 |
| Hubert Smeets is een Nederlands journalist en historicus. Smeets is medewerker van NRC Handelsblad, waar hij in 1980 als vrijwilliger begon. Vanaf 1980 werkte Smeets bij NRC Handelsblad, achtereenvolgens als onder meer stadsverslaggever in Amsterdam, politiek redacteur en columnist, correspondent in de Sovjet-Unie en Rusland (1990-1993), adjunct-hoofdredacteur, oprichter en chef van de bijlage Boeken, commentator en redacteur voormalige Sovjet-Unie. In 1987 won hij de Anne Vondelingprijs voor politieke journalistiek. |
Het moest er van komen, een mini-oorlogje onder Neerlandse intellectuelen over de grote oorlog. Oost-Europa en Rusland kenner Hubert Smeets gooide in NRC Handelsblad van 22 februari de steen in de vijver van wat hij noemt “gefossiliseerde politicologen”. Een niet mis te verstane classificatie van wat ik salon-deskundigen noem.
Zoals Smeets vaststelt, ze hebben de sociale en politieke dynamiek die zich sinds de val van de Sovjet Unie in Oekraïne voltrekt, helemaal gemist. Dat was al tijdens het referendum over het EU associatieverdrag met Oekraïne. Hun ogen waren gericht op de voormalige grootmacht Rusland, al was het maar omdat het beschikt over een angstwekkend groot nucleair arsenaal. Een arsenaal dat met hulp van Oekraïne in de Sovjet tijd is opgebouwd en waar Oekraïne na de val vanaf wilde omdat het geen behoefte had om de wereld te bedreigen maar om zich te ontwikkelen.
Ziedaar het verschil tussen Rusland en Oekraïne, een verschil dat ik zag bij de vakbonden. In Oekraïne maakte ik kennis met kleine maar zelfbewuste onafhankelijke, democratische vakbonden. Zij wilden een nieuw nationaal bewustzijn gekoppeld aan een democratisch op Europa georiënteerd Oekraïne. Natuurlijk, dat ging met horten en stoten want zeventig jaar communisme en dictatuur schudt je niet zo maar van je af.
Daar tegenover stond en staat de Russische vakbeweging zoals bijvoorbeeld de machtige bond van werknemers in de nucleaire industrie, een nog altijd op Sovjet leest geschoeide organisatie die brandde van verlangen naar het verleden. Een verleden dat Putjinski hen na de mislukte jaren van Jeltsin zou teruggeven.
De Euromaidan opstand tegen de pro-Russische president Yanukovitsj was een logisch vervolg van dit Europeaniseringsproces. Het verstoorde de analyse van menig Kremlin watcher die immers is gebaseerd op een precaire balans tussen de twee geopolitieke machtsblokken Rusland en de EU.
Om die balans te herstellen adviseren zij Oekraïne om zo snel mogelijk aan tafel te gaan zitten met de man die hun bestaan ontkent. Dat Oekraïne daarvoor zijn democratische vrijheid, integriteit en soevereiniteit moet opofferen is van minder zorg dan het leed en de ellende van de oorlog en de nucleaire chantage van Rusland.
Ik zou zeggen, laat dat over aan Zelensky en de zijnen die zijn oud en wijs genoeg om te weten wat ze doen. Zij zijn het ook die de offers brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten