DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 56

Café tante Lies, Antwerpen 1994

Anciaux mocht dan op het hoogtepunt zijn van zijn politieke carrière, de interne meningsverschillen over de koers van de Volksunie waren niet verdwenen. Die kwam in alle scherpte naar buiten tijdens het zogeheten Lambermontakkoord. Een deel van de kamerfractie van de Volksunie evenals de nieuw verkozen voorzitter Geert Bourgeois, weigerden de wetgeving omtrent de akkoorden te steunen. Een nieuwe revolte in de Volksunie was geboren.

Premier Verhofstadt liet zich niet voor het blok zetten en haalde naar goed Belgisch gebruik de Franstalige christendemocratische partij PSC over mee te doen wat natuurlijk zijn prijs had in geld en extra garanties voorde Franstalige minderheid in de pas geboren federatie. 

Het Lambermontakkoord “is een verzamelnaam voor 3 politieke akkoorden die in 2000-2001 werden gesloten over de verdere aanpassing van de federale staatsinrichting. De drie akkoorden werden gesloten door de zes regeringspartijen (Vlaamse en Franstalige liberalen, socialisten en groenen) en de Volksunie. Binnen de laatste partij rees evenwel verzet tegen de akkoorden en weigerde de helft van de Kamerfractie de wetsontwerpen goed te keuren. Voor de goedkeuring zocht en vond de regering-Verhofstadt steun bij de PSC (Franstalige christendemocraten), in ruil voor de toezegging van extra geld aan het vrij (katholiek) onderwijs van de Franse Gemeenschap en de belofte dat België het Kaderverdrag inzake de bescherming van nationale minderheden van de Raad van Europa zou ondertekenen.” (Wikipedia: Lambermontakkoord)
 
“Het Hermesakkoord van 5 april 2000 verruimde de bevoegdheid van de gewesten voor het landbouwbeleid en de buitenlandse handel aanzienlijk en stelde de opheffing van de Belgische Dienst voor Buitenlandse Handel in het vooruitzicht.”
 
Het Lambermontakkoord van 16 oktober 2000 droeg de bevoegdheid voor de organisatie en de werking van het lokale bestuur over aan de gewesten, verhoogde de jaarlijkse dotatie die de gemeenschappen van het Rijk ontvangen en verruimde de fiscale bevoegdheid van de gewesten. Dit leidde tot de oprichting van een Vlaamse Belastingdienst.
 
Het Lombard- of Brusselakkoord van 28 april 2001 verhoogde het aantal zetels in de Brusselse Hoofdstedelijke Raad (BHR) tot 89 waarvan er 17 bestemd zijn voor Vlamingen (was 11), 6 vertegenwoordigers van de Brusselse Vlamingen zullen voortaan rechtstreeks in het Vlaams Parlement verkozen worden en er kwamen maatregelen om te voorkomen dat het Vlaams Blok de Nederlandse taalgroep in Brussel zou verlammen. (zie Wikipedia: Lambermont akkoord)
 
De Federale Staat België verloor politiek en bestuurlijke gewicht, de gewesten en gemeenschappen werden sterker. Tegelijkertijd consolideerden de Franstaligen hun beschermde minderheidspositie in de federale regering als ook in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest. 

Je zou het een ondemocratische-democratische weg om twee volkeren, een Franstalige minderheid en een Vlaamse meerderheid,  met twee verschillende talen en culturen bijeen te houden in een en hetzelfde land. De liberaal Verhofstad, tegenwoordige fractieleider van de Liberalen in het Europees parlement, redde bij ontstentenis van de Volksunie dusdoende het vaderland.

(verschijnt elke vrijdag)