Posts tonen met het label koerden. Alle posts tonen
Posts tonen met het label koerden. Alle posts tonen

woensdag 19 april 2017

DE NIEUWE SULTAN VAN TURKIJE

digitaal bewerkte foto door petrus

In interview met de Noord Amerikaanse nieuwssite CNN beweert Erdogan dat hij geen dictator is. Dat klopt. Tot nu toe is hij er in geslaagd om zijn machtshonger te laten legitimeren door een meerderheid, hoe klein ook, van het Turkse volk. Maar het Het Turkse volk moet straks niet raar opkijken dat het krijgt wat het verdient: politieke onrust en instabiliteit, onvrede, economische teruggang en wie weet onderlinge gewelddadigheden.

Want in plaats van verzoening en dialoog te zoeken met de Koerden, begon hij opnieuw oorlog te voeren. Om op die manier het Turkse volk achter zich te krijgen. Erdogan sschept vijanden als hij die nodig heeft om zijn politieke macht te handhaven of uit te breiden.


Want in plaats van na de coup een proces van toenadering te zoeken, sluit hij zowat het halve land op. De coup is een excuus geworden om politieke tegenstanders van welke aard ook, uit te schakelen.

Want in plaats van de hand uit te steken naar de oppositie bij het referendum en un na zijn nipte overwinning zet hij ze weg als landverraders en boeven.


Want in plaats van een dialoog te voeren met Europa gaat hij als een dolleman en straatvechter te keer tegen Europa.


Erdogan is geen democraat want democraten zoeken het compromis en de verzoening om de stabiliteit, de vrede en de saamhorigheid in hun land te bevorderen en om welvaart te brengen aan alle Turken. Erdogan doet het omgekeerde.


In plaats van vrede te stichten, vergroot hij de politieke tegenstellingen en daarmee de spanningen.


In 2011 gaf Erdoğan de opdracht tot het slopen van een Turks-Armeens vriendschapsmonument in Kars, dat was opgedragen aan de toenadering van de landen na vele jaren van geschillen over de moord op maximaal anderhalf miljoen Armeniërs tijdens de Eerste wereldoorlog. Erdoğan rechtvaardigde de sloop door te stellen dat het monument ongepast was dicht bij het graf van een 11e-eeuws islamitisch geleerde.”

Uit gelekte telefoongesprekken in 2014 bleek dat Erdoğan hoogstpersoonlijk censuur oplegt aan de Turkse media. Te horen is hoe Erdoğan direct belt met managers van televisiestations om speeches van oppositiepartijen te stoppen, of om nieuws uit de lichtkrant te laten verwijderen. Ook zijn zoon Bilal zou persoonlijk druk uitoefenen op de Turkse media.”

Turkije wordt geclassificeerd als een van de grootste 'vijanden van het internet' en een 'land onder toezicht', niet alleen vanwege censuur van het internet,maar ook vanwege andere overtredingen op het gebied van privacy en vrije meningsuiting.”

In december 2014 heropende Erdoğan als president de strijd tegen zijn tegenstanders. Twitter-lek binnen de Turkse regering Fuat Avni kondigde op 11 december een massa-arrestatie aan van meer dan 150 journalisten van linkse en aan Fethullah Gülen gelieerde kranten. De volgende dag zei Erdoğan tijdens een toespraak dat hij opnieuw in het 'hol' van zijn vijand zou treden, en dat deze organisaties vernietigd zullen worden."

Op 11 januari 2016 werd een petitie bekendgemaakt waar 1128 Turkse academici hun handtekening onder hadden gezet. De petitie veroordeelde het geweld van het Turkse leger in het zuidoosten van het land, dat voornamelijk burgerslachtoffers kent. Erdoğan noemde de wetenschappers landverraders en terroristen.”

Erdoğan heeft naar eigen zeggen vele vijanden die hem en zijn regering willen dwarsbomen. Onder zijn vijanden schaart hij onder andere: een 'parallelle staat', een internationale 'rentelobby',de Hizmetbeweging van Fethullah Gülen, een 'pornolobby',een 'robotlobby',internationale media,sociale media waaronder Facebook en Twitter, ambassadeurs van westerse landen,het Turkse leger, Turkse seculieren, vakbonden, werkgeversverenigingen, stadsplanningsdiensten, architecten en ingenieurs en een deel van het justitieel apparaat.Private basis- en middelbare scholen ziet Erdoğan als een potentieel gevaar”

Toen Erdoğan tijdens een interview werd gevraagd naar zijn aspiraties voor een presidentieel systeem gaf hij het Duitsland onder Hitler aan als goed voorbeeld van hoe zo'n systeem gecombineerd kan worden met een eenheidsstaat.”

Citaten afkomstig uit Wikipedia hoofdstuk over Recep Tayyip Erdogan.


Dit alles betekent politieke instabiliteit en dat op zijn beurt heeft gevolgen voor de economie. Zal het toerisme nog gedijen bij politieke onrust? Zal er nog geïnvesteerd worden in een klimaat van onzekerheid, ook juridisch gezien? Zullen de buitenlandse investeerders nog komen? Zal er een kapitaalvlucht volgen als er geen politieke vrede komt? Het ziet er naar uit dat op termijn Erdogan de welvaart waar de Turken aan gewend zijn geraakt in gevaar brengt. Wie zal de schuld daarvan krijgen?

woensdag 1 oktober 2014

KOERDEN IN BRUSSEL

Koerdische vrouw die bij de hongerstakers hoort.
Vandaag (Woensdag 1 oktober) in Brussel op het Luxemburg plein tegenover het Europees Parlement zie ik een tent staan met Koerdische hongerstakers. Ze zitten allemaal op een rijtje achterin de tent. Op een tafeltje in het midden voor hen staan drie flessen water. Onder de flessen liggen pamfletten. Het is de tweede dag dat ze daar zitten. In een pamflet in verschillende talen waaronder Nederlands vragen ze aandacht voor wat heet “ISIS-slachtpartij in Kobane kanton van West-Koerdistan.” Voor de geregelde journaalkijker intussen bekend terrein. Daar heet het Syrië, hier heet het West Koerdistan. Alles is politiek.

Het pamflet is getekend door KCD-E (Congres van de Democratische Gemeenschap van Koerden in Europa). Het lijkt heel wat maar of dat ook zo is, weet ik niet. Achter de tent en in de tent zie ik vlaggen hangen met het portret van PKK leider Öcalan. In Wikipedia lees ik het nog eens na: “Abdullah Öcalan (Ömerli (provincie Urfa, Turkije), 4 april 1948) is een leider van de PKK, een gewapende separatistische groepering die strijdt voor Koerdische onafhankelijkheid. Öcalan werd op 15 februari 1999 in Kenia door de Turkse Rode baretten gearresteerd met behulp van de inlichtingendienst en werd door een Turks gerechtshof ter dood veroordeeld. Zijn straf werd later onder druk van de Europese Unie omgezet in levenslang.” Is het Congres misschien een mantelorganisatie van de PKK?

Elke hongerstaker heeft een Tshirt met opschrift "Hongerstaking Kobane". Voor op de tent staat dat het de derde dag van de hongerstaking is.
In het pamflet lees ik harde taal tegen Turkije. Ik citeer: “De ISIS bendes worden in hun opzet gesteund door het Turks leger, zowel logistiek als politiek. De Turkse regering heeft de 49 Turkse gegijzelden als pasmunt gebruikt en beloofd de andere kant uit te kijken terwijl ISIS een genocide in de steigers zet. Maar het akkoord behelst meer dan dat. De Turken hebben in het geheim en op een illegale manier tanks en wapentuig overhandigd aan ISIS door ze simpelweg over hun grens heen te transporteren.”

Alles is politiek. Ik heb van TV en kranten begrepen dat Turkije ambivalent is in zijn strijd tegen ISIS omdat ze de positie van de Koerden niet wil versterken. Slecht beleid als gevolg van de decennia lange discriminatie van de Koerdische minderheid in Turkije. De NATO en de EU zullen toch nog een hartig woordje moeten spreken met president Erdogan.

Terwijl ik fotografeer begint begint achter het tafeltje met de flessen water een soort van persconferentie. Er is ondertussen wat belangstelling van de pers.

De anti-ISIS coalitie krijgt er ook van langs. “De terroristen hebben de wijken van Kobane bijna bereikt dankzij Amerikaans zwaar wapentuig. Honderdduizenden mensen staan oog in oog met de brutaalste genocide in de moderne geschiedenis. Het volk van Kobane verdedigt zich met slechts lichte wapens in handen van de volksverdedigingseenheden van Rojava, YPG en YPJ. Echter internationale steun blijft uit. ISIS kan niet gestopt worden met slechts deze wapens. Ondanks de dagelijks zeer dringende oproepen van het Koerdische volk en de YPG/YPY aan het adres van de anti-ISIS coalitie, hebben de Koerden van niemand steund ontvangen.”

Ik begrijp de frustraties en de angsten van de Koerden maar wat ze hier schrijven, is intussen door de ontwikkelingen achterhaald. De Koerden in en rond Kobane worden wel degelijk met luchtbombardementen op ISIS stellingen gesteund. In Turkije wordt ook gepraat over militair ingrijpen. Om je vrienden in de strijd tegen ISIS niet alsnog te verliezen is het misschien verstandig om de hongerstaking te stoppen en het pamflet in te trekken? 

Ik mis overigens in het pamflet aandacht voor de tienduizenden Koerdische vluchtelingen die in Turkije worden opgevangen. Ook daarover kun je berichten. Alles is immers politiek.