25. TERUG NAAR NIJMEGEN. LEVENSKUNSTENAAR

 

Dora en Frans wandelen door het winterse park van Dekkerswald

Frans begint aardig op te knappen. Het idee om zijn Colombiaanse vrienden uit te nodigen voor een afscheid raakt op de achtergrond. Hij is weer terug in het land van de levenden. Mijn bezoeken doen hem goed. Ik ben niet zijn enige bezoeker,  maar wel de enige met wie hij een vriendenkring in Colombia deelt wat maakt dat je toch wat meer te praten hebt. 

Onze wandelingen, de goede verzorging waaronder vooral het regelmatig goed en gezond eten en de rust doen hem goed. Er staat geen telefoon naast zijn bed en hij kan genieten van klassieke muziek.

Naast de pleegzuster die ik af en toe aantref, heb ik slechts een bezoeker meer ontmoet. Dat is de zoon van de geneesheer directeur van Dekkerswald. Hij is jonger dan ik en erg verlegen, haast te verlegen om te praten. Ik heb de indruk dat hij moeite heeft zijn draai in het leven te vinden en daarom geestelijke hulp zoekt bij Frans. Zoals altijd draait het in het leven om zingeving. Frans kennende probeert hij hem daarbij te helpen. 

Tijdens onze wandeling door het winterse park met de nog kale bomen en struiken voeren we gesprekken die dankzij Frans luchtig en relativerende blijven zonder te bagatelliseren. Zwaarwichtigheid ligt hem niet en dat bevalt me prima.

Als ik weer eens begin over de jonge Marx luistert hij met enige welwillendheid. Hij vindt dat de jonge Marx het zichzelf veel te moeilijk maakt maar dat doen nu eenmaal alle jonge studenten. Ze zijn druk met de ontdekking van de wereld en zich afzetten tegen de vorige generatie net als Marx die zijn leermeester Hegel op zijn kop zette.

De meesten blijven zonder erg steken in wat al langer is beweerd of bedacht. Weinigen ontdekken een nieuwe wereld en waarheid zoals Marx die met zijn filosofie zijn eigen zingeving schiep, een zingeving die volgens hem de mensheid zou verlossen van zijn vervreemding en ellende.  

Maar geen enkele filosofie is in staat om de gebroken wereld ofwel het verloren paradijs te herstellen, ook Marx niet. Het enige antwoord dat overblijft is een eigen zingeving gepaard aan levenskunst en dat moet je zelf uitvogelen.