 |
| Armoede tast de menselijke waardigheid aan. (Mexico-stad 1975, foto: petrus nelissen) |
De ongelijkheid tussen Noord en Zuid is nog groter dan die tussen arm en rijk in het noorden, aldus de linkse econoom Piketty in een interview in het Financieel Dagblad van 28 september 2022. Klimaatmaatregelen kunnen ook hier bij helpen om die internationale ongelijkheid aan te pakken.
Volgens hem wordt klimaat de katalysator voor een betere verdeling tussen Noord en Zuid. een verdeling die via belastingheffing op rijken en grote internationale bedrijven tot stand moet komen.
“In de Parijsakkoorden werd de belofte gedaan zuidelijke landen te helpen met de aanpassingen aan een veranderd klimaat. Maar het toegezegde geld is er niet gekomen. Je kunt niet blijven bedelen. Er moet een systematische herverdeling komen. De minimumbelasting voor multinationals, zoals in Oeso-verband wordt voorgesteld, is heel interessant. Die 15% is echter te laag.
Maar wat een veel groter probleem is: het is vooral een discussie binnen de noordelijke landen. Hoe kunnen we de belastingopbrengsten verdelen? De zuidelijke landen halen helemaal niets binnen. In de toekomst, als het gaat om het belasten van hele machtige bedrijven of zeer rijke individuen uit Europa of de VS: op z'n minst een deel van de opbrengst moet naar de armere landen.” (FD)
Het is oude wijn in nieuwe zakken. Al sinds de jaren 60 wordt geprobeerd belastinggeld internationaal her te verdelen onder de noemer van ontwikkelingssamenwerking.
“Het grootste deel van het budget voor ontwikkelingssamenwerking komt van overheden van rijke landen. In 2008 gaven deze overheden samen 120 miljard dollar aan officiële ontwikkelingshulp. De Verenigde Staten waren in 2008 in absolute zin de grootste donor, met een hulpbudget van 26 miljard dollar. Nederland bezette de zesde plaats met bijna 7 miljard dollar. België gaf 2,4 miljard dollar. Relatief gezien zijn Noorwegen, Zweden, Denemarken, België, Nederland en Luxemburg de grootste donoren: zij besteden minimaal 0,7% van hun BNP aan ontwikkelingssamenwerking. Daarmee voldoen zij aan een internationale norm, die leden van de OESO in 1970 met elkaar afspraken.” (Wikipedia: ontwikkelingssamenwerking)
Ondanks deze aanzienlijke bedragen die bovenop particuliere investeringen komen heeft de internationale herverdeling niet aan de oorspronkelijke verwachtingen gedaan. Soms krijg je de indruk dat het twee stappen vooruit is en drie stappen achteruit.
Een voorbeeld dicht bij huis is de voormalige Nederlandse kolonie Suiriname. Bij de onafhankelijkheid in 1975 werden alle schulden van het land kwijt gescholden en volgde een gift van 3 miljard gulden, per inwoner 30.000 gulden. In die tijd in Nederland een goed jaarsalaris.
Ondanks dit geldbedrag kwam de ontwikkeling van het land niet van de grond. De oorzaak was politieke onrust en chaos tot aan een staatsgreep toe, gebrek aan goede ontwikkelingsplannen en het uitblijven van particuliere investeringen als gevolg van de politieke instabiliteit. Veel Surinamers besloten daarop naar Nederland te vertrekken om daar hun toekomst op te bouwen en geld te sturen naar hun familie.
Zou Piketty er niet goed aan doen te onderzoeken waarom zijn ideaal van economische herverdeling ondanks internationaal goede wil niet werkt in plaats van oude wijn in nieuwe zakken te verkopen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten