MEXICAANSE VERTELLINGEN 19. GUILLERMO KAHLO

Guillermo Kahlo (1879-1941) komt als fotograaf in Mexico-Stad aan de kost. Hij heeft een eigen fotostudio, werkt voor de tijdschriften 'El mundo ilustrado',  'Semenario Ilustrado', 'Artes y Letras', Cosmos en 'Trocolor'. een van zijn regeringsopdrachten was op architectuurfoto's te maken.

 

Nu zijn voormalige generaal in het verre noorden van Mexico is verzeild geraakt, is het gevaar om als ex-soldaat opgepakt te worden, zo goed als verdwenen. De politici hebben het nu met hun grondwetgevende vergadering te druk met zichzelf zodat het rustig is in de stad. 

Diego komt tot de conclusie dat het tijd wordt om te verhuizen zodat David het rijk alleen krijgt. Politiek mag de rust dan min of meer zijn teruggekeerd, economisch gaat het nog niet zo best. Het is en blijft moeilijk om aan de kost te komen. Hij moet het hebben van klussen hier en daar. 

Daarom zoekt hij een klein, vooral niet te duur huis waar hij ruimte heeft voor een klein en bescheiden atelier. Hij vindt zo een huis in de wijk Coyoacán niet ver van het atelier waar David na zijn vertrek alleen komt te wonen. De woonkamer is groot genoeg om het gedeeltelijk als atelier te gebruiken want ondanks alles wil hij kunstschilder worden.

Hij is terecht gekomen in wat je een avontuurlijke wijk zou kunnen noemen. Er wonen kunstenaars, migranten en ander vrijgevochten volk. Dankzij klussen her en der krijgt hij contact met buren. Bij een gezin is hij bijzonder welkom. Dat is het gezin van Guillermo Kahlo, een voormalige immigrant uit Duitsland die op twintigjarige leeftijd met hulp van zijn vader naar Mexico is gekomen. Die wilde hem een tijdje onder de voeten uit hebben vanwege de problemen die hij had met zijn stiefmoeder.

De bedoeling was om na verloop van tijd naar Duitsland terug te keren maar dat is er niet meer van gekomen. Hij vond een Mexicaanse vrouw om een gezin mee te beginnen. Om zich het gevoel te geven dat zijn keus om Mexicaan te worden voor het leven was, liet hij zich naturaliseren en zijn overduidelijke Duitse voornaam veranderen in Guillermo. 

Diego leert Guillermo kennen als hij met zijn tweede Mexicaanse vrouw en hun kinderen in Calle Londres woont. Hij heeft nog altijd een eigen fotostudio, maar de zaak loopt minder dan vroeger. De revolutionaire woelingen hebben zijn studio geen goed gedaan.

Vandaar dat hij altijd op zoek is naar opdrachten. Dat valt niet mee. Er hangt toch nog altijd veel onzekerheid in de lucht. Het zijn de perikelen rond de grondwetgevende vergadering en de opvattingen van de president die voor onzekerheid zorgen. Wat voor soort staat gaat Mexico worden?

Regerend president Carranza stuurt aan op een liberale grondwet en verbetering van de levensstandaard door alfabetisering en onderwijs, alcoholisme en prostitutie aan banden te leggen maar misschien wel het allerbelangrijkste, herstel van het ejidosysteem.

Dat laatste, het teruggeven van land aan het dorp waarbij de dorpsbewoners, dit wil zeggen de boeren zelf beslissen over de verdeling en het gebruik van de grond, kan het bestaan van de boeren verlichten. Tot nu toe verloren zij land aan de grootgrondbezitters hetzij door gedwongen verkoop of zelfs eenvoudige landroof. Een stuk grond betekent op het platteland is nog altijd een stukje levensverzekering.

Diego die nog vaak terugdacht aan zijn dorp, hij is er sinds hij er vertrokken is met het leger van Pancho Villa nooit meer geweest. Schrijven heeft weinig zin. Zijn ouders kunnen amper lezen en nog minder schrijven. Hij heeft het voornemen om het dorp te bezoeken maar heeft geen idee wanneer het zover zal zijn.