MUZIKALE LANDSCHAPPEN

 Petrus, Muzikaal Landschap I, acrylverf en potlood op paneel (54 x 58 cm)

We worden dagelijks overspoeld met beelden. Om gek van te worden. Waarom zou je nog fotograferen of schilderen? Er zijn genoeg mensen die dat al doen. Elke dag komen er plaatjes bij totdat uiteindelijk we ons zelf volledig herhaald hebben in beelden. De wereld wordt op den duur van A tot Z vastgelegd. Je kunt straks voortaan elke zonsopgang of ondergang die ooit geweest is, weer bekijken. Dank zij de plaatsjes verdubbelen we als het ware ons leven.

Natuurlijk, ik overdrijf maar je moet toegeven dat we serieus op weg zijn naar de algehele beeld encyclopedie van de wereld. Dus wat moet je nog met je schildersgerei en je fototoestel? Er zit niks anders op dan de jacht op beelden ter verruilen voor onderzoek en experiment. Dat werkt geest verruimend en bevrijdend. 

 Petrus, Muzikaal Landschap II, acryl en potlood op paneel (54 x 58 cm)

De 2 hier getoonde schilderijen zijn het resultaat van zulk experimenteel onderzoek dat begint met de vraag wat je minimaal nodig hebt om een beeld te maken dat herinnert aan de werkelijkheid (een horizontale lijn volstaat als aanduiding van een landschappelijke ruimte) en tegelijk een nieuwe werkelijkheid schept met de eenvoudigste middelen zoals primaire kleuren (rood, geel en blauw) en simpele vormen (rechthoekig). Het zijn muzikale landschappen geworden. Je zou het ascetische schilderkunst kunnen noemen. tegenover de uitbundigheid van de consumenten kunst, de kunst van de eenvoud.