 |
| © Salvador Dalí, Fundació Gala-Salvador Dalí / Artists Rights Society (ARS), New York, 2018 |
De roman ‘Verborgen Gezichten’ van Dali draait voornamelijk om een Graaf en zijn geliefde met daar omheen enkele bijfiguren eveneens uit betere kringen. Ze hoeven in ieder geval niet te werken voor de kost. Ze spelen met hun geld, kopen en verkopen van grond. Grond is een geliefd beleggingsobject in aristocratische kringen.
Dalí beschrijft gedetailleerd de liefdes muizenissen bij beide hoofdpersonen. Graaf en geliefde draaien om elkaar heen waarbij ze zich voortdurend afvragen welk effect hun gedrag, gebaren, opmerkingen en zelfs hun oogopslag op de ander kan hebben. De graaf manipuleert en berekend dat het een aard is.Vermoeiend om te lezen.
Beiden geven hun gevoelens niet bloot totdat Solange, die minder berekent en zich meer door liefde laat leiden, bereid is tot een rendez-vous zoals het in betere kringen heet.
“ ‘Al enige tijd,’ zei hij, ‘voel ik een steeds heviger en gevaarlijker verlangen verboden ervaringsrijken te verkennen… Zie je, het idee dat we nu koelbloedig op het punt staan te besluiten wat we gaan doen…terwijl ik mijn stem moet beheersen om met je te blijven praten…’ Grandsailles hield op alsof hij op adem wilde komen, en ging door, terwijl hij zich inspande om de emotie in zijn stem te beteugelen:’De gedachte aan deze ontmoeting heeft me gek gemaakt! Het is ongelooflijk, maar ik tril als een riet…kijk!’ Hij greep de hand van Solange. Hij trilde inderdaad, en zijn tanden klapperden bijna onmerkbaar. ‘Chéri!’ zei Solange, die bleek werd. ‘Je bent nu mijn medeplichtige,’ zei Grandsaille teder. ‘Je zult de wetten van mijn perversiteit tot in alle bijzonderheden gehoorzamen en uitvoeren’, ging hij verder, teder zowel als tiranniek.” (blz.205)
Het lijkt wel een samenzwering. Hoe dan ook, de graaf is tevreden en steekt na de ontmoeting een sigaar op. Solange zal meewerken aan wat hij zijn perversiteit noemt, het verkennen van steeds heviger en gevaarlijker verlangen uit verboden ervaringsrijken zoals hij het noemt. Je vraagt je af wat dat wel niet zal zijn.
De perversiteit zelf doet nogal gedateerd aan, naar onze opvattingen van vandaag zelfs onschuldig. Naakt op bed gaan liggen in een half donkere kamer terwijl de graaf onzichtbaar op de achtergrond tien minuten of zo toekijkt, valt niet in de categorie pervers zelfs niet als hij stiekem masturberend toekijkt. Of dat in de tijd van Dali wel zo was, weet ik niet. Ik dacht dat men in kunstenaarskringen, dus ook die van Dalí, wel wat meer gewend was
De gehele scène is dik aangezet met een huis in een bos, een deur die vanzelf open gaat, een in duister gehulde trap naar boven, een kamer die helemaal behangen is met bloemen met in het midden een groot bed, dat van de graaf zelve. De graaf fluistert vanuit het duister dat ze zich moet uitkleden en naakt op bed moet gaan liggen. Solange is vanaf het begin uiterst gespannen maar ze neemt de onzekerheid op de koop toe, zoveel houdt ze van de graaf. Dat is pas liefde.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten