OP WEG NAAR EEN CONFEDERAAL BELGIË?

De twee aartsrivalen in de Belgische politiek. Links de nationalistische centrum rechtse N-VA leider Bart de Wever, formateur van een nieuwe Vlaamse regering, rechts de onbetwiste Waals socialistische leider Elio di Rupo. Zij vertegenwoordigen de scheiding der geesten die zich voltrekt tussen Vlaanderen en Wallonië of anders gezegd de Nederlands en Franstaligen.

De kaarten in België zijn bij de parlementsverkiezingen geschud. Wallonië stemt socialistisch, Vlaanderen nationalistisch. Brussel hangt daar ergens tussen in. Waar moet die stad heen? Hoofdstad van Europa zijn? Hoe doe je dat, zo lang niemand weet wat dat precies betekent. Hoofdstad zijn van een land dat in tweeën wordt gedeeld door een taalgrens die meer weg heeft van een landsgrens, is ook al moeilijk. Bijgevolg hangt de stad van houtje touwtjes werk aan elkaar met een culturele diversiteit die in de rest van België niet bestaat en niet wordt gewild.

Het socialisme van Wallonië is wat je armoede socialisme zou kunnen noemen. Het landsdeel is niet volledig weggezakt in armoede en werkloosheid dankzij de wettelijk geregelde overdrachten van Vlaanderen aan dat landsdeel. Over de hoeveelheid geld die van noord naar zuid stroomt wordt eeuwig en altijd getwist maar dat het gebeurt staat buiten kijf. België is een transfer staat en volgens veel Vlamingen is het dat altijd al geweest, zelfs toen Wallonië als geïndustrialiseerd landsdeel veel rijker was dan Vlaanderen.

Vlamingen waren gastarbeiders in hun eigen vaderland. Behalve de openlijke racistische arrogantie van de Waalse politici is er op het transferbeleid in 185 jaar niets veranderd. Het rapport over 'Het totaalbeeld van de intergewestelijke overdrachten' in het Economisch Tijdschrift van de Nationale Bank van België dateert van 18 september 2008 en behandelde de toestand in 2005, dus ten tijde van het legendarische bezoek van Bart De Wever aan Strépy. Dat eerbiedwaardig Koninklijk Instituut, dat bezwaarlijk van enige Vlaamse separatistische sympathie kan verdacht worden, kwam tot de conclusie dat het Waalse Gewest in 2005 de som van 6,1 miljard euro aan intergewestelijke overdrachten ontving. Elke Vlaamse inwoner betaalde 967 euro en elke Waal ontving 1.783 euro. Het staat er zwart op wit. Tien jaar later en een zware economische crisis verder is er weinig veranderd, behalve de Pontius-Pilatushouding van de N-VA. Volgens het Leuvense instituut Vives is het jaarlijkse transferbedrag opgelopen tot 6,4 miljard euro. Dan heeft men nog geen rekening gehouden met de rente op de staatsschuld, want dan loopt de factuur van noord naar zuid op tot 12 miljard euro ! Het is tijd dat men de (Charles) Rogierlaan omdoopt in de Vlaamse Solidariteitslaan. (Jean-Marie Dedecker, tegenwoordig burgemeester van Middelkerke, in de Knack

Daarom stelt Vlaanderen zoals het heeft gestemd. De Vlamingen zijn het beu om te betalen aan de Walen onder het mom van solidariteit. Solidariteit zonder verantwoordelijkheid is een lege huls, een smoesje om de ander geld uit de zak te kloppen. Solidariteit zonder verantwoordelijkheid is de schuilnaam voor een uitvretersmentaliteit.  Het ach en wee over de zogenaamde racistische, egoïstische Vlaming van Waalse zijde is daarom  hypocriet. Het is te gemakkelijk om op kosten van een ander de goedzak uit te hangen.

Is er een oplossing in zicht voor deze toestand? Ik vrees dat het moeilijk gaat worden. Het Vlaams Belang streeft naar een Vlaamse Republiek, politiek niet haalbaar maar wel begrijpelijk in het licht van de Vlaamse geschiedenis. Als tussenoplossing wil de andere, grootste nationalistische partij N-VA van de Belgische federale staat een confederale staat maken.

Een confederatie of statenbond is een samenwerking van onafhankelijke staten die samen een staat vormen. Hierbij bestaat een overeenkomst of verdrag tussen de verschillende onafhankelijke landen die overeenkomen om bepaalde aangelegenheden zoals de buitenlandse belangen en veiligheid gemeenschappelijk te regelen. (Wikipedia: confederatie)

In een confederaal België heeft Vlaanderen als onafhankelijke staat elk moment het recht om te beslissen wat ze als land samen zal doen met de andere deelstaten en wat niet. Het zou een geschikt eindpunt van de Vlaamse emancipatie kunnen zijn en een neiuw begin voor België. Maar wat met Brussel?