 |
| Voormalig Minister President Joop den Uyl (1973 - 1977) en PvdA fractievoorzitter in de Tweede Kamer tijdens een interview in oktober 1985. (Met de hand bewerkte foto: Petrus Nelissen) |
Weet je nog toen premier den Uyl van de PvdA ons in 1973 op de buis verzekerde dat het nooit meer zou worden als vroeger? Door een Arabische olieboycot leek de tijd van goedkope olie voorbij. We moesten zuinig worden met energie en dus ’s avonds maar wat eerder de gordijnen dicht doen. De crisis als waarschuwing dat een ander levenswijze in aantocht is. Achteraf viel het mee. Dankzij meer olie en gas dan ooit kregen we al snel meer van hetzelfde, meer auto’s, meer vliegreizen meer luxe en welvaart.
Hetzelfde fenomeen zag je aan het begin van de Coronacrisis. Geen gordijnen vroeger dicht, een virus is wat anders dan olie, maar een compleet nieuwe wereld door een Great Reset. Het verlangen naar een paradijselijk wereld waarin rust en vrede heerst in balans met de natuur zit ons mensen diep ingebakken. Maar in plaats van een Great Reset zitten we na twee jaar wereldwijd nog altijd in een strijd tegen het pandemische Corona virus.
Alle aandacht gaat uit naar het intomen van de verspreiding van het virus en tegelijkertijd ontwikkelen van vaccins die ons weerbaar moeten maken. Dat lukt maar gedeeltelijk. Het Corona virus laat zich maar moeilijk intomen ondanks de snelheid waar men vaccins heeft weten te ontwikkelen. De genadeslag tegen het virus bleef uit.
Het virus is ons te slim af. Hoe dat kan, weet ik niet maar dit onooglijk stukje leven is in staat zich steeds opnieuw uit te vinden als bedreiging van de mens. Hoe kan zo een klein stukje organisch materiaal, een soort rondzwervend stukje DNA met een beschermingskapje, zo om zich heen blijven grijpen en zo vasthoudend mensen besmetten?
De afgelopen twee jaar hebben ons geleerd dat het virus ons telkens heeft weten te verrassen met weer een nieuwe golf van besmettingen die onze gezondheidssystemen en de economieën bedreigt. Tegen beter weten in klinkt nu de roep om een lange termijn strategie om de onzekerheden die de virusaanvallen met zich meebrengen op te vangen. Maar hoe kun je in ’s hemelsnaam een lange termijn strategie ontwikkelen tegen een onberekenbare vijand? Daarvoor weten we te weinig van het virus. Dat kan voor velen onverdraaglijk zijn, maar het is wel zo.
Ik denk dat zo lang het virus rondwaart het een kwestie van passen en meten, het beste ervan maken, van improviseren en aanpassen zal blijven. Voor veel mensen in onze altijd op zoek naar zekerheden zijnde samenleving is dat moeilijk te accepteren maar het is niet anders. Wie weet, wordt het nooit meer als vroeger.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten