Voor een buitenstaander die bovenmatig geïnteresseerd is alles wat met klimaatverandering te maken heeft, is het een probleem dat je niet weet wie je moet geloven.
Klimaatverandering is een van meet af aan een zwaar gepolitiseerd onderwerp. De wetenschap achter de theorie van de klimaatverandering wordt gebruikt om een politiek gelijk te halen. Dat begin al met de film van de voormalige Amerikaanse Vice President Al Gore, 'An inconveniënt Truth'. Sindsdien zijn de alarmerende berichten alsmaar toegenomen, mede dankzij Greta Thunberg en de VN klimaatconferenties.
De alarmisten worden meestal gesteund door de veranderaars van nature, de linkervleugel van het politieke spectrum. Zij onderschrijven zonder voorbehoud de opvatting dat de toestand alarmerend is als gevolg van ons menselijk handelen zoals het verbranden van fossiele brandstoffen en dat er dus hard en radicaal moet worden ingegrepen.
Een voorbeeld hiervan is De Volkskrant die onlangs nog in een redactioneel commentaar de alarmklok luidde over de versnelling van de opwarming.
“De Volkskrant sprak klimatologen, atmosfeerwetenschappers en oceanografen die allemaal met groeiende zorgen naar de grafieken op hun beeldschermen kijken.In dit tempo passeren we mogelijk al in 2040 de grens van 2 graden opwarming sinds het jaar 1900, de start van het industriële tijdperk. En dat terwijl de afspraak van het Parijsakkoord was om ruim onder die 2 graden te blijven, en bij voorkeur zelfs onder de 1,5 graad.
De gevolgen zijn bekend: hoe hoger de temperatuur, hoe meer extreem weer, bedreigingen voor de biodiversiteit en op den duur zeespiegelstijging. ‘Daarvan zou iedereen rechtop in zijn stoel moeten gaan zitten’, zegt een van de wetenschappers in het artikel.” (Versnelling opwarming aarde noopt tot versnelling energietransitie, 24 juli 2024)
Daarop volgt de politieke opvatting van de Volkskrant die met een zekere opluchting vaststelt dat de regeringsverklaring minder radikaal is dan het PVV verkiezingsprogramma over klimaatverandering, maar toch.
“Het hoofdlijnenakkoord van de nieuwe regering is beduidend milder van toon. De partijen beloven zich aan bestaande klimaatafspraken te houden. Ze willen inzetten op meer energieonafhankelijkheid en eigen duurzame energieproductie. Maar het moet vooral niet te snel allemaal, zo lijkt het. Zo komen windmolens ‘zoveel mogelijk op zee in plaats van op land, waarbij eerst gekeken wordt naar ruimte voor de visserij’.”
Helaas willen kiezers maar niet meewerken aan de energietransitie vanwege allerlei maatschappelijke en financiële obstakels. In de traditie van de Volkskrant pleit deze voor harder ingrijpen van de overheid. De krant twijfelt geen moment aan de geraadpleegde wetenschappers. Ze ziet het meer als haar taak de energietransitie te promoten dan de wetenschappelijke twijfel te etaleren die er wel degelijk is.
Is dat terecht? Ik denk het niet. Vanuit wetenschappelijk oogpunt is twijfel meer dan gerechtvaardigd.
Neem nou de maandelijkse temperatuurmetingen per satelliet sinds 1972: “De lineaire opwarmingstrend sinds januari 1979 bedraagt nu +0,15 C/decennium (+0,13 C/decennium boven de wereldwijd gemiddelde oceanen en +0,21 C/decennium boven het wereldwijd gemiddelde land).” (UAH Global Temperature Update for July, 2024: +0.85 deg. C)
De gemeten trend is een opwarming van 1,5 graden Celsius per honderd jaar. Dat is binnen de grenzen van de akkoorden van Parijs. Alleen, vanaf welk punt berekenen we de opwarming, vanaf het begin van het industriële tijdperk, sinds de Parijse akkoorden of nog anders? Dat kan ook nog wel een (wetenschappelijk) puntje zijn.
Om de verwarring nog groter te maken meldt de wetenschapsjournalist Simon Roozendaal met een gedegen beta opleiding dat de aarde ruim 1 graad is opgewarmd sinds 1900, Noord-west Europa zelfs met 2,3. Dat is merkwaardig. De opwarming is dus niet gelijkelijk over de aardbol gespreid?
Roozendaal komt met de uitzonderlijke verklaring dat naarmate de lucht schoner wordt, wat bij ons het geval is, er meer zonlicht door de atmosfeer heen dringt en dat warmt de aarde op.
Dat verzint hij niet zelf. “Al in 2015 gaf dr.Albert Klein Tank, verantwoordelijk voor de klimaatscenario’s van het KNMI, in dit weekblad toe dat zo’n 20% van onze opwarming wordt veroorzaakt door schone lucht. En op de website van het meteorologisch instituut staat: ‘De lentes en zomers zijn extra opgewarmd door toename van de zonnestraling en afname van de luchtvervuiling.” (EW 13 augustus 2024)
Tot slot nog een kleine uitsmijter. Amateur klimatologen hebben ontdekt dat door de veranderde windrichting tussen 1980 en 2023 de hoeveelheid zonnestraling met maar liefst 20% is toegenomen. De stijging van het aantal zonuren is nog speculairder van 1401 in 1980 naar 1919 in 2023.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten