OORLOGSBULLETIN 63. CHINA

Naar het schijnt gelooft Putjinski heilig dat de rode laarsjes hem onoverwinnelijk maken. Xi Jinping lacht er beleefd minzaam om.

 

Vermoedelijk wil de Chinese Keizer Xi Jinping het liefst een einde maken aan de oorlog in Oekraïne. Maar hoe moet hij dat doen zonder Putjinski van zich te vervreemden want hij heeft hem nodig. Tenminste, dat valt op te maken uit de herhaalde verklaringen over hun strategisch partnerschap. Een lange termijn partnerschap met als doel een einde te maken aan de “Westerse” lees “Amerikaanse” wereldorde.

Die orde is opgebouwd na de Tweede Wereldoorlog onder aanvoering van de VS met steun van Canada, Australië, Engeland en de door de Amerikanen bevrijde Europese landen. De opkomst van de EU versterkte de Westerse wereldorde. Rusland speelde nauwelijks een rol in die opbouw. Dat was te druk met zijn eigen communistische wereldorde.

Toen de Sovjet Unie en het Warschau pact in 1990 uit elkaar vielen was het gedaan met de communistische wereldorde. Dat heeft Putjinski als ex spion van de Sovjet Unie nooit kunnen verkroppen. Hij wil op z’ minst de vroegere orde herstellen en als het even kan met China maar meteen een heel nieuwe wereldorde opbouwen.

Dat China een communistische dictatuur is, zal Putjinski een zorg zijn. Misschien verlangt hijzelf heimelijk terug naar het communisme? Met dictaturen als Assad en een communistische dictatuur als die van China heeft hij in het ook geen moeite. Putjinski loves dictaturen.

Naar zijn opvatting moet Oekraïne desnoods met geweld deel uitmaken van zijn nieuwe Russische Rijk. Daar zit nu net de pijn voor China want daar weten ze maar al te goed dat een economisch en politiek ontwrichtende oorlog op den duur hun ambities om wereldmacht nummer een te worden, in de weg kan zitten. China is meer van de lange mars, geduldig de tegenstander ondermijnen in plaats van met tanks een land binnen te vallen. Zo hebben ze Hong kong ingelijfd en hopen ze ooit Taiwan in te lijven. Bovendien heeft China het westen nodig voor zijn ontwikkeling.

Vorig jaar importeerden de Verenigde Staten voor ruim 500 miljard euro spullen uit China. Andersom ging het om zo’n 140 miljard euro. De EU importeerde voor 369 miljard euro, en voerde voor 218 miljard euro uit naar China. Ruw gezegd exporteert China voor 1000 miljard Euro naar het Westen. Die 1000 miljard hebben ze hard nodig om hun ambities overeind te houden. 

Zonder dat kunnen ze de werkende Chinees waarschijnlijk niet in toom houden en hun internationale invloed uitbreiden. Elke terugslag in economische groei is een onmiddellijk bedreiging van hun systeem. Zo'n oorlog op z'n Russisch zou wel eens roet in de ambities kunnen gooien. Het strategisch partnerschap is prima maar dan moet Rusland het niet moeilijker maken dan nodig door oorlog te voeren.