 |
| Pat Andrea, Dormitorio de Cabrera, 2003 Pat Andrea werd geboren in den Haag en studeerde bij Co Westerik aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in de Haag. Hij woont afwisselend in Parijs en Buenos Aires. De laatste woonplaats verklaart zijn kleurgebruik en zijn onrealistische (magische?) realisme waarin verhoudingen er niet toe doen. Het schilderij wekt de indruk dat hij plaatjes uit een tijdschrift geknipt heeft. Volgens het bijschrift in het museum is hij gefascineerd door de Argentijnse femme fatale. |
 |
| Marlene Dumas, The show must go on, 1988-1991 Dumas schildert aan de hand van foto's en plaatjes uit tijdschriften. Ze noemt haar schilderijen dan ook wel tweedehandse plaatjes. Ze schildert vrij en direct. Het kleurgebruik is terughoudend, zeker voor iemand die in Zuid Afrika is geboren. Het is me niet duidelijk wat de jongen aan het doen is. Is hij een soort straatdanser? |
 |
| Michael Raedecker, Zonder titel, 1995 Een abstract schilderij in een realistisch kunst museum. Dit schilderij moet je zelf invullen Een masker en twee ogen? Een gele wolk? Een gekreukelde zon? Of is het een geel masker? |
 |
| Erwin Olaf, Victoria en scene, 2007 Met dit type zeer nauwkeurig geënsceneerde foto's is Olaf een bekende fotograaf geworden. De sfeer die hij oproept met deze foto heeft veel weg van die welke de Amerikaanse schilder Edward Hopper met zijn schilderijen oproept. Bij Hopper zijn de contrasten meestal harder door het zonlicht van buiten. Net als bij Hopper is dt meisje eenzaam en tegelijk heel gewoon. De omgeving versterkt haar eenzaamheid. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten