Met de tentoonstelling “Han Klinkhamer Van Hier” zet het Museum Jan Cunen in Oss zijn beleid om meer aandacht te geven aan regionale kunstenaars voort. Het centrum van dit beleid is “Villa Curiossa” een verwijzing naar de stad Oss en het gebouw waarin het museum gevestigd is, het voormalige “woonhuis van een schatrijke boterbaas”, zoals op de website van het museum staat te lezen. Eigenlijk waren het twee boterbazen, eerst de bouwer van de villa, de familie van den Bergh en daarna Jurgens. Beiden grondleggers van Unilever.
Villa Curiossa ofwel de Wonderkamer van Oss is een replica van het gebouw en staat midden in het museum op de eerste verdieping. De replica is samen met het museum het centrum van de (kunst)geschiedenis van Oss waarbij het begrip kunst breed wordt opgevat.
Allerlei artefacten die op de een of andere manier naar de (cultuur)geschiedenis van Oss verwijzen, hangen in het trappenhuis naar de eerste verdieping en op de eerste verdieping. Er hangen schilderijen, foto's, borden, affiches enz. die verwijzen naar de industriële geschiedenis van de stad, naar de oude geschiedenis en naar de actuele geschiedenis.
Met Villa Curiossa stapt de stad over de schaamte heen voor zijn criminele verleden en omarmt het zijn industriële geschiedenis. De industriële geschiedenis van Oss is van nationale betekenis, een betekenis die zich tot op de dag vandaag voortzet. Politiek heeft Oss met de Socialistische Partij ook Nederlandse geschiedenis geschreven.
De beeldende kunsten daarentegen zijn niet de sterkste kant van Oss. Ossenaren zijn vooral werkers en doeners. "Doe maar gewoon dan doe je gek genoeg" kun je gerust de lijfspreuk van de Ossenaar noemen. De stad was bovendien lange tijd niet rijk genoeg voor kunst. Daar is de afgelopen eeuw verandering in gekomen. Het museum Jan Cunen ondersteunt deze verandering ten goede voor de beelden kunsten.
Kunstenaars uit de regio die enigszins naam weten te maken, worden door het museum uitgenodigd om hun werk tentoon te stellen. Zo ook Han Klinkhamer, een schilder van hier met landelijke bekendheid, een “die altijd met zijn voeten in de Maaslandse klei is blijven staan”, aldus de expositiefolder.
Dat laatste is aan zijn werk te zien. Klinkhamer is een landschapsschilder maar dan een zonder landschap in de klassieke betekenis van het woord. Klinkhamer abstraheert het landschap of delen uit het landschap. Hij haalt het als het ware in de gedaante van verf naar hem toe. Hij kneedt zijn verf tot hij op “een dieper, universeler thema” stuit. Daarom kan zijn werk, aldus de folder zich hier afspelen als “op een andere plek, of zelfs in een mentale ruimte, los van plaats en tijd.”
Het werk van Klinkhamer vibreert tussen figuratief en abstract. Je herkent sporen van een landschap in zijn werk maar soms verdwijnen die sporen in een volledig abstract spel van voornamelijk zwart en wit.
Klinkhamer is geen kleurenschilder, dat zou maar afleiden van het universele thema of moet ik zeggen de ziel van het landschap waarnaar hij op zoek is? Zijn werk is daarom tijdloos. Daarom geeft hij geen titels noch jaartallen aan zijn schilderijen. Ze zijn bedoeld om ruimte te geven aan reflectie. Het werk van Klinkhamer leidt tot bezinning over onszelf en het landschap waarin we leven, verf bedoeld als inleiding tot geestelijk leven of is dat te sterk uitgedrukt?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten