POLITIEK INSTABIEL NEDERLAND

 

Woedende burgers plunderen regentenhuizen (detail). Romeyn de Hooghe. Collectie Rijksmuseum Amsterdam, objectnummer RP-P-OB-79.309A

“Welke uitslag er ook in maart a.s. komt (provinciale staten verkiezingen), hoe lang het kabinet ook blijft zitten en of Pieter Omtzigt al dan niet met een eigen partij aan de verkiezingen gaat deelnemen er zullen ingrijpende hervormingen – gewild of niet-  (moeten) gaan plaats vinden. Besef dat een fors deel van de kiezers zich niet vertegenwoordigd voelt – en dat geldt dus met name die rechts van de VVD- en door ze te blijven negeren, tast het de stabiliteit van ons politiek systeem en van ons land alleen maar verder aan. En dat zal tot een soort implosie gaan leiden.
Onder alle crises waar we nu mee te maken hebben is deze misschien wel de urgenste. Want als die niet goed wordt aangepakt zal het terugslaan op het oplossend vermogen van de overige crises!”

Een niet mis te verstane analyse van Maurice de Hond aan de hand van peilingen in december 2022.  

Hij heeft ten dele gelijk. Dat rechts niet gehoord wordt ligt niet aan links, het midden, de media of de VVD maar vooral ook aan de rechtse Wilders. Volgens de peilingen is hij straks goed voor 20 virtuele zetels in de Tweede Kamer, maar dat is dood gewicht. Wilders doet niet mee aan coalities, aan oplossing gerichte wetgeving of bestuur. Wilders is destructief en ondermijnt de democratie.

Hij is naast de versplintering en de neergang van de middenpartijen mede mede verantwoordelijk voor wat de Hond een instabiel politiek Nederland noemt. De midden partijen hebben gefaald, met voorop de PvdA gevolgd door het CDA.

Leiding en kader van de PvdA hebben het contact verloren met de hun leden en de kiezers in het algemeen. Uit angst om voor islamofoob of racistisch te worden uitgemaakt hebben ze de problemen van hun achterban gebagatelliseerd of gesmoord in zoet gevoois. De PvdA heeft om de hete brei van de cultuurverschillen heen gelopen, denkend dat het vanzelf goed gaat komen.

Dat geloof in de zelfredzaamheid van haar voormalige achterban is zeer te waarderen maar een onderschatting van de sociale problematiek. Zou dat te maken kunnen hebben dat de PvdA en in zijn kielzog Groen Links doctoranduspartijen zijn geworden?

Het CDA is van een volkspartij verworden tot een managerspartij. Het is een Haags bolwerk waarvan de filialen in het land met de moed der wanhoop overeind proberen te blijven in de storm van de  ontkerstening in Nederland. Het CDA moet snel zichzelf weer uitvinden anders verdwijnt ze. Wie weet lost de partij op in de Christen Unie die zijn sociale antenne nog heeft.

Intern wordt het CDA geplaagd door de tegenstellingen tussen preciezen (de moralisten), politiek is vooral schone handen houden, en de rekkelijken die durven doen aan machtsvorming.

Maurice roept om een oplossing anders gaat het mis. Het oplossend vermogen van de politiek gaat zogezegd naar de bliksem. Misschien wat overdreven maar dat er een periode van politieke instabiliteit zit aan te komen, is wel zeker. 

En dat in een tijd dat ons land op aandrang van klimaatgelovigen volledig op zijn kop wordt gezet (van het gas af, elektrisch rijden, omschakeling naar groene energie van de industrie, enz. enz.). Een ingrijpende operatie waar niemand de uitkomst van kent maar die wel nare gevolgen kan hebben voor de Nederlanders. De kapitaalvernietiging van de fossiele industrie zou kunnen leiden tot minder welvaart. Gevolg nog meer politieke instabiliteit?