DE EENZAAMHEID VAN VLAANDEREN 3

Café Du Parc, Brussel, september 2015

Je denkt in alle politieke onschuld dat de Franstaligen, die Brussel na de afscheiding van Nederland in 1832 drastisch verfranst hebben, de kroon op hun werk zetten met de vestiging van Waalse parlement in Brussel. Wonderlijk genoeg is dat niet gebeurd. Het Waalse parlement zetelt in de zo goed als onbekende stad Namen. 

Hoe komt dat zo? Waarom zien de Franstaligen net als de Vlamingen de stad Brussel ook niet als hun politiek-bestuurlijke hoofdstad? Is dat alsnog uit respect voor het laatste restje Vlaams in Brussel? Of wat ook kan, zien de Franstalige Brusselaars de Walen liever niet in hun binnenstad? Of andersom, zien de Walen het niet zitten met Brussel met zijn facade van Grande Dame waarachter veel armoede schuilt? Of is het uit politieke berekening? Met Brussel als zelfstandig Gewest zijn er in het federale België immers twee Franstalige Gewesten. Het overwegend Franstalige Brussel en het geheel Franstalige Wallonië. Twee is meer dan een en dat kan in de toekomst politiek strategisch van belang zijn.

Het gerucht wil dat Wallonië niet wil opdraaien voor de hoge sociale kosten en de dure infrastructuur van de Grande Dame. Als forenzenstad van Vlamingen én Walen, de wegen naar Brussel zitten tegenwoordiger nog voller dan die in de Nederlandse Randstad,  loopt Brussel veel belastinggeld mis. De kosten voor de hoofdstedelijk infrastructuur en de sociale programma’s zijn erg hoog door het hoge aantal werklozen (ongeveer 17%) en de vele migranten. Het kan natuurlijk ook dat Vlaanderen betaalt aan Wallonië om uit Brussel weg te blijven. Over de bestuurlijke kosten zullen we het nog maar niet hebben.

(verschijnt elke vrijdag)