CRISIS IN ARGENTINIË

Toevallig zag ik vanmorgen op de notitiekalender dat het vandaag 11 jaar geleden is dat Argentinië failliet ging met plunderingen en straatgeweld tot gevolg. Als gevolg van verkeerd economisch en financieel beleid (het land hield jarenlang vast aan een op een koers voor de peso met de Amerikaanse dollar) had het land veel te lang boven zijn stand geleefd. Eens moest daarvoor de prijs betaald worden.

Vandaag las ik in de krant opnieuw over plunderingen in het hele land. Wat precies de reden is dat het nu tot een uitbarsting komt, is niet duidelijk. Dat het ernstig is wel zoals je aan de foto's kunt zien. Wat ik wel weet is dat onder het bewind van eerst de links peronistische president Kirchner en daarna van zijn vrouw, het land weer in zijn oude gewoonte terugviel om de economie politiek te manipuleren.

De links peronistische Nestor Kirchner (2003 – 2007) kon zijn beloften aan de kiezers nog houden dank zij de goed draaiende wereldeconomie waar Argentinië ook van kon profiteren. Maar toen in 2008 in Amerika de financiële crisis begon met zijn weerslag op de echte economie kreeg zijn vrouw en opvolgster Cristine Kirchner (2007 tot op heden) het al moeilijker om de beloofde gouden bergen waar te maken. Geen nood. De statistieken werden op bevel van hogerhand aangepast. Zo waren de officiële inflatiecijfers een stuk lager dan de werkelijke inflatie.

Toen oliemaatschappijen hun prijzen aan de pomp wilden aanpassen aan de werkelijke inflatie werd hun dat van staatswege verboden. Ze werden publiekelijk veroordeeld als platte winstmakers en net als andere multinationals, buitenlandse investeerders en uiteraard ook eigen inlandse vermogenden kregen zij de schuld van de groeiende economische malaise. Sinds kort laat het IMF uitzoeken of de Argentijnse regering inderdaad de inflatiecijfers heeft gemanipuleerd.

Geen verstandig beleid van een land dat sinds de crisis van 2011 internationaal toch al niet bekend staat om zijn financiële betrouwbaarheid. Er wordt nog steeds getwist over de terugbetaling van schulden uit de periode van het faillissement. Je kunt wel vinden dat je niet verplicht bent om terug te betalen maar als daardoor niemand meer in je land wil investeren raak je nog verder van huis tenzij je daarvoor wilt kiezen maar dan moet je je bevolking wel voorbereiden op Cubaanse toestanden d.w.z. een economie die wel verdeelt maar niets meer toevoegt zodat de te verdelen koek steeds kleiner in plaats van groter wordt.

Nu is het dus weer zover. Terwijl de regering Kirchner (met steun van president Chavez van Venezuela) jarenlang de kop in het zand heeft gestoken voor de economische realiteit, peronistische rethoriek verkoos boven politieke eerlijkheid, barst de etterende wond van de falende economie alsnog open. We zien vandaag plunderende meutes in straten van veel steden verspreid over heel Argentinië als gevolg van (jeugd)werkloosheid en groeiende armoede. Waar het op uit zal lopen weet niemand maar het zou mij niet verbazen als Kirchner straks moet opstappen en iemand anders mag proberen het land weer een beetje in het gareel te krijgen. Voor zo lang als het duurt.

De foto's komen uit de Argentijnse krant Clarin