KAAGSE PRENT

 

Dronken van Nieuw Leiderschap op de Roestbak. (digitale collage van petrus)

Sigrid Kaag beloofde nieuw leiderschap met de verkiezingen, van zichzelf natuurlijk. Van wie anders? Ze won er wat harten mee maar niet genoeg om de grootste partij te worden van het ganse land. Maar Kaag geeft niet zo maar op. Ze begon een taaie strijd met Rutte waarbij alles geoorloofd was. Om te beginnen een nacht van de lange messen in de Tweede Kamer aangestuurd door ene Wilders, sinds jaar en dag Rutte-vijand nummer een.

De aanslag leek te lukken of nee toch niet. Rutte en zijn partij zijn taaier dan ze dachten. Dan maar nieuw leiderschap over links, dacht Kaag nog steeds in een overwinningsroes. Twee verliezende linkse partijen stonden braaf hand in hand klaar om Kaag een duwtje te geven. Een doorzichtig spel waar Rutte en zijn trouwe bondgenoot Wopke niet intrapten. Geen wolk van links in het kabinet, heette het.

Ondertussen bladderde aan alle kanten de nieuwe verf van leiderschap van Kaag af. Ze wees partner en collega Segers van de Christen Unie naar de autosloop. In een lezing voor ’s lands liberale intellectuelen van links en rechts sleep ze nog eens de messen tegen haar aartsvijand Rutte, maar niets hielp. Rutte bleef lachen en zijn stinkende best doen. 

Ze zakte nog verder in de modder weg toen haar fluisteraars borrelpraat over formateur Remkes rond bazuinden. Het was gedaan met het nieuwe leiderschap. Ze legde haar politieke hoofd te ruste om straks definitief te worden afgehakt ergens onderweg naar een of ander kabinet.

En zeg nou eens eerlijk, er zijn ook geen nieuwe leiders voorhanden in Nederland. Dat is de naakte waarheid. En Wopke dan zul je mij tegenwerpen? Die is toch door het eigentijdse management team van het CDA op het schild gehesen van de toekomst? Dat management team is intussen achter de coulissen verdwenen en als ik me niet vergis zal dat met Wopke ook gebeuren. Een minister die belegt in belastingparadijzen kan het wel vergeten in het land van Calvijn. 

Segers van de Christen Unie is ook ten onder gegaan in de strijd tegen Rutte. Hij bezwoer nooit meer met Rutte te willen samenwerken. Nu doet hij het toch. Dat is niet christelijk. De sneer van Kaag dat hij met zijn partij naar het autokerkhof moet, slikt hij in. Dat is dan wel weer christelijk. Maar dan heb je het ook wel gehad.

Er is geen andere partij dan de Rutte-partij en die heeft de meeste zetels of je dat nu leuk vindt of niet. En wat valt er nou eigenlijk op te merken aan Rutte zelf? Een politiek leugentje om de meeste stemmen op te halen? Wie dat niet doet in den Haag? Politiek is de kunst van het draaikonten en zeg nu zelf daar is Rutte goed in. Rutte is de rots waarop Neerlands leiderschap rust. Een andere is er niet. Althans voorlopig dan toch.