Ik volg de debatten over de boeren met grote verbazing. De manier waarop sommige voornamelijke linkse mensen menen Caroline van der Plas van de BBB weg te moeten zetten, is beneden peil. Het gemak waarmee zij een groot deel van de boerenstand opzij zetten, is verbijsterend.
Terwijl de boeren, die met hun tractoren protesteerden tot behoud van hun werk en inkomen voor de rechter worden gesleept, worden de welgestelde middenklasse demonstranten van Extinction Rebellion welwillend behandeld door media en rechters. Klassenjustitie heette dat in de jaren zeventig van de vorige eeuw.
Het oordeel van stad en wetenschap is duidelijk. De boer heeft zijn tijd gehad, We willen wat anders. Nu is Nederland altijd al een land geweest dat zich gemakkelijk van zijn verleden ontdoet . Weg ermee, leve de vooruitgang en het moderne,is het algemeen gevoelen. Dat is tot op zekere hoogte normaal, de toekomst is altijd beter dan het verleden, zeker als het gaat om een nieuwe generatie. Die willen het wiel opnieuw uitvinden tot ze zelf door de volgende generatie aan de kant worden gezet.
De grootste angst in Nederland is voor conservatief of ouderwets te worden versleten.Dat zie je in andere landen ook wel, maar minder. Daar probeert men een zekere balans te houden tussen het oude en nieuwe.
Zo wordt in veel landen gestreefd naar het behoud van dorpen met de boerenstand, desnoods tegen de stroming van de vernieuwing en moderniteit in. Het dorp wordt er gezien als leefruimte, als een achterland waar je op adem kunt komen, van natuur en rust kunt genieten.
Hier worden dorpen gezien als achterblijvers of achterlijk, als een sta in de weg voor de vooruitgang. In het maakbare Nederland worden dorpen langs de meetlat van de efficiency en de planmatigheid gelegd. Past het dorp niet, jammer dan voor het dorp. Het wordt opgenomen in de stad en anders weg gepest.
Dat heeft te maken met Nederland als een selfmade land. Nederland is een uit water en klei gemaakt land. Dat heeft de Nederlanders voorgoed wijs gemaakt dat het hele land maakbaar is met de mensen erbij. God schiep de wereld, Nederlanders Nederland.
De natuur, het water vooral, was onze natuurlijke vijand: rivieren indijken, zoveel mogelijk land droog leggen. Nu Nederland verstedelijkt wordt de natuur ontdekt als bron van alle leven. Het land moet nu met grote vaart aan het nieuwe natuur concept aangepast worden: terug naar de natuur, behoud van diversiteit in de natuur, rewilding met wolven, bevers en oerossen. Het mankeert er nog maar aan dat dijken doorgestoken worden, kanalen dicht gegooid en polders weer onder water worden gezet.
Dat kan natuurlijk niet, maar minder boeren en meer natuur kan wel. Er moet meer grond voor natuur komen, er mag niks meer worden drooggelegd, stukken zee moeten tot in de eeuwigheid onveranderd blijven enz. In feite is dit een maskerade om meer recreatie te bieden aan de stedelijke natuurliefhebbers. Die willen in hun vrije tijd in de natuur zijn.
En de boer die hebben we niet meer nodig. Die kan oprotten met zijn dieronvriendelijke veehouderij, zijn insecticiden, zijn mest, stikstof, stank en tot overmaat van ramp ziekte overdragende activiteiten.
Het zal er op uitdraaien dat Nederland verder verstedelijkt met her en der verspreid recreatieve natuurparken. Natuurmonumenten staat klaar om zich over de natuur te ontfermen en als verdienmodel in te zetten voor de van de natuur vervreemde stadsmensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten