 |
| Een ijzersterk beeld van de ondergang van de wereld door klimaatverandering blijkt de eenzame, liefst hongerige ijsbeer te zijn die verdwaasd rond loopt tussen het smeltende ijs, zijn oorspronkelijke habitat aan de Noordpool. Intussen is een strijd ontstaan of en in hoeverre de ijsbeer daadwerkelijk door uitsterven wordt bedreigd door smeltend ijs. (fotocollage: petrus) |
Een van de politici die in de onheilsboodschap van het VN klimaatpanel zijn kans zag om zijn gemiste presidentschap van Amerika te compenseren met aandacht van de hele wereld was Al Gore. Hij was de eerste klimaatprofeet die ons waarschuwde ons te bekeren tot een “gezond klimaat” voordat het te laat zou zijn.
“Na zijn nederlaag bij de verkiezingen van 2000, begaf Gore zich in het lezingencircuit. Hierbij uitte hij voornamelijk zijn bezorgdheid over de ecologische evolutie van onze planeet en de rol van de mens daarin. Gores lezingen vormden de basis voor de documentaire An Inconvenient Truth, een film over het broeikaseffect en de gevolgen ervan voor de mens in de komende vijftig jaar. Deze film was een groot succes in Amerikaanse bioscopen. Het is zelfs de op twee na meest bezochte documentaire ooit in Amerika, na Fahrenheit 9/11 en March of the Penguins. De film kreeg zeer lovende kritieken, maar ook kritische kanttekeningen uit wetenschappelijke hoek. Ook zorgde Gores verschijning in de film ervoor dat velen hem opnieuw naar voren schoven als kandidaat voor de presidentsverkiezingen van 2008. Op 25 februari 2007 kreeg deze documentaire tijdens de 79e uitreiking van de Oscars de prijs voor 'Beste documentaire'. De Oscar werd uitgereikt aan filmmaker Davis Guggenheim. “ (Wikipedia)
Dankzij de combinatie van een machtig politicus als Al Gore, de genoemde film, de Verenigde Naties, het VN klimaatpanel en de VN klimaatconferenties kwam “het klimaat” met een klap op nummer een te staan op het wereldwijde vergadercircuit en politici. Nooit tevoren was het gelukt om een onderwerp zo effectief op de wereldagenda te zetten, niet ontwikkelingssamenwerking, niet de multinationals, niet de bevolkingsexplosie en ook niet een dreigende atoomoorlog.
De over de wereld uitgestrooide filmbeelden spraken voor zich: afbrokkelende ijskappen, dolende hongerende ijsberen, smeltende gletsjers, stijgende zeespiegel waarin eilanden en wie weet straks ook Nederland zullen verdwijnen, ontdooiende permafrost, bosbranden van Griekenland tot Siberië, orkanen, overstromingen, enz. Alles bleek plotseling met alles samen te hangen met klimaatverandering als middelpunt ook al wist niemand precies hoe. De aarde warmt op en dat zegt genoeg. Dat zegt zoveel dat er al gesproken wordt over aanstaande klimaatvluchtelingen zonder dat daar ook maar enige aanwijzing voor is.
Een gevolg van de onheilsboodschap is dat de industrialisering en het wereldwijde transport door zijn CO2 uitstoot zogezegd verantwoordelijk voor de opwarming, niet langer de mens bevrijden van zijn zorgen om voedsel, betere levensomstandigheden, meer bewegingsvrijheid geven en een min of meer comfortabel leven mogelijk maken maar integendeel voor een nieuw soort bezorgdheid zorgt. Industrialisering is van een groot goed tot bevrijding van de mensheid van zijn bloed, zweet en tranen leven in een ernstig kwaad veranderd. Als we zo doorgaan dan zullen we op termijn uitsterven als soort. Ondertussen zullen ons verschrikkelijke rampen treffen tenzij we ons bijtijds bekeren tot de energietransitie van fossiele naar groene energie. Ondanks dat de fossiele brandstoffen uit de schoot van moeder aarde zelf komen, zijn ze een dodelijk gif voor ons mensen.
(wordt vervolgd)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten