DE EENZAAMHEID VAN DE ONGELOVIGE 52

 ©petrus nelissen, Jezus sterft, acrylverf op papier.

De goddelijke zwangerschap van de Heilige Maagd Maria leidt in de godsdienstles tot een mini-theologisch debat tussen klasgenoot T. en onze godsdienstleraar pater Karmeliet Scholtens, een fervent aanhanger van de Deense filosoof Kierkegaard. Ironisch en een beetje arrogant vraagt T. hoe H. M. Maria tegelijkertijd maagd kan zijn en toch zwanger van God? Voor het eerst van mijn leven maak ik een debat mee waar gezond verstand botst met Rooms Katholieke Geloofswaarheden. Lichtelijk gespannen wacht de klas af hoe de populaire Scholtens zich hieruit gaat werken.

Voorlopig is het 1-0 voor T. want zo te horen, heeft hij gelijk. Een ongetrouwd, lief jong meisje van ongeveer achttien jaar vertelt dat ze zwanger is en de moeder van God’s Zoon zal worden. Een engel zou haar daarvan op de hoogte hebben gebracht. Van Goddelijk zaad is geen sprake. De Heilige Geest zou haar bezwangerd hebben in de gedaante van een duif. Dat is hoogst ongewoon, zo niet belachelijk. Daar trapt toch niemand in? Ze roept met haar verhaal eerder de verdenking op zich de schande van het ongehuwde moederschap te willen besparen door zich te presenteren als de toekomstige moeder van niemand minder dan God’s Zoon.

Haar verloofde Jozef maakt het al net zo bont door net te doen of er niks aan de hand is en met haar te trouwen. Welke man doet nu zoiets? Dan ben je een sufferd of smoorverliefd. Alles voor de liefde of is het dat liefde blind maakt? Met Jozef wordt het verhaal alleen nog maar vreemder.

Volgens Scholtens laat de Rooms Katholieke kerk zich niet uit over de staat van het maagdenvlies van de H.M. Maria. Zij is maagdelijk omdat ze zonder erfzonde is geboren. Het een vloeit voort uit het ander. God kan geen Zoon krijgen bij een vrouw die belast is met de erfzonde. Haar maagdelijkheid is de hoogst bereikbare onschuld. Zoiets is alleen maar weggelegd voor God. De gewone man moet het doen met de minder onschuldige vrouw.

De ironie van het verhaal is dat hij geboren wordt als mens om uiteindelijk als God's Zoon geofferd te worden aan het kruis om de erfzonde van de wereld weg te nemen, mits men zich bekeert tot de R.K. Kerk. Als Zoon van God zou je toch liever bedanken voor zo een eindbestemming? De klas is dan ook niet overtuigt, hun theologische scepsis is gewekt. T. heeft met zijn eenvoudige vraag het zaad van het ongeloof geplant. Kun je nog met goed fatsoen geloven in de leer van de R.K. Kerk of moeten we van Scholten met in zijn voetspoor Kierkegaard aanvaarden dat er zaken zijn die ons gezond verstand te boven gaan?

(verschijnt elke dinsdag)