HET IS ALLEMAAL DE SCHULD VAN DE VAKBOND

De sociale partijen in de Bouw hebben eind maart een akkoord voor de CAO voor de Bouwnijverheid gesloten die loopt van 1 januari t/m 31 december 2012. Op grond van dit akkoord, krijgen de werknemers in de Bouw per 1 augustus 2012 een loonsverhoging van 0,75%.

Loonoverzicht bouwplaatswerknemers

Belangrijkste uitgangspunten bij de lonen voor Bouwplaatswerknemers zijn: 40 uur werken per week, 25 vakantiedagen (waarvan 5 naar Tijdspaarfonds),20 roostervrije dagen (waarvan 10 naar Tijdspaarfonds), 8% vakantietoeslag (naar Tijdspaarfonds),

Loonoverzicht vakvolwassen bouwplaatswerknemers van 22 jaar en ouder

Lonen per 1 augustus 2012(incl. loonsverhoging 0,75%)

Tabel I voor “gewone” volwassen bouwplaatswerknemers:

Functiegroep	Weekloon	Uurloon
A	496,00	12,40
B	524,80	13,12
C	557,60	13,94
D	596,40	14,91
E	626,00	15,65

Functiegroep

Weekloon

  Uurloon

A

496,00

12,40

B

 524,80

13,12

C

 557,60

13,94

D

 596,40

14,91

E

626,00

15,65

De vakbond staat in een kwaad daglicht, vooral bij jongeren. Ze zien het nut er niet van in of nog erger, ze zien de vakbond als een ouderwetse club die alleen maar naar de belangen van ouwe lullen in het oog houdt. Ze zouden jongeren van de toekomst beroven die hen toekomt. Ouderen hebben immers hun toekomst gehad en zouden daarom hun mond moeten houden. Jammer voor hen maar zo is het leven. Zo toch lees ik de column van Rosanne Hertzberger. Voor degenen die NRC Handelsblad niet lezen, Rosanne is columniste van die krant. In haar dagelijks leven is ze “PhD student Molecular Microbiology at UvA/NIZO Food Research” zo lees ik op Linked-in. De column waar ik het over heb, heet “Namens wie spreekt Heerts nou?” (NRC weekeinde van 10 maart 2013).

Rosanne beweert in haar stukje dat “ene Ton Heerts” verwarring zaait want hij wil niet toegeven op de duur van de WW uitkering. Maar schrijft ze, als er teveel ouderen zijn, versoberen we de AOW, als er teveel immigranten zijn dan beperken we de toegang, “maar nu er veel werkloosheid is, mag er niets aan de WW gebeuren? Dat begrijp ik niet.” Dat valt me dus tegen van een PhD student. De AOW wordt niet versoberd omdat er teveel ouderen zijn, maar te weinig jongeren. Vergrijzing heet dat. Oké, je kunt zeggen dat is de schuld van die ouderen zelf, hadden ze maar meer kinderen moeten maken. Daar zit wat in. Maar een vervelende bijkomstiheid is dan weer dat die ouderen hun leven lang premie betaald hebben voor die AOW ervan uitgaande dat de jongeren dat straks ook zouden doen. Konden zij weten dat die jongeren wel andere zorgen aan hun kop hebben dan de zakken spekken van ouderen?

Een promovendus verdient in het eerste jaar ongeveer € 2000 bruto per maand en dat stijgt in het vierde jaar tot ongeveer € 2600. Universitair docenten krijgen een salaris dat varieert van € 2900 tot € 5000 bruto per maand en universitair hoofdocenten een salaris dat varieert van € 3700 tot € 6200 bruto per maand. Voor hoogleraren zijn speciale salarisschalen (16 t/m 18).

Daarna volgen twee paragraafjes waaruit minachting spreekt voor Ton Heerts en de FNV. Ik citeer een stukje om duidelijk te maken dat ik niet overdrijf: “Een half jaar nadat de voorzitter zijn eigen bond als een rokende puinhoop beschrijft, schittert de vakbond aan de onderhandelingstafel als nooit tevoren in zijn onmogelijke conservatisme en onverzettelijkheid.” Van een PhD studente verwacht je meer kennis van en begrip voor de georganiseerde werkende mens die dat mooie land Nederland gedisciplineerd en georganiseerd heeft opgebouwd. In mijn studententijd beseften biologiestudenten dat nog wel, maar ja tijden veranderen. De jongeren van vandaag vinden dat ze niks te maken hebben met het verleden. 

Rosanne komt vervolgens bij de kern van haar betoog want “wie vertegenwoordigt Heerts dan in al die onderhandelingen? Het zijn in ieder geval niet mijn generatiegenoten die vaak het wettelijk maximum van 3 tijdelijke contracten krijgen (..). Het zijn ook niet de ZZP'ers die nooit reclame hoeven te maken voor hun zaak, omdat ze toch maar één klant hebben: hun voormalige werkgever die weigerde nog langer pensioenpremie te betalen. Het zijn ook niet al die mensen die op oproepbasis altijd beschikbaar moeten zijn, maar te weinig uren maken voor een vol inkomen.” Rosanne is lid van de generatie zelfbeklag. Dat is jammer want in plaats van zich te beklagen, had ze lid van de vakbond kunnen worden en daar werken aan betere arbeidsvoorwaarden voor flexwerkers en ZZP'ers. Het mooie is dat de vakbond zelf dat ook allemaal al wil zonder dat Rosanne daarvoor lid van de vakbond is geworden.

Ondertussen is de malaise op de arbeidsmarkt helemaal de schuld van de vakbond: “Die heeft de vaste werknemers zo'n luxe positie gegeven, dat vervolgens niemand meer een vaste werknemer wil.” Nu zullen er vast wel vaste werknemers met een luxe positie zijn zoals bijvoorbeeld professoren en wetenschapelijke medewerkers aan universiteiten, betaald met belastinggeld opgebracht door de gemeenschap. Maar bij de vakbond zitten toch hoofdzakelijk bouwvakkers, metaalbewerkers, vuilnisophalers, politiemensen, schoonmaakpersoneel enz. Om hun positie luxe te noemen, vind ik een gotspe. Mogen die mensen met hun gemiddelde beneden modaal inkomen beschermd worden tegen ontslag en WW uitkeringen op minimumbestaansniveau? Rosanne vindt het allemaal overdreven luxe. Weet je wat ik luxe vind? Een grote mond hebben ten koste van de gemeenschap en de erfenis van een beschaafd en fatsoenlijk land waar niemand armoede hoeft te lijden en een auto kan rijden.

Door met haar beschuldigende vinger naar de vakbeweging te wijzen, draagt R. niks bij aan een oplossing van de hervormingsproblemen die vooral het gevolg zijn van de uitdijende globale markt met zijn lage-loon-landen, zijn goedkope maakindustrie waarin lokale werknemers onder Middeleeuwse omstandigheden worden uitgebuit, de dure energie, de vergrijzing enz. Ze slaat geen acht op de verantwoordelijkheid van de werkgevers, de banken en de financiële wereld en de politiek. Gelukkig doen de vakbonden dat zelf wel door op gediscilineerde wijze te praten en te onderhandelen met alle betrokken partijen. Dat lijkt me beter dan een barbertje moet hangen betoog te houden zoals Rosanne doet. Van een PhD student had ik trouwens meer verwacht maar zoals gezegd, tijden veranderen.