Ik dacht dat we van Diederik Samsom af waren toen Frans Timmermans van Eurocommissaris afdaalde naar het partijleiderschap van de PvdA-Groen Links combinatie. Maar nee hoor, hij is weer back in town, maar nu als columnist bij de Volkskrant. Is dat de beloning voor het slopen van de PvdA als volkspartij?
Want dat is hij, PvdA sloper. Ga maar na. Hij behaalde als lijsttrekker van de PvdA bij de Tweede Kamer verkiezingen in 2012 maar liefst 38 zetels. Daar kunnen ze vandaag de dag bij de PGL combinatie alleen nog maar van dromen.
Vier jaar later, bij de Tweede Kamerverkiezingen in 2016, behaalde de PvdA met hem als lijststrekker een schamele 9 zetels. Dat stemde de PvdA in zoverre tot nadenken dat hij tijdens een daaropvolgende ledenvergadering partijleider af werd. Asscher werd toen gekozen.
Je zou denken dat zo een verlies bij de PvdA tot enige bezinning zou leiden maar dat was niet het geval. Het kader dacht dat met een vlotte campagne de kiezers wel weer terug zouden keren. Niet dus. De kiezer voelde aan zijn water aan dat onder Samsom de PvdA een klimaatpartij voor inclusiviteit was geworden van de kosmopolitische hoger opgeleiden.
Had voormalig vakbondsman Wim Kok de partij bevrijd van zijn ideologische veren, Samsom bevrijdde de volkspartij van zijn volk. Niet langer bepaalden de noden van het volk de koers van de partij, maar de idealen en angsten van het hoger opgeleide kader.
De snelheid waarmee Samsom met vriend Rutte tot een coalitie-akkoord kwam, was een teken aan de wand. Na 54 dagen onderhandelen stond het kabinet Rutte II er. Het was een van de snelste kabinetsformaties ooit.
Vanwaar die haast? Wat wilde deze voormalige Greenpeace activist Samsom met dit kabinet? Was klimaat niet zijn grootste prioriteit in plaats van het sociale welzijn van zijn kiezers? Nederland moest op de schop, gerenoveerd en herbouwd worden. De grote linkse ingenieur werd de bouwmeester van Nederland, de maakbaarheid van de samenleving onder handbereik moet dank aan het klimaat en Rutte.
Samsom slaagt erin om Rutte mee te trekken in de idee van economische verandering en versterking van Nederland door in te zetten op ambitieuze, duurzame groei en een ingrijpende energietransitie die ons land brengt naar we weten niet waar.
“We kiezen voor een realistische, ambitieuze groene groeistrategie, waarin ruimte en zekerheid verankerd worden. Ons land heeft alles in huis om een betekenisvolle bijdrage te leveren aan de snelle ontwikkeling van nieuwe energiebronnen als zon, wind, biomassa en geothermie: hoogwaardige chemie, een innovatieve agrarische sector, grote havens en een sterke energiesector. Die ontwikkeling is noodzakelijk vanuit het perspectief van klimaatverandering en eindige grondstoffen en is tevens een uitdaging voor innovatieve ondernemingen.” (Regeerakkoord Rutte II, getekend door Rutte en Samsom in 2012)
De missie van de voormalige Greenpeace activist is geslaagd. Nederland is voortaan vastgeketend aan groene, duurzame groei met alles wat daar bijhoort. Het klimaat wordt de heilige graal.
Hij haalt ook nog een tweede slag binnen. Kernenergie wordt niet opgenomen als een van de mogelijkheden voor duurzame groei. Het past perfect in het programma van Greenpeace. Dat Nederland door deze blinde vlek bij de actievoerders in de energie-chaos gestort wordt, ontgaat hen.
Langzaam maar zekere zijn er tekenen die duidelijk maken dat deze in 2012 ingezette koers Nederland wel eens energie-duur land en bijgevolg een arm land kan maken bij gebrek aan maakindustrie die immers niet duurzaam en groen genoeg is. Samsom heeft niet alleen zijn eigen volkspartij gesloopt maar heeft ook de aanzet gegeven tot de sloop van Nederlands welzijn. Als dank mag hij een column schrijven in de Volkskrant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten