WORDT DE ENERGIETRANSITIE EEN INDUSTRIEEL DEBACLE?

Amfibievaartuig in Oorlogsmuseum in Overloon.

Er is een industriële ramp op komst in Europa zoveel wordt wel duidelijk. Het begint met de autoindustrie die van Brussel na 2035 moet zijn overgeschakeld van brandstof aangedreven naar elektrische auto’s. Industriële massaproductie op afroep, de droom van veel wetenschappers en politici maar in de praktijk moeilijk of onhaalbaar. De autoindustrie is industrieel, technisch en maatschappelijk veel, veel complexer dan bijvoorbeeld  een enkele maanlanding organiseren en dat is al heel complex.

Wat zegt Carlos Tavares, de hoogste baas van Stellantis, een fusie combinatie van Fiat en Peugeot?

“Uiteraard respecteren wij de wetten en proberen ons best te doen met de elementen die ons worden opgelegd. Maar elektrificering is een technologie die gekozen is door politici, niet door de industrie”, zegt Carlos Tavares. De 63-jarige Portugees vindt dat de Europese Commissie de energietransitie niet op een verstandige manier aanpakt. Hij betwijfelt namelijk of Peugeot, Opel, Fiat, Chrysler en de andere merken uit de stal van Stellantis in staat zijn tegen 2030 enkel nog 100 procent elektrische voertuigen (EV) aan te bieden. “Er zijn goedkopere en snellere manieren om de uitstoot te verminderen. De gekozen methode laat de autofabrikanten niet toe creatief te zijn en met verschillende ideeën te komen.” (Automobielindustrie staat op de rem bij de Europese energietransitie)

Hij wijst ook op de CO2 voetafdruk van de batterijen in elektrische auto’s. Volgens hem moet een elektrische auto 70.000 km rijden voordat de CO2 voetafdruk van de batterij is gecompenseerd”. Hij pleit daarom voor de hybride auto. 

Maar die auto blijft duur met twee motoren; een verbrandingsmotor en een elektrische motor plus batterij. Die is alleen verkoopbaar als er flink subsidie bij komt want goedkoper produceren dan China kan niet. Ook niet door de productie te verplaatsen naar bijvoorbeeld Oost Europese landen wat al in veel gevallen is gebeurd.

Intussen wordt Duitsland d.w.z. Volkswagen c.s.vol in de industriële flank getroffen. De ene onheilstijding volgt na de andere.

“Niet alleen in België sluit VW Group een assemblagefabriek. Ook in Duitsland dreigt het nu voor het eerst in zijn bestaan een assemblagefabriek dicht te doen. Volkswagen bergt ook de belofte op dat het geen banen zal schrappen in Duitsland. In Duitsland werken er 120.000 mensen bij het merk Volkswagen. Voor de hele groep zijn het er nog veel meer, aangezien ook Audi, Porsche en MAN tot de groep behoren. VW kampt met dalende winstcijfers en overcapaciteit. In de eerste helft van 2024 was de winstmarge bij het merk Volkswagen gezakt tot 2,3 procent. Ceo Oliver Blume maakte zich bij de aandeelhouders sterk dat dat in 2026 opnieuw 6,5 procent moet zijn……

Vorige week raakte ook bekend dat Mercedes een van de twee ploegen in zijn Factory 56 schrapt. Factory 56 is een assemblagelijn die pas vier jaar geleden met grote trots in gebruik werd genomen in de fabriek in Sindelfingen, de grootste fabriek van Mercedes. Sindelfingen is de plek waar Mercedes zijn duurste modellen bouwt, zoals de S-klasse. Maar de vraag naar die luxueuze sedan is zo zwak dat Mercedes van twee ploegen naar een ploeg overschakelt op de lijn in Factory 56.” (De Standaard van 4 september j.l)

De gloednieuwe Europese commissaris Wopke Hoekstra probeert nog te redden wat te redden valt, zo lees ik in een vraaggesprek met hem.

“Maar neem de ban op de verbrandingsmotor voor nieuwe auto’s per 2035. Het zijn uw christendemocratische partijgenoten in Duitsland die hieraan lopen te morrelen, terwijl het gros van de auto-industrie juist duidelijkheid wil.

‘Het gros van de ceo’s uit deze auto-industrie zei tegen mij: “Verschuif niet die datum, planning is belangrijk voor ons. We kunnen iedereen elektrisch laten rijden, maar zorg wel voor de voorwaarden, zoals voldoende laadpalen.” De discussie gaat hier vooral over de vraag of het gebruik van synthetische brandstoffen wel toegestaan moet blijven. Ik heb eerder gezegd dat ik dat meer een vraagstuk vind voor de luchtvaart.’” (Hoekstra in FD)

En dan hebben we het nog niet gehad over de Chinese concurrentie die veel goedkopere elektrische auto’s op de markt brengt en maar liefst 80% van de productie van autobatterijen heeft. 

“De Eurocommissaris voor klimaatzaken sprak van een onhoudbare situatie, waartegen Brussel in actie moet komen. ‘Europa heeft echt een Chinaprobleem. Het laat onze economie ontsporen en vergroot onze afhankelijkheid. Dat is onacceptabel.’” (idem FD)

Het zal duidelijk zijn dat Europa zijn industriële voorsprong dreigt kwijt te raken aan China en daarmee de regie over de industrie die pilaar en symbool is van de Europese welvaart.