was
ze in die tijd tot 5 jaar gevangenisstraf veroordeeld vanwege haar
medewerking aan een verkrachting van een Slowaaks meisje.Vervolgens
werkte ze mee aan de ontvoering en verkrachting van de door haar man
ontvoerde meisjes. Tijdens een korte gevangenisstraf van haar man
liet ze 2 van de ontvoerde meisjes willens en wetens van honger
omkomen in hun keldergevangenis. Waarom richtte zij dit kwaad aan?
Genieten van de moordzucht van haar man? Slaafse liefde voor haar man
uit angst om hem te verliezen? Wie het weet, mag het zeggen.
Kunsten en (Internationale)Politiek
dutroux,
gezichten van het kwaad,
kim de gelder,
michelle martin,
moord,
ronald janssen,
verkrachting
maandag 11 maart 2013
DE OPGEHEVEN VINGER VAN DUNK
Als gerenommeerd links student in de
jaren 70 van de vorige eeuw las ik de Volkskrant. Die krant was
namelijk net als wij katholieke studenten aan de Katholieke
Universiteit van Nijmegen links geworden. We waren op zoek naar een
nieuwe zingeving aan ons leven en links bood kansen. Om te weten hoe
erg het was om rechts te zijn (Wiegel) lazen we in ons studentenhuis
af en toe de Telegraaf. Er waren daar columnisten die het tot op het
persoonlijke af gemunt hadden op iedereen die tot de linkse scène
hoorden. Als antwoord kregen we ook in de Volkskrant te maken met
columnisten die het ook niet schuwden om persoonlijk te worden, maar
dan uiteraard wel gericht tegen rechtse figuren.
Berucht was de columnist Hugo Brandt Corstius die schreef onder pseudoniemen als Piet Grijs, Battus, Raoul
Chapkis en Stoker. Als Stoker schreef hij elke dag een stukje links
onder op de voorpagina. Ooit stonden daar de tekeningen van Wim Boost
(WIBO). Dat WIBO vervangen werd door Stoker was een teken des tijds:
de relativerende humor van Boost vervangen door de arrogant linkse
zelfverzekerdheid van Stoker.
Als Piet Grijs schreef hij in de jaren
'70 van de vorige eeuw in het weekblad Vrij Nederland de Leidse
criminiloog Wouter Buikhuisen kapot door hem neer te zetten als een
extreem rechtse figuur, een charlatan, vakidioot, bedrieger en
aartsopportunist. Kortom, columnistiek van het laagste allooi. Tot nu
toe is bij mijn weten zijn volksgericht per column in de Nederlandse
pers niet geëvenaard. Hoewel, zijn zoon Jelle dreigt nu met zijn op
de persoon gerichte aanval op voormalige SNS Reaal topman Sjoerd van
Keulen dezelfde kant op te gaan.
Wie er ook wat van kan, is Volkskrant
columnist Thomas von der Dunk. Net als bij Stoker is hij
zelfverzekerd van zijn zaak en schuwt hij niet om met de volkswoede
in de rug publieke figuren aan de schandpaal te nagelen. Nuances doen
niet ter zake. Elke associatie om publiekelijk de strop strakker aan
te halen, is geoorloofd. Ook bij Dunk kun je je afvragen hoever hij
wil gaan. Natuurlijk, het is maar ongevaarlijke woordspielerie maar
soms lijkt het er toch sterk op dat hij voor deze of gene onverlaat
een volksgericht zou willen of nog mooier een complete linkse
opstand. Maar gelukkig laat hij het bij het met opgeheven vinger
opblazen van de volkswoede. De krantencolumn als plaatsvervangende
kansel. Nederlandser kan het niet.
PS. Het kan natuurlijk altijd nog een
graadje erger zoals je HIER kunt zien en lezen.
Kunsten en (Internationale)Politiek
hugo brandt corstius,
jelle corstius,
piet grijs,
stoker,
thomas von der dunk,
wim boost,
wouter buikhuisen
zondag 10 maart 2013
LANDSCHAP AARZELEND TUSSEN WINTER EN LENTE
Kunsten en (Internationale)Politiek
acrylverf en potlood op papier,
landschap aarzelend tussen winter en lente,
petrus
Abonneren op:
Posts (Atom)