Samsom
krijgt er in zijn eigen PvdA huisblad S&D van langs (Wout
Cornelissen, De last van de macht (2), Van Rutte I naar Rutte II:
zoek de verschillen, S&D ,11-12-2012). Dat is andere koek
dan van zijn achterban. Die was veel te blij dat ze weer in het
pluche van de macht zaten. Dat is wel eens anders geweest. Toen de
partij nog gewoontjesweg meetelde in het spel om de macht, werd in
elk partijcongres tot 3 cijfers achter de komma geknokt wat de partij
allemaal te doen stond als ze eenmaal aan de macht zou zijn. Dat
waren de hoogtijdagen van de maakbaarheid van Nederland en de
rest van de wereld.
Vandaag de
dag is de partij al lang blij dat ze meetelt. Met dank aan Samsom. Zo
blij zelfs dat de partijleider meteen na de verkiezingen kon
aansturen op een kabinet met de VVD zonder dat er ook maar ergens
werd geprotesteerd. Niet de minimaalste poging om iets anders te
proberen bijvoorbeeld een kabinet te vormen met SP, D66 en CDA , al
was het maar voor de show. Wout Cornelissen van het genoemde PvdA
huisblad S&D is daar al net zo verbaasd over als ikzelf indertijd
was. Waar blijft de linkse PvdA? Loopt partijleider Spekman er dan
alleen maar voor spek en bonen bij of is hij echt niet meer dan een
nostalgisch socialist zonder plan voor de toekomst?
Maar er is
meer. Wout stelt namelijk vast dat de PvdA zich al in de tijd van
Paars (kabinetten Kok), daarna met Wouter Bos en nu dus met Samsom
heeft aangepast aan 'het liberale mens – en maatschappijbeeld.'
Voormalig FNV voorman Kok was de eerste CEO van wat voortaan de BV
Nederland werd genoemd. Kok plukte de laatste ideologische veren van
de PvdA. Wat overbleef, was de rituele geloofsbelijdenis dat alle
mensen gelijk zijn(leve de nivellering) en dat er eerlijk verdeeld
moet worden waarbij de sterkste schouders de zwaarste lasten dragen.
Voor de rest sluit de PvdA aan bij de VVD opvattingen over ‘de eigen
verantwoordelijkheid van de burger` en `de ontmanteling van de
overheid` aldus Wout Cornelissen.
Waar Wout
Cornelissen schrijft dat“linkse politiek alleen mogelijk is indien
wordt beseft dat politiek het domein van de vrijheid is en niet van
de noodzaak, van de verbeelding en niet van de cynische berusting”,
dan heeft hij het grootste gelijk van de wereld op dat ene woordje
'links' na. Elke politiek, links of rechts, behoort met verbeelding
en inspiratie verder te kijken dan materiële noodzaak. Maar
dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan of zoals met een variant op
Elsschot je zou kunnen zeggen “tussen woord en daad staan partijbureaucratie, eigen belangen en practische
bezwaren”.
Het gevolg
aan dit gebrek aan verbeelding en vrijheid is dat de PvdA zich samen
met de VVD heeft gestort in een uitruil kabinet (vlgs. Wout
Cornelissen is zo’n uitruil kabinet de logische opvolger van een
gedoog kabinet) waarin de VVD paradigma’s meer markt, minder
overheid en meer verantwoordelijkheid voor de burger, overheersen.
De
gevolgen zijn duidelijk: bezuinigingen cultuur gaan even hard door
als onder Rutte I (waar blijven de protesten tegen de afbraak van de
beschaving?), over de Europese begrotingsnormen wordt niet getwist
zodat ook de rest aan bezuinigingen even hard doorgaan, de arbeidsmarkt
wordt hervormd ten koste van de werknemers, meer repressie bij
justitie wordt vervolgd, op ontwikkelingssamenwerking wordt 25% gekort, immigratiebeleid aangescherpt enz. De PvdA
als alternatief voor de VVD kunnen we wel vergeten.
Weinig van de verschillen terug te vinden inderdaad. Ook de mantra van Samsom begint afgezaagd te worden als hij bij elke verdediging van het gekozen beleid telkens eindigt met "... om Nederland sterker en socialer uit de crisis te laten komen."
BeantwoordenVerwijderenAls de druk op hem maar groot genoeg wordt, wil ik nog wel zien of hij blijft kwartetten met Rutte.
BeantwoordenVerwijderen@aadverbaast
BeantwoordenVerwijderenSprak je op twitter niet van een emmer cliché's?
@ZJA
Zal ie uit het kabinet stappen?
@petrus: Ik kan me weer volledig vinden in je analyse.
BeantwoordenVerwijderenWe hebben het er samen eerder over gehad hoe (we?) ik mijn politieke “thuis” al ruim(?)20 jaar kwijt ben, maar dat een eerste aanzet tot vervreemding kwam vanuit het zg. ‘nieuw linkse’(?) gedachtegoed uit de jaren zestig van de vorige eeuw. Politici die ondanks hun afkomst – vaak uit een arbeidersnest – totaal vervreemd waren van hun eigen ideologische achtergrond en dus achterban. Een groep arbeiders die over het algemeen veel conservatiever van aard en minder ideologisch gemotiveerd was om de wereld op elke punt en komma naar haar hand te zetten. Het ging hoofdzakelijk om loon en arbeidsvoorwaarden en de scheidslijn tussen de “haves and have not’s” was duidelijk. Er was nauwelijks een spoor van een vals klassenbewustzijn te onderkennen.
Die groep arbeiders die hun dagelijks brood in grote fabrieken – met vaak gevaarlijke en ongezonde werkomstandigheden – is grotendeels geschiedenis. De arbeidvoorwaarden zijn onwaarschijnlijk veel beter geworden, meer vakantie, betere werkomstandigheden door allerlei soorten wetgeving, betere lonen enz. Je zou kunnen zeggen dat de arbeider van vroeger als grote groep in de praktijk van alle dag is verdwenen en vervangen door een nieuw soort arbeider. Eentje die zich meer thuis voelt bij wat vroeger het middenkader was en dus ook dichter tegen een vals klassenbewustzijn aanschurkt. Wellicht is de koers die de PvdA heeft ingezet met Samson in de spits gewoon in harmonie met de moderne wereld en een teken van de tijd van een maatschappij die volledig en definitief postindustrieel is geworden.
Ook ik kan me niet voorstellen hoe makkelijk op voorhand een socialistische partij akkoord is gegaan met de meer liberale aanpak van aanpassingen in de arbeidsomstandigheden die het huidige kabinet voorstaat. Allemaal zaken die vaak hard zijn bevochten worden bijna geruisloos bij het grof vuil gezet. De sociaal-activistische kast wordt volledig uitgeruimd, maar misschien is het wel een manier om in deze harde rivaliserende wereld mondiaal te kunnen blijven concurreren en dus te overleven.
De arbeidsomstandigheden zijn in afgelopen decennia in de zogenaamde derde wereldlanden namelijk geen steek verbeterd, terwijl de productie wel veel flexibeler en mondialer is geworden. De Mexicaanse landarbeider wordt nog steeds in Californië uitgebuit. Daar zijn oost Europese landarbeiders in west Europa bij gekomen. In India werkt nog steeds ruim 80% van de bevolking op het land en zijn vrouwen blij met één á anderhalf euro en mannen met anderhalve á twee euro loon per dag. En zo kan ik een boek vol schrijven van schrijnende misstanden van kinder-en-ander slavenarbeid in alle delen van de wereld. Om onze rijkdom min of meer te kunnen handhaven zijn wij in het westen vaak afhankelijk van dezelfde misbruik van groepen mensen waar we vaak met tranen in de ogen voor een goed doel geld aan geven. De “Fair Trade” – wat een veel menselijker manier van sociaal-economische omgang zou zijn – organisaties slaan nog steeds geen deuk in een pakje boter.
Ik weet niet wat ik van de meer moderne sociaaldemocratische politiek moet denken en ben dus niet alleen mijn sociaaldemocratische partij kwijt, maar ook een beetje de wereld waarin we leven en waarvan ik had gehoopt dat ik zichtbare verbeteringen (in het buitenland) zou kunnen zien en meemaken. Ik ben nu bang dat ik dat niet meer zie gebeuren.
Ik sta op het punt om mijn laats restje idealisme te verliezen en vecht bijna dagelijks tegen politiek cynisme.
Sorry voor de tirade, maar ik schoot plotseling los : -((((((.
Kan zo maar gebeuren!
@jp
BeantwoordenVerwijderenJe snijdt nogal wat onderwerpen aan.
De arbeidersklasse van weleer met zijn rokende schoorstenen en collectieve bewustzijn bestaat niet meer in Nederland.
Er is een nieuwe arbeider, werknemer geheten met veel gunstiger arbeidsvoorwaarden dan de arbeider van weleer zich ooit heeft kunnen voorstellen.
We zijn van een productie economie vooral en diensten economie geworden.
De concurrentie is meer dan ooit geglobaliseerd waardoor het Westen zijn technische voorsprong langzaam ziet verdampen.
Ondanks internationale vakbondsstrijd zijn de arbeidsomstandigheden in de Derde wereld nauwelijks verbeterd en de macht van de vak of arbeidersbeweging niet toegenomen.
Maar er is nog steeds strijd tussen kapitaal en arbeid gaande. Tegenwoordig is het de financiële wereld die de werknemer de duimschroeven aandraait. Die wereld eist hoog rendement en privileges om met het geld te doen en laten wat het wil. Daardoor is het evenwicht tussen kapitaal en arbeid, voor zover dat bestaat, danig verstoord. Zoals gewoonlijk kan men in de politieke tegenstellingen in de VS goed zien hoe heftig die strijd is.
De vraag is dus niet of we het kapitaal zoals het zich in de financiële wereld gedraagt wel of niet aan banden leggen maar hoe we het aan banden leggen. Tegelijkertijd moeten we ervoor waken dat onze samenleving fatsoenlijk blijft en mensen niet aan de kant schuift als "verliezers". de overheid heeft daarin taken en die mogen niet vanwege het geloof in een kleine overheid verdwijnen.
Nu nog niet, maar als de peilingen over één/twee jaar nog slecht zijn, ontstaan er vanzelf fricties. Binnen de twee partijen en tussen de twee partijen. Dat is meestal het begin van het einde.
BeantwoordenVerwijderenje kan het ook van de positieve kant bekijken: de internationale vakbondsstrijd stelde nooit wat voor, het hemd was nader dan de rok, anders gezegd het kapitaal was vele malen beter internationaal georganiseerd dan de organisatie van de arbeiders, technisch gezien nog begrijpelijk ook. DSK was kandidaat van de sociaaldemecraten in Frankrijk. Mubarak was twee maanden voor zijn aftreden nog gerespekteerd lid van de Internationale. Sociaal democraten waren in Nederland met de christendemocraten beleidbepalers op het terrein van de sociale woningbouw,resultaat: ook Vestia, sociaaldemocraten waren met de christen democraten beleidsbepalers op het gebied van de m.i volstrekt maffe schaalvergroting in het onderwijs. Macht corrumpeert, eigenlijk valt de steun van het volk voor de sociaaldemocraten nog erg mee, maar ik ben bang dat het volk de verkiezingen teveel ziet als een songfestival.
BeantwoordenVerwijderenIs het dan raar dat Samsom een populair deuntje neuriet?
@jankosenbrink
BeantwoordenVerwijderenKapitaal kreeg internationaal veel meer vrij spel dan vakbonden. Helaas is dat nog altijd zo.
Ik heb nooit begrepen wie er achter de krankjorume hypotheekbonanza zat. De bouwmaffia? De politiek? De banken? De makelaars? De projectontwikkelaars? Het lijkt haast wel een complot gesteund door de bouwbonden. Ik begrijp dat dezelfde actoren nu weer proberen de boel weer zo gek te krijgen uit naam van de starters en de werkgelegenheid. Laten ze een voorbeeld nemen aan België. Daar is de huizenmarkt nog altijd normaal.
Schaalvergrotingen zijn bedoeld als bezuinigingen en dat gaat nog wel even door. Zo hoeven politici namelijk niet echt te kiezen tussen bezuinigen en bezuinigen. Totdat de bom barst maar dan hebben de verantwoordelijken al lang een nieuwe baan.
Verkiezingen zijn deel uit gaan maken van infotainment. Een niet te stoppen trend.