Petrus, Muzikaal Landschap I, acrylverf en potlood op paneel (54 x 58 cm)
We worden dagelijks overspoeld met beelden. Om gek van te
worden. Waarom zou je nog fotograferen of schilderen? Er zijn genoeg mensen die
dat al doen. Elke dag komen er plaatjes bij totdat uiteindelijk we ons zelf
volledig herhaald hebben in beelden. De wereld wordt op den duur van A tot Z
vastgelegd. Je kunt straks voortaan elke zonsopgang of ondergang die ooit
geweest is, weer bekijken. Dank zij de plaatsjes verdubbelen we als het ware
ons leven.
Natuurlijk, ik overdrijf maar je moet toegeven dat we
serieus op weg zijn naar de algehele beeld encyclopedie van de wereld. Dus wat
moet je nog met je schildersgerei en je fototoestel? Er zit niks anders op dan
de jacht op beelden ter verruilen voor onderzoek en experiment. Dat werkt geest
verruimend en bevrijdend.
Petrus, Muzikaal Landschap II, acryl en potlood op paneel (54 x 58 cm)
De 2 hier getoonde schilderijen zijn het resultaat van zulk
experimenteel onderzoek dat begint met de vraag wat je minimaal nodig hebt om
een beeld te maken dat herinnert aan de werkelijkheid (een horizontale lijn
volstaat als aanduiding van een landschappelijke ruimte) en tegelijk een nieuwe
werkelijkheid schept met de eenvoudigste middelen zoals primaire kleuren (rood,
geel en blauw) en simpele vormen (rechthoekig). Het zijn muzikale landschappen
geworden. Je zou het ascetische schilderkunst kunnen noemen. tegenover de uitbundigheid van de consumenten kunst, de kunst van de eenvoud.
Zodra we gaan denken dat we niets nieuws of origineels meer kunnen toevoegen stopt ons denken, ons kunstenaarschap.
BeantwoordenVerwijderenJe afsluitende zin klinkt mij als muziek in de oren.
@ingridvandenbergh
BeantwoordenVerwijderenJe moet er niet aan denken dat het denken stopt. dat is de dood. Die moet op zijn beurt wachten.
Muzikale groeten