Wie over de A1 Wenen binnenrijdt komt door Weense wouden. De miljoenenstad (bijna 2 miljoen inwoners) wordt omringd door dicht beboste heuvels. Wenen is wat dat betreft veel beter af dan een stad als Amsterdam. Van welke kant je die ook binnenrijdt, het enige wat je ziet zijn overvolle wegen met daarnaast uitgestrekte bebouwing. Bossen zijn in geen velden of wegen te bekennen, hooguit een park niet groter dan wat een picknick plek zou zijn in de dichtbeboste heuvels rond Wenen.
Wat voor Amsterdam geldt, geldt voor heel Nederland. Wie via Venlo het land inrijdt of via Maastricht heeft dezelfde ervaring, misschien hier of daar wat groen maar voor de rest volle wegen met rechts allemaal vrachtwagens en links passerende personenwagens. Dankzij de havens van Rotterdam en Amsterdam en luchthaven Schiphol is Nederland een groot doorvoerland gelegen aan de grootste rivierdelta van Europa.
Sinds de globalisering leven we van aan en afvoer van onze havens. Het is een van de slagaders van onze economie. We zijn handelsland nummer een in Europa en voor de opkomst van China zelfs van de wereld. Helaas begint deze economische activiteit zich tegen ons te keren tenminste als we vinden dat we de CO2 en de stikstof in de lucht moeten verminderen.
Maar dat niet alleen. Onze doorvoer-infrastructuur begint zwaar door te wegen in de ruimte die er nog is voor wonen, werken, landbouw en natuur. Tussen de wegen door bedrijven we namelijk ook nog eens intensieve landbouw, niet op Nederlandse schaal, niet op Europese schaal maar op wereldschaal. Hoe gek het ook mag klinken voor een klein land als Nederland zijn we een wereld-landbouwland. Ook een slagader van onze economie waar we rijk mee zijn geworden. Maar ook dit begint te wringen, bij gebrek aan ruimte en ook nog eens volgens onze politici een teveel aan CO2 en stikstof.
Geen wonder dat de zogeheten natuur klem komt te zitten, tenminste als we vinden dat Nederland ook nog natuurlijke natuur moet hebben. Maar misschien is daar Nederland wel te klein voor en de bevolkingsdichtheid te groot. Nederland is een en al bebouwing aan het worden, als het ware een stads-staat in wording. Weliswaar nog niet met de bevolkingsdichtheid van Singapore maar het gaat hard die kant op. En net als Singapore hebben we niet de omvang om er nog natuur op na te houden. Parken nog wel, mooie onderhouden bos, polder en duinparken voornamelijk geschikt voor recreatie.
Natuurparken van enig formaat hebben we niet. Om een idee te hebben van wat echte natuurparken zijn moet je naar de VS kijken. Het beroemde Yellowstonepark beslaat alleen al bijna 9000 vierkante kilometer. Daarbij vergeleken is de Hoge Veluwe met zijn 55 vierkante kilometer een postzegeltje. Versnipperd over 162 natura-2000 gebieden heeft Nederland bijna 10.000 vierkante kilometer natuur, net zoveel als enkel en alleen het Yellowstonepark.
Geen wonder dat het puinhoop wordt. Dat moet niet alleen allemaal onderhouden worden, je kunt de natuur niet zo maar zijn gang laten gaan, maar ook nog eens geconserveerd, d.w.z. in een staat worden gehouden die als ideaal wordt gebrandmerkt door ecologen, biologen enz. Een onmogelijke en kostbare opdracht die uiteindelijk er toe zal leiden dat Nederland minder inwoners moet gaan hebben dan wel minder welvaart.
Het krankzinnig is dat ondanks het gebrek aan (woon)ruimte de milieugroepen vinden dat Nederland niet meer aan landwinning mag doen nota bene de manier waarop Nederland in de loop van de geschiedenis zichzelf heeft gemaakt. Volgens deze natuur-romantici, vaak stadsmensen die ergens in hun achterhoofd nog altijd dromen van paradijselijke natuur, moet Nederland blijven zoals het is en dat noemen ze dan de natuurlijke staat van het land. Geschiedkundig bekeken is dat onzin. Nederland is altijd een land in de maak geweest en daarmee zouden we nu mee moeten stoppen.
Nederland is een uit de kluiten gegroeide stads-staat aan het worden en dat zullen we moeten aanvaarden. Natura natuur hebben we niet en kunnen we niet hebben, tenzij we Nederland helemaal teruggeven aan de natuur. Dan moeten we beginnen met de afsluitdijk door te steken en de waterwerken slopen. Dat wil natuurlijk niemand. Ook de fanatiekste milieuactivist niet. Die wil wel graag op de bank naar TV kunnen blijven kijken in zijn comfortabele stadswoning en op zijn tijd een terrasje kunnen pikken om de verveling te verdrijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten