Er wordt veel geschreven over energie transitie maar weinig gerekend. Politici, milieu activisten en volgelingen menen dat de werkelijkheid hun politieke wens als vanzelf volgt. Ze staan er niet bij stil hoe groot de vloedgolf is die ze op de bevolking afsturen. Als je berekent wat er allemaal bij komt kijken, besef pas de omvang en de onhaalbaarheid van de gestelde doelen. Minister Hermans begint dat nu te ontdekken.
Logisch ook. Kijk maar hoe lang het geduurd heeft voordat er fatsoenlijke en betaalbare fossiele brandstof auto’s waren, efficiënte vliegtuig en scheepsmotoren. Hetzelfde geldt voor het industriële energie gebruik. Al met al is daar ruim 100 jaar overheen gegaan. Nu moet de omschakeling in 25 jaar kunnen!
Voorbeeldje. Er rijden nu ongeveer 3 miljoen elektrische auto’s in Europa. Over 25 jaar zouden er dat ruim 250 miljoen moeten zijn. Dat is 83 keer zoveel. Dat betekent dat er per jaar 10 miljoen elektrische auto’s bij moeten komen. Wereldwijd rijden er 1,4 miljard fossiele auto’s rond. Er moeten dus wereldwijd 60 miljoen elektrische auto’s per jaar bijkomen.
In de VS, het autoland bij uitstek en de maker van de Tesla, rijden bijna 300 miljoen auto’s waarvan slechts 4 miljoen elektrisch is. In 25 jaar moeten daar er dus elk jaar 12 miljoen auto’s bijkomen, dat is het drievoud van wat er nu elektrisch rijdt.
Een ander vraag die we ons kunnen stellen of de netto-nul-CO2 uitstoot in 2050 haalbaar is?
“In 2023 bedroeg het wereldwijde primaire energieverbruik ongeveer 172.000 Terawattuur (TWh), waarvan circa 36.000 TWh duurzaam werd opgewekt (uit kernenergie, waterkracht, wind, zon, biomassa en geothermie). Ondanks het feit dat elektrificatie, zoals van het wagenpark, energiebesparend werkt, wordt verwacht dat de mondiale energiebehoefte tegen 2050 zal stijgen tot zo’n 250.000 TWh – als gevolg van bevolkingsgroei en toenemende welvaart in ontwikkelingslanden.
Stel dat we ervan uitgaan dat 200.000 TWh daarvan moet worden geleverd door nieuwe, duurzame energiebronnen en dat fossiele brandstoffen volledig worden uitgefaseerd – wat is daarvoor dan nodig aan infrastructuur?
Zonder de lezer te belasten met ingewikkelde berekeningen, kunnen we een globale inschatting maken. We hebben nog 25 jaar om die 200.000 TWh aan jaarlijkse productiecapaciteit te realiseren. Laten we, enigszins arbitrair, uitgaan van de volgende verdeling: 40 procent windenergie, 30 procent zonne-energie en 30 procent kernenergie.
Dat komt grofweg neer op 12 miljoen windturbines van 3 Megawatt (MW), één miljoen vierkante kilometer ruimte op land voor zonnepanelen (ongeveer tweemaal het oppervlak van Spanje), en 6300 kerncentrales van 1200 MW. Let wel: de nieuwste en grootste Europese kerncentrale in Finland is 1600 MW en had een bouwtijd van 17 jaar.
Zelfs als we slechts 10 procent van deze aantallen zouden kunnen realiseren, is dat al een enorme opgave. Het moge duidelijk zijn dat de netto-nul-doelstelling onder deze aannames niet meer is dan een fata morgana. “ (Wynia’s week)
Het Internationale Energie Agentschap stelt dat de hernieuwbare energie met 5% per jaar moet groeien om de doelstelling van nul-netto-CO2 te halen. Ze schrijft dat dit aanzienlijke inspanningen en investeringen vereist Het zal een uitdaging zijn, aldus het agentschap. Maar hoe groot die uitdaging in cijfers uitgedrukt is, zegt ze er niet bij. Zelfs geen ruwe schatting van wat er nodig is.
Is dit omdat ze de droom dat CO2 netto-nul uitstoot voor 2050 niet wil verstoren? Wat ze wel schrijft is dat het moet omdat we anders niet binnen de 1,5 graad temperatuurstijging blijven en dat zo weten we, betekent zo'n beetje het einde van de wereld. Dat zal het agentschap niet op zijn geweten willen hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten