Volgens mij heeft Asscher met zijn politieke karakterisering van het overleg over de kabinetsformatie als “Rechts met den Bijbel” een grens overschreden die onvoorziene gevolgen kan hebben. Ik vrees dat hij daar zelf niet of veel te weinig over heeft nagedacht.
Dat Asscher met zijn leus goed fout zit, is gemakkelijk vast te stellen door het woord Bijbel in de bovenstaande leus te vervangen door Koran. Hij doet wat hij Wilders verwijt.
Met zijn leus geeft Asscher de Bijbel een negatieve, ondemocratische bijklank die anderen helaas hebben bij het woord Joods of Islamitisch. Asscher schaart zich daarmee in de rijen van degenen die politiek en geloofsovertuiging als een pot nat zien. Blijkbaar is de schroom bij de PvdA om geloofsovertuiging als ouderwets en conservatief af te doen, verdwenen sinds de partij een gigantisch politiek pak slaag heeft gekregen van de kiezers.
Hij zelf zou beter moeten weten. Zijn partij de PvdA heeft zijn naoorlogse successen mede te danken gehad aan de zogenaamde Doorbraak Christenen bij de PvdA en samenwerking met Christelijke partijen in diverse kabinetten. Asscher heeft dus kilo's boter op zijn hoofd.
Met zijn opmerking suggereert Asscher dat sommige Christenen met hun Bijbelse inspiratie niet passen in het progressief democratisch overleg. Dat is voor de Nederlandse politiek een slechte zaak. Met zijn uitspraak heeft Asscher een bijdrage geleverd aan de verwildering van het politieke debat in Nederland en misschien ook wel aan het isolement van zijn partij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten