NOTICIAS MEXICANAS. DIA DE LOS MUERTOS

 

"El dia de los muertos" valt samen met de katholieke feestdagen van Allerzielen en Allerheiligen op 1 en 2 november maar gaat terug tot ver voor de Spanjaarden Mexico koloniseerden. De inheemse volkeren in Midden Amerika vereerden jaarlijks hun voorouders door middel van altaren en offers te brengen. Op de kerkhoven werd 's avonds bij kaarslicht bij het graf van hun voorouders gezamenlijk gegeten. Sinds een aantal jaren is het feest ontdekt als een manier om de eigenheid van Mexico te vieren wat leidde tot een explosie van creativiteit. Het is intussen een min of meer gecommercialiseerd massafeest geworden waar de creativiteit gelukkig nog niet onder heeft geleden.

Dit kleurige altaar stond in een café in het historisch centrum van Mexico-stad en bevat de bekende elementen die intussen behoren bij de dia de los muertos. Bovenaan een dode vrouw in negentiende eeuwse dracht, gebaseerd op een satirische prent gemaakt door José Guadalupe Posada en later in een muurschildering gebruikt door Diego Rivera, een van de bekendste Mexicaanse schilders. Rivera was de man van de al even bekende schilder Frida Kahlo. Links een satire op het huwelijk van een burgerlijk stel. Vooraan in Mexicaanse kleuren beschilderde schedels, brood en een vijzel als symbolen voor het eten dat geofferd wordt voor de voorouders en kaarsen. Het uit groen papier geknipte altaarkleed gaat terug naar de versieringen die de inheemse Otomi van Puebla al in de pre-Colombiaanse tijd maakten.  

De dode vrouw heeft een negentiende eeuwse jurk aan met op haar boezem "Afrikaantjes", die van oudsher massaal gebruikt worden op dag der doden. Op haar hoofd draagt ze een bloemenkrans van rozen. Internationaal is deze hoofdtooi bekend geworden door de Mexicaanse schilder Frida Kahlo (1907-1954). 

Een negentiende eeuwse geklede vrouw versierd met Afrikaantjes.

Deze imposante verschijning in negentiende eeuwse kledij met op haar schedel een hoofdtooi van Afrikaantjes en kleurige schedels aan de rand van haar baljurk van de dood, stond voor een restaurant in het historisch centrum van Mexico-stad.

De gewone man van het platteland, de campesino in traditionele witte kleding, een macho snor,  een sombrero op zijn schedel en een zware last op zijn rug, stond tentoongesteld in een cultureel centrum in het hart van Mexico-stad.

Een vrolijke campesino in traditionele witte kleding, met sombrero en op zijn rug vogelkooitjes op weg naar de markt.

Een zangeres met haar begeleider, beiden gestoken in Mexicaanse kleuren.

De twee poppen links en rechts met tussen hen in een schedel met een enorme hoofdtooi zijn geïnspireerd op de klederdracht van de Azteken, de machtige stam die Mexico-stad, toen nog Tenochtitlan geheten, bewoonden totdat de Spanjaarden onder leiding van de Spaanse conquistador Hernan Cortes in 1521 werd veroverd. 

De hoofdtooi is  geïnspireerd op die van de Azteekse heerser Moctezuma. De vogelkop is een verwijzing naar de Azteekse god Quetzalcoatl, de god van de gevederde slang. 

Voor het gemeentehuis van Coyoacan, een grote wijk in Mexico-stad, heeft men ter gelegenheid van de dag der doden een wereldelftal opgesteld. Links staat Johan Cruijf in een oranje shirt. Rechts van hem de Argentijnse voetballer Diego Maradona die met een handsbal het winnende doelpunt maakte tegen Engeland tijdens het WK 86. Maradona zelf noemde de handsbal, die erkend werd als doelpunt, de hand van god.