52. AMERICA LATINA. JUBILEUM

 

De druk bezochte jubileum bijeenkomst vanwege 5 jaar CLAT Nederland. Op de voorgrond met zijn rug naar de camera boerenleider Rangel Parra. Achter hem van opzij CLAT algemeen secretaris Emilio Maspero en Piet Jeuken, directeur van de Stichting Ontwikkelingssamenwerking Vakbeweging SOSV die hem een hand geeft. De SOSV is een samenwerkingsverband van de drie vakcentrales CNV, NKV en NVV.  (foto: Ad van Dooren)

Op de bijzondere jubileumbijeenkomst, de vereniging bestaat 5 jaar, bevestigt minister Pronk zijn opvatting dat de vakbonden in Nederland en in de Derde Wereld betrokken moeten worden bij ontwikkelingssamenwerking.

De minister kondigt aan dat hij voor het begrotingsjaar 1975 drie miljoen gulden heeft uitgetrokken voor steun aan vakbonden in de Derde Wereld. Het geld zal via de Stichting Ontwikkelingssamenwerking Vakcentrales (SOSV) ter beschikking gesteld worden aan het Wereld Verbond van de Arbeid (WVA), het Internationaal Verbond van Vrije Vakverenigingen (IVVV) en aan vakbonden in de Derde Wereld die niet bij een van deze twee internationale vakbonden zijn aangesloten.

De SOSV is een samenwerkingsverband tussen de drie vakcentrales CNV, NKV en NVV. Hun directeur Piet Jeuken balanceert tussen de twee stromingen in zijn stichting. Aan de ene kant staan CNV en NKV als leden van het Wereld Verbond van Arbeid, internationaal verbonden met CLAT. Aan de andere kant staat het NVV dat lid is van het IVVV dat wordt bekritiseerd vanwege zijn veel te lankmoedige houding tegenover dictaturen in Latijns Amerika. 

NKV algemeen secretaris Piet van Hout zegt op de bijeenkomst dat hij blij is met deze stap van de Nederlandse regering. Vakbonden kunnen op die manier hun eigen partners kiezen zonder overheidsinmenging. Dat versterkt de solidariteitsbanden en maakt de bonden daarginds onafhankelijker van hun overheid.

In veel landen in Latijns Amerika bestaat immers geen vrijheid van vakbeweging. Daarvan hebben tijdens de bijeenkomst algemeen secretaris Emilio Maspero getuigd en met hem de boerenleider Rangel Parra van de federatie van landbewerkers en boeren organisaties. Dat de Nederlandse vakbonden nu zelf vakbonden in Latijns Amerika kunnen helpen versterkt de onderlinge solidariteit en  zet de regeringen buiten spel.  

Pronk wil wel wat terug van de Nederlandse vakbeweging. Hij vindt dat de vakbeweging tot nu toe te weinig meedenkt over de internationale politiek. Als de vakbonden in Nederland zich sterk maken voor een meer gelijke inkomensverdeling in ons land dan dan zouden ze dat met nog meer kracht ook op wereldniveau moeten doen. 

Wat Pronk betreft mag de vakbeweging op dat punt wel wat radicaler worden. Een oproep die als muziek klinkt in de oren van CLAT Nederland. Die maakt zich immers sinds de oprichting sterk voor een vakbeweging die radicaal kiest voor een betere inkomensverdeling in Latijns Amerika.

Piet van Hout van het NKV is het daarmee eens. De vakbonden zijn al internationaal actief bij de Internationale Organisatie van de Arbeid in Genève en bij de Verenigde Naties maar, zo zei hij, we moeten meer doen. 

Wat de inkomensverdeling in Nederland betreft, leggen volgens van Hout, de vakbonden meer ijver aan de dag dan de Nederlandse regering. De regering kan er op rekenenen dat tijdens de onderhandelingen over een centraal akkoord de vakbeweging onverkort zal vasthouden aan een betere inkomensverdeling.

Ter gelegenheid van het jubileum hebben plaatselijke groepen activiteiten georganiseerd om de aandacht te vestigen op de onderdrukking van de vrije, democratische vakbeweging in Latijns Amerika. De acties zijn niet alleen bedoeld om die onderdrukking publiekelijk aan de kaak te stellen, maar vooral ook om druk uit te oefenen op regeringen daarginds een einde te maken aan de onderdrukking van de vakbonden.

“Dat laatste gebeurde onder meer door een stille tocht langs ambassades van verschillende Latijns Amerikaanse landen in Den Haag waar petities werden aangeboden. Behalve door leden van CLAT Nederland werd aan de tocht ook deelgenomen door vertegenwoordigers van de drie vakcentrales. De petitie, die werd aangeboden aan de ambassadeurs van Haïti, Bolivia, Brazilië, Uruguay, Guatemala en Chili, doet een dringend beroep op de regeringen de vrijheid van vereniging, onderhandelingen en werkstaking van de vakbonden in hun landen te eerbiedigen.” (Latijns Amerika, januari 1975, 6e jaargang no.1)