OORLOGSBULLETIN 10

De Serven betuigen hun steun aan Putinski.

 

De Hongaren hebben me bij de laatste verkiezingen waarbij Putinski vriend Orban opnieuw royaal heeft gewonnen, zwaar teleurgesteld. Zijn de Hongaren dan de Russische tanks die in 1956 Boedapest binnenrolden en hun opstand tegen de Russische bezetting genadeloos neersloegen, vergeten? Ik dacht altijd dat ze hun helden van de opstand in 1956 in ere zouden houden en geen gemene zaak met Putinski zouden maken. Ze hebben gelukkig wel afstand genomen van de Russische invasie en etnische Hongaarse vluchtelingen in hun land opgevangen. Dat is dan tenminste wat.

Sinds de bombardementen van de NAVO op Servische doelen (1999) om Milosevic terug te fluiten van zijn etnische schoonmaak in Kosovo, zijn er veel Serven die de NATO als agressor zien en Rusland als hun beschermheer. Hoeveel Serven uiteindelijk voor nu Rusland kiezen in plaats van Oekraïne is moeilijk in te schatten. Het zou helpen als in Servië meer zou worden gedaan aan kritische zelfreflectie over de rol van hun president Milosevic die per slot van rekening terecht heeft gestaan voor het speciaal Joegoslaviëtribunaal in Den Haag op beschuldiging van oorlogsmisdaden en misdaden tegen de menselijkheid.

Een ander verhaal zijn de Latijns Amerikanen. Sommige vakbondsvrienden en linkse intellectuelen op dat continent zijn buitengewoon sceptisch tot op het vijandige af over de solidariteit van West Europa en de VS met Oekraïne. Rusland krijgt het voordeel van de twijfel. Zij kunnen niet geloven dat je ondanks alles beter de VS als buur kunt hebben dan Rusland.

Ze kennen Rusland niet als buurland, de VS wel. Ze hebben zich ook nooit een goed beeld kunnen vormen van de Russische overheersing in Midden en Oost Europa ten tijde van de Sovjet Unie. Sommigen maalden daar zelfs niet om. Ik denk omdat ze bang zijn dat ze hun wereldbeeld zouden moeten bijstellen. Russisch imperialisme bestaat in hun ogen niet. Nu met de militaire inval in Oekraïne het Russisch imperialisme zich alsnog in al zijn wreedheid en absurditeit aan de wereld toont, blijft het voor hen alsnog moeilijk om afscheid te nemen van hun oude bondgenoot.

Daar komt bij dat linkse intellectuelen en leiders als gevolg van de decennia lange polarisatie tussen kapitalisme en communisme, tussen de VS en Cuba,  door de VS zelf onverschillig zijn gemaakt  voor democratie. Was het niet de democratische VS die soms met geweld intervenieerde in landen met een linkse gekozen regering als bijvoorbeeld Chili en Nicaragua? En was het niet de democratische VS die staatsgrepen van generaals tegen democratisch gekozen regeringen oogluikend steunde zoals in Argentinië en Brazilië? Voor de VS was in de tijd van de Koude Oorlog anti-communisme belangrijker dan democratie en dat wreekt zich.

De Falkland oorlog tussen Argentinië en Groot Brittannië heeft eveneens bijgedragen aan een vijandig beeld van NATO en Europa in Latijns Amerika. 

"In 1982 besloot de Argentijnse junta van Leopoldo Galtieri in te spelen op de nationalistische gevoelens bij zijn landgenoten door de Falklandeilanden te bezetten. Hij wist zo de aandacht af te leiden van interne problemen zoals de verslechterende economische situatie en onvrede over het bewind van de junta (onder andere de Vuile Oorlog). De Argentijnse legerleiding nam ten onrechte aan dat het Verenigd Koninkrijk, dat in die tijd ook grote economische en sociale problemen kende, niet op de bezetting zou reageren. Dit bleek een misvatting, juist ook omdat premier Margaret Thatcher de aanval wist te gebruiken om het land te verenigen en tegelijkertijd haar herverkiezing veilig te stellen. "(Wikipedia)

De Britten wonnen de oorlog o.a. met het tot zinken brengen van de pantserkruiser Generaal Belgrano.

"De General Belgrano was de voormalige Amerikaanse kruiser USS Phoenix, die de aanval op Pearl Harbor had doorstaan. Zij werd op 2 mei 1982 aangevallen door de HMS Conqueror, een Britse atoomonderzeeër, die drie torpedo's 21 inch Mark 8 mod 4 afvuurde die nog uit de Tweede Wereldoorlog dateerden, hoewel het schip ook de nieuwere Mark 24 Tigerfish aan boord had. De aanval op de Belgrano kostte 323 mensen het leven. De gehele Argentijnse vloot werd als gevolg van deze actie naar haar havens teruggeroepen, waardoor ze geen gevaar meer vormde voor de Britse vloot."(Wikipedia)

Ondanks dat de oorlog door extreem rechtse, opportunistische dictator-generaals was begonnen en verloren, is het voor linkse Argentijnen en hun Latijnse vrienden onverteerbaar dat de Britten hun land een nederlaag hebben bezorgd. Nationalistische gevoelens zijn sterker Linkse idealen.