DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 61

 

Schipperskwartier, Antwerpen 1994

Of België ooit een confederatie wordt hangt af van de nationalistische partijen met in het bijzonder de N-VA, intussen de grootste erfgenaam van de Volksunie. Het begin van de pas opgerichte N-VA was echter ontmoedigend. De partij behaalde bij de verkiezingen in 2003 slechts een enkele zetel in het parlement die werd bezet door partijvoorzitter Geert Bourgeois. In de senaat had de partij geen enkele zetel. Het leek erop dat het gematigde Vlaams nationalisme gedoemd was roemloos ten onder te gaan.

De reddende engel, als je in politiek daarvan kan spreken, was de Vlaamse christendemocratische partij CD&V en de in 2004 verkozen N-VA voorzitter Bart de Wever. De N-VA  sloot in hetzelfde jaar na moeizame onderhandelingen en het overwinnen van interne tegenstellingen een verkiezingskartel dat de naam kreeg “Vlaams Kartel” of  “Valentijnskartel”. 

“Het Valentijnskartel of Vlaams Kartel was van 2004 tot 2008 een kartel tussen twee Vlaamse partijen, de Vlaams-nationalistische Nieuw-Vlaamse Alliantie en het christendemocratische Christen-Democratisch en Vlaams (N-VA en CD&V). Dit kartel kwam tot stand na een eerdere mislukking. Toen weigerde de CD&V om zich er toe te verbinden niet in een regering te stappen zonder dat men de vijf resoluties van het Vlaams Parlement van 1999 zou uitvoeren, die voorzien in een grotere autonomie voor Vlaanderen. Op 14 februari 2004 ging de CD&V wel dit engagement aan, en samen met de slechte peilingen voor de N-VA was dit voldoende om een kartel tot stand te brengen, dat alleszins deelnam aan de regionale verkiezingen van 2004, de lokale verkiezingen in 2006 en de federale verkiezingen in 2007. “ (Wikipedia: Valentijnskartel)
 
Het kartel bracht nieuw elan in het Vlaams nationalisme en bood tegenwicht aan de liberalisering, individualisering en privatisering van de paarse regeringen Verhofstadt (1999-2008). Belgisch paars is enigszins te vergelijken met de paars in Nederland onder leiding van Wim Kok. Het verschil is dat Verhofstadt liberaal is en Kok sociaal-democratisch, voor het overige streefden beide regeringen naar individualisering, meer marktwerking door liberalisering en privatisering.

Het Vlaams Kartel werd vanwege zijn combinatie van Vlaams nationalisme en meer gemeenschapszin een groot politiek succes in Vlaanderen. “Onder de kartelnaam CD&V/N-VA - of 'Vlaams kartel' – namen beide partijen vervolgens deel aan de Vlaamse parlementsverkiezingen van 2004. Het kartel werd de grootste politieke formatie in Vlaanderen met iets meer dan 1 miljoen stemmen, of 26%.” (Wikipedia: Nieuwe-Vlaamse Alliantie)

(verschijnt elke vrijdag)