OFFERFEEST

Petrus, ZWARTE ZON (BLACK SUN), acryl op papier

Offers zijn van alle tijden. Het Oude Testament begint met de offers van de gebroeders Kaïn en Abel aan God. Van Abel stijgt de rook van zijn offer omhoog van Kaïn slaat de rook tegen de grond. Een volgens die tijd treurig gevolg van het feit dat het offer van Kaïn God niet welgevallig is en dat van Abel wel. Het resultaat van deze goddelijke miskleun is broedermoord. Kaïn slaat zijn broer Abel dood.

Offeren doe je aan goden van wie je iets wilt hebben: een overwinning, een goeie oogst, dat ‘s morgens de zon weer opkomt, dat je mag slagen voor je rij examen of dat je de lotto wint. Offers breng je als dienaar aan een God die heerst over jouw leven. Je wilt hem als heerser van het heelal, van de wereld of het lot der mensen met jouw offer gunstig stemmen in de hoop dat je leven er beter van wordt. Maar met heersers weet je het maar nooit. Je offer kan ook verkeerd vallen zoals bij Kaïn en dan ben je alsnog de klos. Heersers zijn grillig zodat dat je als offeraar nooit zeker van je zaak bent. Mensen die in een heersende god geloven zijn dan ook altijd een beetje bang van hun God. Ze leven in voortdurende angst dat ze wat te verliezen hebben.

Als Katholiek jongetje heb ik van jongs af aan geleerd dat God liefde is en dat hij ons mensen met het offer van zijn zoon bevrijd heeft van al onze erfelijke zonden. God zelf heeft zijn eigen zoon geofferd voor ons mensen. Meer kan niet en dus hoeven wij mensen niet meer te offeren. Tijdens een Katholieke mis wordt dan ook geen offer gebracht maar met het brood en wijn ritueel herdacht dat God’s zoon Christus zich offerde voor ons mensen. Zeker in de tijd van Christus maar ook nu nog betekent dat een revolutionaire wending in de verhouding tussen God en de mensen. We hoeven ons geen zorgen te maken of God van ons houdt.

Liefde maakt offers dus overbodig want liefde laat zich immers niet kopen met wat voor een offer dan ook. Pseudo of surrogaat liefde wel maar dat is dan ook geen echte liefde, Dat is berekende liefde. Geliefden weten dat van elkaar en hebben dus geen offers nodig. Wat ze wel nodig hebben zijn tekens van liefde waaruit blijkt dat je trouw blijft aan je liefde en dat je steeds aan haar of hem denkt. Als de nood aan de man komt ben je wel bereid om zelfs je leven te offeren voor je geliefde maar alleen dan.

De cultus van het offer is gericht op een heersende God. Iemand die gunsten kan geven en nemen en dus is het maar het beste om Hem gunstig te stemmen. Geen offer brengen zou wel eens tot veel ellende kunnen leiden. Een liefhebbende God heeft daarentegen geen offers nodig. Hij heeft je lief ondanks je gebreken en tekortkomingen. Als je die ook nog eens onder ogen wil zien, zal hij je nog meer liefhebben. Dat is wat ik geleerd heb als Katholiek jongetje.