XI THEEBLAADJES

 

Xi Jinping op het congres van de Chinese Communistische Partij

Nog voor het Congres van de Chinese Communistische Partij in oktober hing een onbekende Chinees twee spandoeken op aan de Sitong brug in Beijing, met de tekst:.

“No COVID tests, I want to make a living. No cultural revolution, I want reforms. No lockdowns, I want freedom. No leaders, I want to vote. No lies, I want dignity. I won’t be a slave, I’ll be a citizen,”

"Go on strike at school and work, remove dictator and national traitor Xi Jinping! We want to eat, we want freedom, we want to vote!"

Het protest wordt van de brug verwijderd maar het kwaad is geschied. Foto’s van dit moedige en gedurfde protest gaan wereldwijd rond op social media.

Het protest krijgt wereldwijd navolging onder Chinese studenten buiten China. Er worden min of meer in het verborgene anti-Xi Jinping Posters opgehangen of op Instagram accounts gezet.

In China gebruiken studenten openbare toiletten als enige openbare ruimtes die niet bewaakt worden door de Chinese overheid, om met eenvoudige pamfletten te protesteren tegen ‘Dictator Xi-Jinping.'

In de gevangenis moet Ai Wewei zelfs poepen onder toezicht van twee agenten. Levensechte installatie te zien op de Weense Ai Weiwei tentoonstelling "In search for Humanity" (foto: petrus nelissen)

Dit doet me denken aan wat ik zag op de tentoonstelling van de Chinesse kunstenaar en activist Ai Weiwei in Wenen getiteld ‘In search of humanity’. In een serie levensgrote installaties bootst hij de absurde situaties na waarin hij zich bevond tijdens zijn drieëntachtig dagen durende gevangenschap in het jaar 2011.

Hij werd al die dagen 24 uur per dag bewaakt door twee agenten, wat hij ook aan het doen was. In een van de installaties is te zien hoe hij door twee agenten bewaakt wordt terwijl hij zit te poepen, in andere terwijl hij ligt te slapen. Poepend of slapend, de Chinese bazen bewaken je 24 uur per dag met twee man.

De controle drift en de angst voor opstandigheid van de Chinese communistische autoriteiten reikt verder dan het absurde.

Na zijn gevangenschap zat er voor Ai Weiwei niets anders op dan in ballingschap te gaan. De autoriteiten zouden hem, zijn gezin en familieleden anders nooit met rust laten.