13. VOER VOOR POLITICOLOGEN. HET TV INTERVIEW

 

De verhoorkamer van Nieuwsuur met als gast Caroline van der Plas, lijsttrekker BBB, als interviewer journalist aan tafel Jeroen Wollaars en analystisch hulpje Arjan Noorlander rechts voor een scherm.

Als uw trouwe rapporteur van de aankomende verkiezingen van leden voor de Tweede Kamer, hét politieke machtscentrum van het land zoals Pieter Omtzigt bij zowat elk interview placht te benadrukken, volg ik de media met journalistieke argusogen.

Zo komt mijn journalistieke cursus op zolder van de faculteit voor sociale wetenschappen (politieke en communicatie-wetenschap) in Nijmegen nog mooi van pas. We leerden dat we met fatsoen en respect moesten omgaan met onze bronnen. Afspraken per telefoon moesten netjes bevestigd worden per brief, namen met aanhef correct geschreven worden. Er moest een sfeer van vertrouwen zijn tussen journalist en bron.

Kom daar nu nog maar eens om. Veel journalisten gebruiken hun positie (hun invloed en macht) om de geïnterviewde te intimideren en als het even kan in de hoek te zetten waar ze hem of haar willen hebben of nog erger in de val te lokken. Kritische journalistiek is ontaard in een brutaal spel waarin de journalist probeert de geïnterviewde zo klein mogelijk te maken.

Ik zag het van de week weer gebeuren in Nieuwsuur tijdens een interview met Caroline van der Plas, lijsttrekker van BBB, door Jeroen Wollaars en zijn  hulpje Arjan Noorlander. Het begon goed. Wollaars beloofde te interviewen als een nieuwsgierige kiezer die graag antwoord krijgt op zijn vragen. Prima uitgangspunt waar de kijker ook wat aan heeft.

Maar al snel bleek dat Wollaars en Noorlander een format hebben voorbereid om van der Pas met haar stikstofplannen, het onderwerp waarop ze in de Tweede Kamer is gekomen en de Provinciale Staten verkiezingen royaal heeft gewonnen, vast te pinnen. Uitgangspunt van de heren: er komt niks terecht van de belofte de stikstofmest van tafel te vegen.

Van der Plas, zelf tientallen jaren journalist geweest, liet zich niet in de hoek zetten door deze twee onverlaten, er wordt wel degelijk aan een nieuwe natuurwet gewerkt,  dus reageerde Wollaers verbeten en begon zelfs door van der Plas heen te praten. 

Onbeschofter dan dat kun je niet zijn zeker ook omdat van der Plas inhoudelijk reageert. Ze kraamt geen onzin uit of wollige praat maar legt argumenten en feiten op tafel die voor kijker en keer belangrijk zijn om te horen.

Wollaers en hulpje Noorlander hebben daar naar het schijnt lak aan. De tijd dringt, ze moeten door met hun plan. Het gevolg is dat je als kijker niet meer weet waar het over gaat. Een misser van jewelste, want uiteindelijk is het toch de bedoeling dat de kijker kan horen en zien wat voor vlees de kiezer in de kuip heeft. 

Het mag dan tijd zijn voor een nieuwe bestuurderscultuur nog dringender is een nieuwe journalistieke cultuur nodig. Een van fatsoen en respect voor de gast die geïnterviewd wordt.