57. HET KAN VRIEZEN. HET KAN DOOIEN. WEERPRAATJE

 

NOS Weerman Gerrit Hiemstra staat bekend als een overtuigd aanhanger van de heersende klimaattheorieën.

Misschien ben ik als klimaatscepticus overgevoelig maar het weerpraatje na het NOS acht uur journaal wordt steeds vaker een klimaatpraatje. We breken telkens opnieuw records in droogte of nattigheid allemaal het gevolg van klimaatverandering. Van de gebruikelijke weersverandering komen we langzamerhand in de klimaatverandering. Het onderscheid tussen weer en klimaat wordt kleiner.

Vroeger vonden we het weer het weer en dat kan in Nederland grillig zijn. We hebben droge of natte zomers, een koude of zachte winter, een te natte herfst of een te late lente. Geen zon te zien vandaag, de beloofde regen komt niet en het waait harder dan gewoon.

Niemand lag daar wakker van behalve de boeren. Die hadden altijd wat met het weer. Late vorst is slecht voor de fruitbomen, een te nat voorjaar voor de aardappelen, teveel zon is niet goed voor de groententeelt enz. Maar de boeren wisten daar mee te leven.

Weer was een kwestie van levenservaring. Als je oud genoeg werd, kreeg je het besef dat het weer nu eenmaal het weer is en nauwelijks voorspelbaar. Totdat de wetenschap met zijn statistieken er mee begon te bemoeien. Plotseling moest het weer zich aan gemiddelden houden, niet boven een bepaalde temperatuur komen, niet teveel regen, geen windkracht boven 5 enz. De statistieken vervangen de ervaring, de wetenschap de natte vinger.

Worden we daar beter van? Ik denk het niet, zeker niet als we daar ook nog de klimaatverandering bij optellen. In plaats van het weer te accepteren willen we het beheren. De vroegere onbezorgde zorgelijkheid over het weer verdwijnt in de put van de klimaathype. CO2 is de schuldige en als we die nu maar genoeg uit de lucht halen zal alles beter worden. Ik vrees dat dit maar ten dele waar zal blijken te zijn. Er is geen een-op-een relatie tussen klimaat en CO2 maar maak dat de klimaatgelovigen maar eens wijs.

Aangezien teveel CO2 in de atmosfeer zou komen door menselijke activiteiten, zijn we van een klimaathype in een schuldhype terecht gekomen. Schuld staat weer bovenaan onze agenda. Het schuldbesef was even verdwenen maar is nu met hulp van de klimaatwetenschap weer terug. We moeten CO2 terugdringen door meer molens en zonnepanelen te plaatsen, door minder te consumeren, meer milieubewust te zijn enz. Deze keer is er geen verlosser om ons van onze schulden te verlossen. We moeten het zelf doen. 

(wordt vervolgd)