AMERICA LATINA 1. CHRISTELIJK RADICALISME

Dolf Coppes in gesprek met Rangel Parra algemeen secretaris van de Latijns Amerikaanse boerenbond FCL aangesloten bij CLAT.

 

Met mijn baan bij CLAT Nederland valt mijn leven als het ware op zijn plaats. Ik heb me erop voorbereid sinds ik ben gaan studeren. Nu komt de stap van studie naar praktisch handelen.  

Met vakbondswerk heb ik van thuis uit enige ervaring. Ik heb daar meegemaakt dat vakbondswerk geen baan van negen tot zes is maar een heel leven en niet alleen voor mijn vader maar voor het hele gezin. Zo zal het mij ook wel vergaan. Gelukkig ziet Krullenbol dat zitten. 

Secretaris G ontpopt zich al snel als een collega. Hij hangt niet de secretaris uit. Per slot van rekening delen we dezelfde idealen en dat bindt ons. Er zijn uiteraard ook verschillen tussen ons maar die zijn met wederzijds respect overbrugbaar. Hij werkt geordend en gedisciplineerd, ik losjes en ongeregeld. Maar ik ben dan ook van het katholieke Oost Noord-Brabant, hij van de protestantse Noord Veluwe zoom. 

Activisme is ook niet nieuw voor me sinds mijn studententijd. Stil zitten en toekijken hoe het er in de wereld aan toe gaat, kan ik niet. Ook thuis geleerd, denk ik. Hoe dan ook, ik moet wat doen. Dat was bij de verkenners al zo. Pas dan kan ik mijn verbeelding en ideeën uitleven. Ondanks de financiële beperkingen is daar ruimte voor. Maar goed ook. Dat stimuleert de creativiteit.

CLAT Nederland is een idealistische vereniging opgericht door radicale christenen. Dat zijn katholieken en protestanten die  het geïnstitutionaliseerde en geritualiseerde - het kerkse - geloof verlaten hebben en op zoek zijn gegaan naar een nieuwe invulling van oorspronkelijke christelijke waarden als (naasten)liefde, medemenselijkheid, sociale rechtvaardigheid en solidariteit.

Dolf Coppes is zo een radicale christen. Eerst heeft hij de Politieke Partij Radicalen mee helpen oprichten en een jaar later CLAT Nederland.

“Coppes zette zich jarenlang in voor Latijns-Amerika en richtte in 1965 CLAT-Nederland op, een solidariteitsbeweging met de socialistische vakbonden aldaar. Hij was ook zeven jaren voorzitter van de NCO, de voorganger van de huidige NCDO, Nationale Commissie voor Internationale Samenwerking en Duurzame Ontwikkeling. Tussen 1972 en 1977 was hij lid van de Tweede Kamer voor de Politieke Partij Radikalen (PPR), waarvan hij mede-oprichter en gedurende twee jaar voorzitter was. De idealist en spirituele radicaal Dolf Coppes bedreef met hart en ziel politiek, maar hij achtte zichzelf eigenlijk niet zeer geschikt voor het harde politieke bedrijf. Begin jaren ’80 trok hij zich daaruit terug en wijdde hij zich aan het verbinden van zijn Rooms-Katholieke theologische achtergrond en zijn rijke pastorale ervaring met de Psychosynthese van Assagioli.” (Wikipedia: Dolf Coppes)

Ondanks deze verwantschap met de PPR is CLAT Nederland geen  verlengstuk van de PPR. Het is geen mantelorganisatie waar sommige radikaal linkse partijen zo graag gebruik van maken om een breed volksfront te suggereren. Ik leer de leden vooral kennen als mensen die het goed voorhebben met de medemens dichtbij en veraf, met de wereld dus.

Secretaris G. zelf is geen lid van de PPR. Hij is bij CLAT Nederland terecht gekomen via een goede vriend die wel tot de PPR behoort. Ikzelf heb in mijn studietijd wel eens overwogen om lid te worden van de PPR maar ook niet meer dan dat. Ik vond het net iets te wollig ofwel te weinig radicaal. 

Mijn gedachtegoed was toen linkser dan dat van de PPR maar bij een vakbond voel ik mij meteen thuis. Vandaar dat ik als student ook meteen lid ben geworden van CLAT Nederland. Het is een geniaal idee geweest van Dolf Coppes en de zijnen om de strijd voor sociale en economische rechtvaardigheid in Latijns Amerika te steunen via een vakbeweging daarginds.