AFSCHEID VAN OSCAR

Oscar in het hotel in Chili tijdens de vakbondsbijeenkomsten in 2014

Oscar is op 6 maart in Willemstad, Curacao overleden. Ik heb Oscar voor het laatst ontmoet in 2014 in Santiago de Chili tijdens een bijeenkomst van Latijns Amerikaanse vakbonden aangesloten bij de World Organization of Workers WOW. Hij zat in een rolstoel. Ook niet mis om zo ver te vliegen in een rolstoel. Oscar was geen lichtgewicht zodat het niet gemakkelijk was hem in de bus te laten stappen.

Het tekent hem dat hij er ondanks zijn rolstoel er bij wilde zijn. Hij was nog steeds actief in zijn vakbond op Curacao en internationaal. Als erevoorzitter van de Latijns Amerikaanse ouderenbond ijverde hij voor aansluiting bij de WOW. Hij werd met veel waardering en erkenning als een goeie bekende ontvangen.

Ik kende Oscar sinds het begin van de jaren zeventig van de vorige eeuw toen ik werkte bij de solidariteitsvereniging CLAT-Nederland, een vereniging die zich ten doel stelde de Sociaal-Christelijke vakbeweging in Latijns Amerika te steunen. Oscar was met zijn horecabond lid van CLAT en was via CLAT internationaal actief.

Oscar Semerel zit hier in het midden tijdens een vergadering van de Raad van CLAT in het midden van de jaren zeventig. Links op de foto CLAT adjunct algemeen secretaris Eduardo Garcia  en WVA confederaal secretaris Ernesto Molano. Rechts op de foto CLAT algemeen secretaris Emilio Maspero en nog 2 leden van de Raad.

Hij was in Nederland vanwege een probleem met een van zijn kinderen die naar een speciale school moest in Nederland. Hij maakte van de gelegenheid gebruik om vrienden van de voormalige katholieke voedingsbond op te zoeken waaronder met name voorzitter Ton Bastiaansen. Ton was tevens lid van het bestuur van CLAT-Nederland en zo kwam Oscar ook ons bezoeken  in Utrecht.
Zijn naam kende ik al. Dat kwam omdat de bestuurders van de vroegere katholieke voedingsbond elke maand 25 gulden betaalden zodat Oscar als vrijgestelde voor zijn vakbond op Curacao kon werken. Mijn vader was een van die bestuurders.

Op Curacao was hij een bekend vakbondsman met overal contacten. Zijn bond onderhandelde met de grote hotels op het eiland over collectieve arbeidsovereenkomsten. Als het tot een conflict kwam, deed hij een beroep op zijn Nederlandse collega’s om zijn bond te steunen door het sturen van protesttelegrammen en andere acties. Zijn bond kreeg ook geregeld technische ondersteuning.

Op een van zijn bezoeken vertelde hij over corruptie op het eiland. Voorstellen om dat openlijk in Nederland aan te kaarten vond hij te ver gaan. Dat zou het overleg met de hotels en de overheid kunnen schaden. Hij zocht liever op zijn eiland naar wegen om tegen de corruptie te vechten.

Internationaal was hij op veel fronten actief: in het bestuur van CLAT dat zetelde in het buurland Venezuela, op internationale conferenties van de ILO in Geneve, als voorzitter van de Latijns Amerikaanse Federatie van Voedingsbonden en als voorzitter van de Internationale Federatie van Boeren-, Hotel- en Voedingsbonden die was aangesloten bij het voormalige Wereld Verbond van de Arbeid WVA te Brussel.

Oscar was onvermoeibaar en plichtsgetrouw en dat allemaal ondanks de beperkte middelen die hem ter beschikking stonden.
Oscar moge je rusten in vrede. Het is je van harte gegund.