Je kunt een mening hebben over Trump. Met wat je ziet en hoort op de Nederlandse TV is dat niet moeilijk. Daar krijg je voortdurend gratis meningen met bijbehorende gevoelens voorgeschoteld. Je hebt het voor het kiezen op het Nederlandse net maar uiteindelijk komt het allemaal op hetzelfde neer.
Een verademing in dit TV circus is het EO TV programma ‘God, Jesus, Trump’ van Tijs van den Brink. Hij reist door Trump’s own country Texas met de vraag waarom mensen op Trump stemmen waarbij zijn aandacht in het bijzonder uitgaat naar Christenen. Hij komt in de merkwaardigste, soms bijzonder vrolijke kerken terecht met zingende mensen voor wie Jezus een vertrouwde vriend en buurman is.
Al met al krijg je een genuanceerder beeld van Trump stemmers dan je zou verwachten op grond van wat je in Nederland over hem hoort en ziet. Amerikaanse kiezers kijken scherper naar wat Trump doet dan wat hij zegt. Woorden zijn maar woorden, dat geldt voor elke politicus, maar wat doet hij of zij, dat is pas belangrijk.
Met enige verbazing luister ik naar zijn gesprek met een ouder homostel dat vindt dat Trump meer doet voor hen dan Biden. Het beleid van Biden om zo nadrukkelijk op te komen voor LBTQ+’ers jaagt de mensen onnodig op de kast.
Zo komt Tijs van lieverlee in de woke discussie terecht, een beweging in Amerika die bijna dwingend nieuwe normen wil opleggen aan de samenleving over de verhouding man, vrouw, de plaats van de homo’s, de queers en de transgenders in de samenleving.
Vooral dat laatste blijkt onder gelovigen heel veel verdriet en ellende op te leveren als een van hun kinderen bekent transgender te willen zijn. Tijs heeft in zijn auto een vertrouwelijk en indringend gesprek met een moeder die na zes jaar nog in tranen uitbarst over haar dochter die transgender is.
Die is nog voor haar achttiende het huis uit gevlucht. Na omzwervingen en een operatie na haar achttiende kwam ze bij gebrek aan inkomen en een woning toch weer naar huis. De dochter eiste wel dat haar moeder haar voortaan met haar nieuwe mannelijke voornaam zou noemen en gender neutrale voornaamwoorden zou gebruiken.
Dat kon ze niet over haar hart verkrijgen, niettemin kwam de voormalige dochter thuis wonen bij gebrek aan iets anders. Zij, de moeder snapt nog steeds niet dat ze geopereerd is. Volgens haar is het geen fysieke maar een geestelijk kwestie. Ze had behandeld moeten worden door een psycholoog of therapeut.
Tijs blijft er rustig onder en vraagt door, waarop de moeder verzucht dat het wel zoiets als een geestesziekte moet zijn “want God kan zich niet vergissen”. Een God waar haar voormalige dochter uiteraard en tot haar grote verdriet niet meer geloofd.
Het is heel tragisch te moeten zien hoe deze vrouw over God en Jezus spreekt alsof het haar buurman is. Voor haar is God een schepper van de Bestaande Orde. Maar als God zich niet vergist waarom is er dan een atoombom, haat en nijd tot aan oorlog, armoede, lijden en noem al die andere nadelen die verbonden zijn aan het mens zijn maar op?
Misschien heeft God ons op de wereld gezet met de opdracht om het zelf maar uit te zoeken en onze eigen verantwoordelijkheid te nemen. Dat hij zich daarbij druk maakt over homo’s, transgenders en wat dies meer zij lijkt me onwaarschijnlijk. Ik vrees dat we aan onszelf zijn overgelaten, dat we het alleen moeten uitzoeken.
Wat dat betreft heb ik een vriendin gehad, ze is helaas overleden, die met hulp en steun van haar vader het zal heeft uitgezocht. Ze heeft zich op latere leeftijd tot vrouw laten veranderen. Ze was ooit als man getrouwd geweest. Na zijn geslachtsverandering woonde ze tot aan haar dood samen met een vriendin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten