DE UITVINDING VAN KLIMAATVERANDERING EN BIODIVERSITEIT

 

Zo zag de natuur op school er uit maar ook in het echt. Ik ben opgegroeid met kievieten, ooievaars (ze zijn er nu weer en meer dan ooit), allerlei soorten eenden enz. Maar ja, toen in 1956  had Nederland amper 11 miljoen inwoners en ongeveer 250.000 auto's. Nu heeft Nederland 18 miljoen inwoners en bijna 10 miljoen auto's. Daar kan geen enkele natuur tegenop werken.

Jongeren van nu groeien op met handicaps die ik het grootste deel van mijn leven niet heb gekend: klimaatverandering en biodiversiteit. Het weer, dat bestond wel maar draaide toch voornamelijk om de vraag of je een regenjas moest meenemen of niet, of het weer was om te zwemmen en of het in de winter ging sneeuwen dan wel vriezen. In het laatste geval was dan de vraag wanneer je kon schaatsen. 

Zowel zwemmen en schaatsen hebben een grote rol gespeeld in mijn jonge liefdesleven. Mijn eerste afspraakjes na de dansles waren op de schaatsbaan van Oss, een ondergespoten deel van het sportpark. De ijsbaan was met zijn verlichting, zijn muziek uit eenvoudige luidsprekers en zijn bescheiden kantine waar je warme chocolademelk kon drinken tegen een schappelijke prijs, betoverend romantisch voor ons als verliefde teenagers. Een mooier begin voor een opbloeiende liefde kan ik me nu nog niet voorstellen.

De zomers waren voor het zwemmen in een, zeker vergeleken met een sportzwembad van tegenwoordig, romantisch natuurbad. Het bad was omgeven door grasvelden met hier en daar een stukje strandzand. De meisjes paradeerden in badpakken. De bikini was nog verboden. Maar ja wie mist een bikini als je zo al van de meisjes in badpak kon genieten?

Voor de rest was het weer vooral een zorg voor de akkerboeren. Wat ik zag op de zwart-wit televisie was dat het vooral niet te nat of te droog moest zijn maar daar ergens tussenin. Als het weer zich als ergens tussenin gedroeg dan hoorde of zag je geen boeren op TV. 

Had het langdurig geregend dan stonden om acht uur op het TV journaal een boer en een verslaggever met flinke laarzen aan in het veel te natte veld. De broer bukte om een paar nog kleine aardappelen uit de natte kleigrond te trekken om ons kijkers rottende aardappelen te tonen. Daar ging een deel van het inkomen van de boer.

Was het al een tijd droog dan kreeg je een verslag van het platteland over uitdrogend gewas op de velden wat ook een aanslag was op het inkomen van de boer. Soms in het vroege voorjaar waren de fruitboeren de klos vanwege de nachtvorst waardoor de fruitoogst mislukte.

Het weer was een ernstige zorg voor de boeren en dat was het dan. Klimaatverandering bestond niet. Van levensbedreigende klimaatverandering of de algehele ondergang van moeder planeet als gevolg van het handelen van de mens was in mijn jeugd en tot ver daarna geen sprake. Het klimaat was een gegeven. Je kon warme of natte zomers hebben, harde winters of een kwakkelende winter, een te nat najaar of voorjaar maar daar was het wel mee bekeken.

Zorgen over biodiversiteit bestonden toen ook niet. We leerden het niet op school en hoorden het ook niet thuis. In kranten, op radio en TV sprak nooit iemand over het verlies van biodiversiteit. Het was een begrip wat eenvoudigweg niet bestond en er kon dus ook niet over gepraat worden laat staan dat je er bezorgd over kon zijn.

Tegenslagen die je konden treffen waren woningnood, werkloosheid en ziektes als kanker. Andere zorgen waren de koude oorlog, het  communisme en de armoede in de wereld met bijbehorende rampen. De honger in het Afrikaanse Biafra greep het halve land aan en leidde tot acties ter bestrijding van de honger en ondervoeding. 

Bij de bijna jaarlijks terugkerende overstromingen in Bangladesh waar maar geen einde aan leek te komen,  vroegen we ons af waarom ze daar in Bangladesh nog steeds niet bezig waren fatsoenlijke dijken aan te leggen. 

Om de haverklap vernam je dat er ergens in een Derde Wereld land massaal honger werd geleden, kinderen ondervoed en de medische hulp gebrekkig. Dat leidde tot allerlei menslievende initiatieven bij jong en oud om de armoede de wereld uit te helpen. Ontwikkelingshulp was de nieuwe missie van de vrije wereld.

Maar biodiversiteit, nee dat bestond niet, net zo min dus als klimaatverandering. Die twee verschijnselen zijn pas later uitgevonden door biologen en klimatologen. Zij ontdekten dat we met angst en beven naar de toekomst moeten kijken vanwege het verlies aan biodiversiteit en als gevolg van de klimaat verandering. Daarom, oh Nederland let op uw zaak of we gaan ten onder.