maandag 27 mei 2013

MONSTERVERBOND LEONID BREZNJEV, FIDEL CASTRO EN JORGE VIDELA


In het midden de onlangs gestorven Argentijnse dictator generaal Jorge Videla. Hij blijkt met Breznjew een akkoord te hebben gesloten voor de export van Argentijns graan naar de Sovjet Unie. Daarmee doorbrak Videla een door de VS voorgestane graanboycot van de Sovjet Unie. Vanwege zijn economische afhankelijkheid van de Sovjet Unie beloofde Fidel Castro mee te werken aan dat akkoord door onderzoek naar de schending van de mensenrechten onder de dictatuur van de Argentijnse Junta te boycotten. 
Dat internationale politiek meer een kwestie van ordinaire koehandel is dan van idealisme, mag bekend worden verondersteld. Zo kochten ten tijde van de Koude Oorlog de VS en de Sovjet Unie regelmatig stemmen in de VN door gunsten te verlenen aan regeringen van allerlei slag. De Koude Oorlog mag dan met de val van de muur gedaan zijn, toch zal het me niet verbazen dat dit nog steeds gebeurt en niet alleen door de grootmachten. Frankrijk en Engeland zullen zich ook niet onbetuigd laten in dit spel, net zo min als bijvoorbeeld opkomende grootmachten als India en China. Daarom alleen is voorzichtigheid geboden met het ideaal om van de VN een soort wereldregering te maken.

Maar soms sta je versteld hoever zulke zaken kunnen gaan. Wie had gedacht dat er een soort van driehoeks-verstandhouding bestond tussen de bloedige Argentijnse militaire dictatuur van de onlangs overleden generaal Videla, de Cubaanse Revolutionaire Commandant Fidel Castro en de Sovjet dictatuur onder leiding van Breznjew? Toch blijkt dat het geval geweest te zijn als ik de blog 'Stoffige waarheden' (19 mei jl.) van Martin Guevara , een neef van de grote held Che Guevara, mag geloven.

Het is begrijpelijk dat hij als zoon van een broer van Che Guevara nog emotioneler schrijft dan we gewend zijn van Latijns Amerikanen en in het bijzonder Argentijnen. De blog heeft daarbij enigszins het karakter van een bekentenis in de zin dat hij en vele van zijn linkse makkers lang gezwegen hebben over deze misdadige koehandel van Fidel Castro en de Sovjet Unie met de mensenrechten. Over het waarom van dit zwijgen, schrijft hij niet veel meer dan het vermoeden van misplaatste loyaliteit waardoor hij bijna medeplichtig werd. Wat hij bedoeld met misplaatste loyaliteit is niet geheel duidelijk. Aan het hypocriete Cubaanse regime dat ook nog solt met de roem van zijn oom is hij niks verplicht, zo vindt hij. Waarschijnlijk gaat het om misplaatste loyaliteit aan een ideologie waar hij intussen afscheid van heeft genomen? Hoe dan ook, hieronder een vertaling van het eerste, tevens belangrijkste deel van zijn blog.

In dit Cubaanse propagandaboekje met 80 pagina's vol foto's en teksten over de vriendschap tussen Che Guevara en Fidel Castro zul je vergeefs zoeken naar een foto die waarlijk vriendschap tussen de beide revolutionaire helden uitstraalt.(Editorla Capitan San Luis, Havana, Cuba 2004.)

Tweede helft van de jaren '70. De regering van de Argentijnse militaire junta maakt enorme winsten door de boycot op graanverkoop aan de Sovjet Unie, die de Verenigde Staten aan hun satellietlanden voorstelden, te doorbreken. De Sovjet-regering onder leiding van Leonid Brezjnev gaf, ongeacht de duizenden linkse militanten die in concentratiekampen bruut werden gemarteld om vervolgens boven de Rio de la Plata uit vliegtuigen gegooid te worden, de opdracht om de Lenin orde op de borsten van de Argentijnse militaire leiders te spelden als erkenning voor hun bijdrage aan het Vaderland van de proletariërs.

Op zijn beurt geeft de Argentijnse militaire junta de opdracht om de orde van José San Martin op de borsten te spelden van hoge Sovjet officieren die daarvoor naar Argentinië reisden terwijl communistische vrouwen en mannen vanwege hun inzet voor de communistische zaak afgeslacht werden als varkens in de daartoe door de regering opgezette terreurgevangenissen om een einde te maken aan de Marxistische en Peronistische dreiging.

Vanaf 1976 tot 1982, het jaar waarin Argentinië de Malvinas eilanden bezet, beloofde de Cubaanse regering aan de Sovjet diplomaten bij de VN te zwijgen over de fascistische misdaden om de verkoop van granen door de revolutionaire en dappere regering van Jorge Rafael Videla, die daarmee de Noord Amerikaanse blokkade doorbrak, niet in de wielen te rijden. Meer dan eens hoorden de Argentijnse ballingen in Cuba hoe hun belangrijkste leider Fidel Castro Ruz in zijn ellenlange toespraken nooit de fascistische en dictatoriale praktijken noemde begaan in het land van Che Guevara, volgens hemzelf, een van zijn beste vrienden en een van zijn grootste strijders.

Voor een handvol roebels.
Nooit, zelfs niet op het Plein van de Revolutie, klaagde hij de Argentijnse militaire junta met naam en toenaam aan behalve met het eufemistische 'Andere'. In zijn toespraken noemde hij 'De fascistische regeringen van Chili, Bolivia, Uruguay en … Andere'. Mijn vrienden snapten daarom niet waarom wij in ballingschap in Cuba woonden, ze twijfelden als ik het hun uitlegde. Ze kregen de indruk dat onze regering niet zo slecht was om ervoor in ballingschap te gaan, beseften niet dat mijn vader er acht en een half jaar gevangen zat en dat er 30 000 mensen verdwenen waren, meer dan het dubbele van het aantal doden in Chili. Ik zag de tranen in de ogen van geharde mannen, militanten van linkse Argentijnse organisaties die in Cuba waren en de kruimels van hun ballingschap in stilte aanvaarden, als iemand die ongewenst onderdak kreeg. Ik zag de tranen toen ze een veroordeling verwachtten van het tribunaal voor de mensenrechten in Genève en Fidel op straffe van de Sovjet Unie, zweeg en de onderzoekscommissie voor de mensenrechten commissie in Genève naar die fascistische misdaden blokkeerde waardoor hij historisch medeplichtig werd aan deze misdaden. Toen hij moest zwijgen, las hij de voor intimi bedoelde afscheidsbrief van zijn vriend Che Guevara publiekelijk voor. Toen hij moest spreken uit naam van de revolutie om eer te bewijzen aan het vaderland van zijn vroegere vriend, zweeg hij.”

Graag verwijs ik nog naar de blog CUBA, alle informatie uit en over Cuba,mede de bron van deze blog. 




Geen opmerkingen:

Een reactie posten